Dagen van Sofie

De laatste dagen met Joker in Mexico, toeme zeg! :) Dag 15: Na een nachtbusrit van acht uur en half komen we aan in Merida, dé stad van de hangmatten, en het is al lekker warm. Toch is er niks mis met mijn witte wokken in mijn sandalen onder een jeansbroek. Trendy Wendy, ook op vakantie! ;) Vijf minuten in Merida en ik kreeg al het schijt van onvriendelijke taxichauffeurs; lachen kost hier precies veel geld... Losers! :)  Vandaag op het menu (hier moet ik even aan collega Roosje denken): een vrije dag! Wel, van 9u tot 16u30 mochten we als kippetjes los rondhuppelen en doen waar we zin in hadden. Vollenbak profiteren om efkes wat me-time in te lassen dus! Ik ging met Kelly door het stadje naar een wasserette waar we keigoedkoop onze doorweekte kleren van de regenjungle lieten wassen en drogen, ik liep rond in de goedkope winkels (vanaf 5 pesos!), heb een kleine twee uur gedut omdat ik gewoon cassée was na een korte nacht, kon dankzij de wifiverbinding en Skype lekker liggen telefonere

Wel wel, nog een derde van onze reis te gaan! We hebben er nog enkele sites bijgedaan en heerlijke dagen in een vochtige jungle doorgebracht. Ik wou dat ik meer vakantie had en alle aspecten van dit gevarieerd land kon zien! Nog even even genieten, en terugblikken op de voorbije dagen met wen glimlach :)  Dag 10: Zoals eerder gezegd, kwamen we aan in San Cristobal (de las Casas) na een vermoeiende nacht op de bus. We verkenden het stadje, aten heerlijk op een terras op de zucalo (= het plein van de stad waar de belangrijkste gebouwen rond staan) en deden de marktjes van de oorspronkelijke inwoners (indiginas, ik noem ze indianen, 't zijn eigenlijk wel authentieke mensen met traditionele klederdracht) een bezoekje aan. Ze verkopen voornamelijk zelfgeweven sjaals, tapijten etc en ook amber in de vorm van allerlei juwelen. Ghesseleg! De avond had een dubbele verrassing in petto. We gingen naar de rand van de stad en verwenden onze kuiten nog eens met een aantal trappen. Daar waar we

De eerste dagen aan een Mexicaanse kust zitten erop! Heerlijk om op één week zoveel verschillense aspecten van een land gezien te hebben!  Dag 8: Slapen in kamers van bamboestokken zonder plafond en op een scheet van de zee? Check! We lagen op slechte matrassen in scheve bedden op een vuile vloer. Alles voelde supervochtig aan en was zwaar van het vocht. Even overzetten en bed induiken, onder het muskietennet. Rond 1u45 schoot ik keihard wakker en riep ik omdat er iets op mij gevallen was! Het was de kat van de hostel die van boven op de bamboestokken op ons bed gesprongen was, recht tussen mijn schouderbladen. Ik keek verbaasd rond en zag dan die kat op ons bed bovenop het muskietennet staan. Hilde en ik kwamen niet meer bij van het lachen! Dan moesten we die de 'kamer' nog uitjagen, want Kelly sliep bij ons en na de helse busrit en haar hersenschudding moest zij haar nachtrust optimaal benutten. Het was grappig hoe we zo stil mogelijk van die kat vanaf wouden geraken. Uitein

De eerste avond in Oaxaca was wat in het water gevallen: toen we aankwamen na een hobbelige busrit was het heel erg warm. Jeej, zalig dachten we. Vijf minuten later begon het te druppelen, dan te gieten en dan te kletteren. Opnieuw onweer, olé olé! De marktjes waren verzopen en voor 95% afgebroken toen we er rond 18 uur naartoe gingen, de straten lagen er wat droevig bij. Toch is het echt een supermooi stadje, Oaxaca! We hebben op onze vierde dag eigenlijk niet echt iets gedaan, stoem. Maar niet getreurd want de dag erna was verrassend de coolste tot nu toe! :)  Dag 5: We worden opgepikt door Pedro Martinez, Pablo, Pocahontas (té moeilijke naam en wegens zijn gezicht en lange vlecht noemen zijn vrienden hem allemaal zo, makkelijk!) en Andrés in té coole ouwen bak van de jaren stillekes met op het bak onze mountainbikes! Jawellos; een actieve dag op het programma! Sofie superblij dat ze haar energie nog eens kwijt kan! :) Eerst even stoppen in Santa Marià del Tule om er de grootste bo

Jaaaaawadde dadde! Nooit gedacht dat ik in mijn intro over het opgaan naar Mexico City zo'n boek zou kunnen schrijven! We hebben er een spannend, vermoeiend, irriterend en stressy begin van de reis opzitten. Voor wie niet mee is: ik ben met een gevarieerde groep mensen met Joker in Mexico, voor een rondreismaaltijd waarvan cultuur, 'n beetje actie, natuur en avontuurlijk reizen de basisingrediënten vormen. Dag 1: Toen we van Brussel naar Newark vlogen, vroeg de captain (zijn naam was niet Jack, ejo!) ergens halverwege of er een dokter of verple(e)g(st)er aan boord was omdat een passagier zich onwel voelde. Een uurtje later kwam er de mededeling dat de landing wat anders zou verlopen om de "injured/sick person" te kunnen helpen met medische bijstand. Oké, ik was helemaal niet aan iets ergs aan het denken, eerder dat een oudere man misschien onwel was geworden of last van zijn tikker kreeg.  Iets later liepen de hostessen zo nerveus als iets rond, droegen ze plastic h