Dagen van Sofie

Sjah, die vakantie... Lijkt al maanden geleden! Ik ben nog maar twee weken terug en na de vierde dag thuis had ik al het gevoel weken terug in België te zijn. Nog is tien dagen later lijkt het alsof ik over een vakantie van maanden geleden of 'ooit in mijn leven' praat. Heel bizar, al verandert het zalige gevoel niet als ik eraan terugdenk of wanneer ik met een grote lach aan mensen uitleg hoe het komt dat ik zo'n bruin velleke heb in't zwembad :) Het was echt de tofste reis tot nu toe denk ik! Hopelijk komen daar snel nieuwe ervaringen bij; ik zie me zo weer inpakken en met mijn grote trekzak naar verre oorden vertrekken! Daar zal ik in 2014 eens over nadenken si ;) Wat zeker heeft bijgedragen tot het feit dat ik zo snel in de 'uit-vakantie-flow' zit, is mijn nieuwe job bij vzw 'de Rand' in Wemmel. Ik heb er nu twee weken op zitten en het is fantastisch! Ik was snel ingewerkt, ze laten mij helemaal alleen mijn ding doen en verantwoordelijkheden oppakk

Onze laatste anderhalve dag in de hoofdstad van Argentinië was lekker chill maar fijn. We kochten souvenirs, potten dulce de leche, verstuurden eindelijk onze postkaarten aangezien je die niet hebt in kleine dorpen en gingen nog eens wat typische dingen doen voor echtw trotters. Een flinke brok vlees op ons bord bij el Disnivel en de laatste tango-avond van de vakantie in el Catedral! Een oude loods met megahoog plafond en zelf bijeengezochte decoratie en meubilair. Alles samen een knappe locatie met prachtige houten vloer en alles buiten de dansvloer leek op een scoutslokaal à la kakefonie! Er was eerst nog een dansles bezig, waarna de dansers vrij op de vloer gingen pronken met hun stylisch tangoschoenen. Ik vond de tango-avond die we de eerste dagen in Buenos Aires gedaan hadden leuker en knapper. Daar werd meer gedanst, zag je echt allerlei soorten mensen en was er ook een live bandje... Maar toch de moeite om voor een laatste keer constant te denken "dit is zó moeilijk&quo

Na de rotste nacht (ooit) op een bus à la skibus waar je de stoelen totaal niet achterover kan zetten, kwamen we met slapende oogjes aan in Mendoza. De zon brandde al om 9u dat het niet te verdragen was: ow yeah! Omdat we zo'n vier dagen voor op schema zaten, genoten we van dit goddelijk weer om even te relaxen. Onze hostel Carahue was de goedkoopste die we al hadden gehad én had een eigen klein privézwembadje! Keihard genieten dus van de zon, onze bikini's, een boekje en een verfrissende plons. Hel even gewoon wat zitten schimmelen mag ook wel eens hé, beter nog: moét je gedaan hebben! (Zeker wetende dat je misschien maar een paar keer in je leven in eind november zo kan genieten!) 's Avonds gingen we naar de Plaza Independenzia waar er een feest was voor de wijn door de stad Mendoza. Er waren optredens van folklore Argentijnse dans, buikdans, Boliviaanse dans uit de bergen en zoveel meer. Rond het podium stonden Couleur Cafégewijs allemaal standjes met eten uit verschille

Na onze fantastische road trip rond Salta, reden we naar la Rioja waar ze niet minder dan 37° voorspelden! Een beetje té veel van het goede eigenlijk... We kwamen 's ochtends vroeg aan en het was al bakken en braden. Vanaf een uur of twee 's middags was het siësta en dus alles maar dan ook alles toe. Tot zes uur 's avonds! Say whaaaaat! Lizzie en ik gingen dan maar onder een uitputtende zon op zoek naar een plaats om een trip voor de dag erna te regelen. We zochten naar een naald in een hooiberg en liepen daarenboven nog eens grandioos verkeerd in de stad. Dat waren denk ik de meest energieslopende uren van de hele vakantie omdat we de hitte niet aankonden en op te koop toe liepen te sukkelen in een zo goed als dode stad op de middag. We zijn eufemistisch uitgedrukt gesmolten en gestorven van 'ikkanhetnietmeeraanwaarzijnwemeebezig'. Gelukkig konden we na een tukkie 's avonds nog een trip boeken bij een bureau'tje aan een voordelige prijs. Door mijn perfecte

Eén van de dingen waar ik het meest naar uitkeek, was de road trip van drie dagen die we rond Salta gingen doen. We huurden voor de zekerheid bij Hertz een betrouwbare voit om erop uit te trekken op goede en slechte wegen. Een echte ambiancemaker is voorbereid: de dees had enkele foute nineties cd's meegenomen van thuis om de tocht sowieso goed te beginnen! Alana Dante mocht de spits afbijten eens we uit het stadscentrum van Salta geraakt waren! We reden op één enkele weg richting Cafayate. Prachtige groene landschappen met in de verte gebergte. Na niet zo lang rijden kwamen we aan bij een supergroot meer, een van de grootsten van het land. Echt verbazend want elke rio die je hier ziet, staat kurkdroog en voor de rest vind je hier geen water in de natuur... Ik was helemaal in de war! Was ik in Zuid-Frankrijk of Italië? Een stralende zon, mooie natuur, mensen in zwemoutfit en barbecuënde families onder een boom in de berm met uitzicht op het meer dat wel een oceaan leek. Hier gin