De eerste sol y playa!

De eerste dagen aan een Mexicaanse kust zitten erop! Heerlijk om op één week zoveel verschillense aspecten van een land gezien te hebben! 

Dag 8: Slapen in kamers van bamboestokken zonder plafond en op een scheet van de zee? Check! We lagen op slechte matrassen in scheve bedden op een vuile vloer. Alles voelde supervochtig aan en was zwaar van het vocht. Even overzetten en bed induiken, onder het muskietennet. Rond 1u45 schoot ik keihard wakker en riep ik omdat er iets op mij gevallen was! Het was de kat van de hostel die van boven op de bamboestokken op ons bed gesprongen was, recht tussen mijn schouderbladen. Ik keek verbaasd rond en zag dan die kat op ons bed bovenop het muskietennet staan. Hilde en ik kwamen niet meer bij van het lachen! Dan moesten we die de 'kamer' nog uitjagen, want Kelly sliep bij ons en na de helse busrit en haar hersenschudding moest zij haar nachtrust optimaal benutten. Het was grappig hoe we zo stil mogelijk van die kat vanaf wouden geraken. Uiteindelijk heb ik die nacht niet goed geslapen aangezien de zee echt keiluid was, zélfs met oordoppen. Een constant, ritmisch geruis om u tegen te zeggen. 

We trokken naar een dorp wat verderop, La Ventanilla, waar we een natuurreservaat (mangrove met eilandje binnenin) bezochten. Daarvoor moesten we langs het strand. Wat opviel was de donkergrijze, bijna zwarte, kleur van het zand op sommige plaatsen. Dat leek op vervuiling, maar was het helemaal niet. Het was gewoon een samenstelling van metaal in het zand. Onze gids Sergio ("ow yeah!") haalde een magneet uit zijn zak en ging ermee door het zand. Op enkele seconden tijd hingen er enkel zwarte piekjes/korrels aan de magneet. Puur metaal, niet gelogen. Omdat er zoveel metaal in het zand zit, blijft de temperatuur van het zand na zonsondergang nog vrij hoog, tot 22 graden een pak centimeters onder de oppervlakte. Dit is ideaal voor schildpadden om hun eieren in te komen leggen en na een kleine drie maanden terug te keren om ze uitgebroed terug te vinden :)

Je had de zee. Dan had je strand/zand, en die zandlijn was gewoon een 50-tal meter lang, want daarachter kwam opnieuw verrassend een poel te voorschijn! In die poel namen we een bootje en peddelde Sergio ons door de mangrove. Superbizar om op een scheet van het strand een gans andere natuurlijk gevormde omgeving te vinden! 

We zagen onder andere felgele bloemen van een speciale waterboom die enkel in de mangrove kan groeien. De felgele bloemen werden tegen zonsondergang oranje en tegen de nieuwe ochtend donkerrood. Een beetje zoals een toverbol om aan te lekken ;) Aan deze bloem hangt een grappig bijgeloof aan vast, waar mensen uit het dorp nog steeds in geloven. Als een koppeltje zich verlooft, moet de man 12 bloemen halen om aan zijn verloofde te geven. Zij slaapt die nacht met de 12 bloemen op haar bed. Als de bloemen in de ochtend daarop nog steeds geel zijn, is de liefde echt en gemaakt voor geluk. Is de bloem rood? Dan wordt de verloving verbroken, huwelijk afgeblazen en mag het koppel geen contact meer hebben... Ze gaan er dan van uit dat beiden ongelukkig zullen worden en ze dus beter snel uit elkaar gaan; het is toch een waste of time. Klinkt hard, maar een goed ingeburgerde jongeman weet wat hij hiervoor moet doen ;) Als je de bloem onderaan de wortel afsnijdt, blijft de bloem altijd geel en kan de verkleuring niet plaatsvinden. Ze gaan er van uit dat wanneer een man de 'moed' heeft om zijn hele leven bij dezelfde vrouw te blijven, hij ook de moed heeft om in de mangrove onder water te duiken waar krokodillen zitten om de bloemen te halen ;) 

Naast flora zagen we ook fauna van dichtbij: krokodillen, een leguanennest van een oranje man en tot zo'n 60 vrouwtjes in zijn 'harem'. Zot speciale beesten en van op 30 centimeter kunnen bekijken en foto's nemen, vogels, schildpadden, ... Op het eilandje in het midden werden mishandelde of zieke dieren gebracht, waar de mensen van het reservaat voor zorgden tot ze weer klaren waren om de natuur in te gaan. Hier hielden ze ook de kleintjes van krokodillen om ze te kunnen merken; als ze dan x jaren later dezelfde krokodil zouden tegenkomen, zien ze meteen hoe oud deze is en kunnen ze wel gokken wat hij/zij al meemaakte in tussentijd (wonden etc.). Er zat ook een aapje Uppi dat heel zijn leven in een kooi van een hotellobby had geleefd. Zielig! Hij was dus superaanhankelijk en kan waarschijnlijk nooit in de vrije natuur overleven omdat ie ook nooit leerde zelf voor zijn eten te zorgen. Hij was lief en vroeg vaak om een massage, de playboy ;) Ik heb onder zijn oksels gekieteld, maar dat deed hem niks, stoer ze! 

