Na de grootstad...

We hadden geluk in Buenos Aires te zijn in het weekend; in de week zijn er een paar miljoen mensen meer dan in het weekend. De straten waren rustiger, de stoepen minder bezaaid met mensen. Op zondag was er een grote markt in la Defensa (straat) en omliggende straatjes, supertof. De zon was van de partij, honderden kraampjes met mooie en minder mooie spulletjes en typisch Argentijnse souvenirs. We hebben allemaal iets gekocht en ook wel proberen afdingen zoals de echten. ;) Nadien gingen we naar de havenbuurt om La Boca te zien, een wijkje zo klein als een piccolo, marginaal maar kleurrijk. In één zin: Ge mist niks als ge het niet bezoekt maar ge moet het wel gezien hebben... We hebben leuke foto's getrokken en een uurtje gekuierd en gezeten in drie straten. Tot we opeens een luid gebrul en getier hoorden. In het voetbalstadion een paar blokken verderop werd duidelijk een bal in een hoek van de goal geschopt. Even later bleek de match voorbij en passeerden bezwete, gelukkige supporters mondjesmaat voorbij ons. Het was leuk om te zien hoe koning voetbal lééft in zo'n volkse wijken waar kinderen dromen sterspeler te worden en dat marginaal hoekje van BsAs te verlaten. La republica de la Boca staat sterk! 
 

Eens de havenbuurt met al zijn verlaten en vervallen fabrieken uit, was het tijd voor de eerste echte douche mét zeepkes en shampoo: haleluja! Wat er die avond deden was alvast een van de puurste en meest gewone dingen die we konden doen. We gingen naar Peru 571: een smal huis met vooraan een hek en binnenin een trap. Die trap leidde tot een grote zolder met een podium en een mooie oude, houten vloer. Alle tafeltjes zaten vol en een jonge live band van een man of tien vulde de zaal met tango- en andere zuiderse muziek. Als een tafel leeg was, stond dat koppel gewoon op de dansvloer de tango te dansen alsof het niks was. Iedereen vroeg iedereen eens en het was voor ons een lust om naar te kijken. Te kijken dus, niet te doen... Enkele keren op de avond werden we meegevraagd door sympathieke oude en jonge mannen. Er moesten helaas zeggen dat we echt totaal geen benul van de tango hebben. Ze probeerden ons altijd te overtuigen dat we hen gewoon moesten volgen en dat dat wel zou gaan maar eens ze onze teensletsen en velcrosandalen zagen, wisten ze genoeg ;) Het was echt een pure Argentijnse avond en we hebben mooie dansen gezien, veel geleerd over de geschiedenis en gebruiken van de tango en ikzelf snak naar een eigen paar tangoschoenen omdat ze gewoon prachtig elegant en zo vrouwelijk zijn! De laatste avond in de stad over drie weken willen we graag nog naar el Catedral gaan; ook een tangodansplaats maar dan in een loods/hangar waar veel alternativio's zitten en je vegetarische hapjes kan eten. To be continued! 
 

Gisteren, na een korte nacht omdat ik met Liesbet heb liggen tetteren tot 3u30, zijn we door de winkelstraat Florida naar enkele parken gegaan en hebben we voor het gemak McDo meegenomen, erg hé :') Maar het heeft gesmaakt en zal ook de enige keer zijn van de reis! De parkjes waren niet de moeite aangezien de mooie allemaal gesloten waren en er in de andere veel lelijke ganzen liepen op het gazon dat meer bruin dan groen was. Dat en de drukke straten met lelijke auto's en hun uitlaatgassen, waren toch voor mij persoonlijk niet zo wauwie... Waar ik me echter wél heb kunnen op uitleven, waren de fitnesstoestellekes à la fit-o-meter die la ga de hippodroom stonden. We hebben er een halfuur durende fotoshoot gedaan met hilarische smoelen en kiekjes, die komen zeker nog op de blog achteraf! Langs de hippodroom zagen we eens van dichtbij hoe die ruiters op de paarden zitten en waren we eerlijk gezegd meer gefascineerd door de mieren op het muurtje errond dan de gespierde paarden vanbinnen. Niet normaal wat die miertjes allemaal droegen en deden, respect! 

Nadien zijn we nog in bar La Poesia vlakbij Chile iets gaan drinken met een toetje. Een supersympathieke jonge gast bediende ons en vroeg naar ons geboorteland. Hij interesseerde zich enorm in politiek en wist dat het land, met het hart van Europa, tweetalig was met Frans en Vlaams. Hij was ook veel te bescheiden over zijn Engels. Zo kom je ze niet vaak tegen, een geïnteresseerde Argentijn met een blik op de wereld...
 

Ik schrijf deze post terwijl we op de bus zitten naar Iguazu, het meest noordelijke stukje Argentinië dat eigenlijk op de grens met Brazilië ligt. We zitten er nu al 11 uur op en hebben nog drie uur te gaan. De brede zachte zetels die 160° kunnen platliggen en het eten vallen eigenlijk keigoed mee. Muy contento, véél beter dan die rotvluchten van 10 uur! 

De lucht is hier helblauw, af en toe een mini wolkje uit de koffie in zicht, en we rijden door enorme oppervlakten groene natuur met af en toe een krakkemikkig huisje met golfplaten afgewerkt. Benieuwd hoe de watervallen van Iguazu in het echt zijn en hoe onze hostel mét zwembad ons gaat bevallen! Hasta la proxima!