Wat me wel verbaasde, is dat daar kleine herten leefden! Witstaartherten om precies te zijn. 't Zien er echt gewone herten uit zoals bij ons, maar dan kleiner. Da's veruit de enige aanpassing die ze hebben aan dit hete weer. Ik had nooit gedacht dat in een natuurlijk gebied op 200 meter van de zee en het strand herten zouden zitten?! Sergio zegt dat je soms op het strand bent en je een hert ziet lopen... Where will this all end? :) Na een verfrissende verse kokosnoot en de beste maaltijd tot nu toe (voor mij toch) gingen we terug naar Zipolite en ging ik wandelen op het strand. Heerlijk ontspannend... Tot we aan het naaktgedeelte kwamen en ik moest lachen met iemand die boven zijn zizi een pelouseke had geschoren in een rechtopstaande driehoek. En zó trots dat hij was! :') Ook zo worden grenzen verlegd: de natuurlijke habitat van de Mexicanen spotten...

Dag 9: Om 8u30 zaten we al in een taxi naar een strand wat verderop. We sprongen in twee bootjes, het water op richting snorkelbaaien! Onderweg zagen we de omgeving eens langs een andere kant, van op het water :-) Pelikanen en pekzwarte hagedissen op de rotsen deden mijn mond weer openvallen. Zó cool om die beesten bezig te zien! Op het water heb ik twee grote schildpadden gezien. Echt de max! Je zag hun kop eerst (de één was zo groot als een kassei) en dan dobberden ze een tiental seconden net onder het water, maar je zag dus echt even hun kop, nek en het bovenste van hun schild. Koddig! 

Onder water zijn we helaas geen schildpadden tegengekomen ;) Wel heel veel mooie, kleurrijke vissen, ook grote papegaaivissen en kogelvissen (dat zijn die grappige vissen die zichtzelf opblazen en er uitzien alsof ze wel eens een Activia'ke kunnen gebruiken). Toch grappig hoe al die diertjes hier leven, chillekes, en op een dag worden opgehapt door een andere vis. Ze lijken te paradijselijk en kleurrijk, maar het blijft prooi natuurlijk, voor schildpadden bijvoorbeeld ;) Het snorkelen was zálig! Zo dobberen op het water, gewichtloos uzelf laten meevoeren met de stroming en golven, visjes bespieden in hun dagelijkse 'het leven zoals het is: de zee', naar elkaar teken doen onder water als iemand een speciale vis ziet etc. Daarna met krokante en gezouten haar een dutje doen en de Corona niét warm laten worden...

Verrassing van de bootmannen: een stop aan enkele rotsblokken in het water om er op te klimmen en een frisse en luide plons te nemen! Het was 6 meter boven water, maar dan nog 1,5 meter erbij tot de hoogte van mijn ogen én een compleet doorzichtige ondergrond, het water en de bodem van de zee. Dat maakte in totaal dat ik met knikkende knietjes op het tipje van de rots stond en er met een luide "whaa-oooooooow" vanaf duik. Kei-elegant gewoon ;) Het was even kicken en zalig om er nog eens op te kruipen. Vandaag toch een beetje m'n grenzen verlegd hoor! Naast het kicken was het een halve dag puur genieten en wegdromen. Nog twee weken van dat! ;) 

In de late namiddag hadden we een drietal uurtjes vrij; tijd om wat te schrijven, gratis een uur te skypen (I'm such a trendy Wendy), foto's bekijken, te lezen en te hangmatten! Dan een douche nemen in de compleet open douches à la koterij met een eenvoudige straal boven het hoofd (echt veeeeel aangenamer dan die van de hostel in Oaxaca!) en zak maken voor de busrit van deze nacht. Zalig hoe een douche waarvan je de temperatuur niet kan regelen, die enkel een watertoevoer heeft om aan of uit te zetten, toch dé perfecte warmte heeft om heerlijk te verfrissen. I loved it! 

We vertrokken gisterenavond rond 21u van de kust in Zipolite, om 23u op de nachtbus en we kwamen aan rond 11u deze ochtend. Het was een lange nacht met niet al te veel slaap en vier Spaans gedubde films op geluidsniveau 12 van de 10 of zo ;) Jammer genoeg vergat Ann haar fototoestel op de bus; ze is teruggegaan, maar het was al weg... 

Onze hostel Qhia is supergezellig, heeft een binnenkoer vol bloemen, een groot zonneterras, een aparte douche en wc per kamer en we zitten midden in een bruisend stadje. Straks op verkenning, in de zon, si si! :) 

Ciao'kes bye'kes amigas!