Me gusta México! We want more!

De laatste dagen met Joker in Mexico, toeme zeg! :)

Dag 15: Na een nachtbusrit van acht uur en half komen we aan in Merida, dé stad van de hangmatten, en het is al lekker warm. Toch is er niks mis met mijn witte wokken in mijn sandalen onder een jeansbroek. Trendy Wendy, ook op vakantie! ;) Vijf minuten in Merida en ik kreeg al het schijt van onvriendelijke taxichauffeurs; lachen kost hier precies veel geld... Losers! :) 

Vandaag op het menu (hier moet ik even aan collega Roosje denken): een vrije dag! Wel, van 9u tot 16u30 mochten we als kippetjes los rondhuppelen en doen waar we zin in hadden. Vollenbak profiteren om efkes wat me-time in te lassen dus! Ik ging met Kelly door het stadje naar een wasserette waar we keigoedkoop onze doorweekte kleren van de regenjungle lieten wassen en drogen, ik liep rond in de goedkope winkels (vanaf 5 pesos!), heb een kleine twee uur gedut omdat ik gewoon cassée was na een korte nacht, kon dankzij de wifiverbinding en Skype lekker liggen telefoneren met Strombeek, legde m'n spekreet en snoet even aan het zwembad (!) in de zon, ... Zalig zo even vrij en op mezelf. Deed deugd om even niet te móeten doen wat iedereen doet :) 

1,5 uur wachten op iemand die opnieuw naar de dokter ging, 'n beetje sneu met zo'n prachtig weer... Dan zijn we naar een Belgische chocolatier gegaan. Ik vond het eerlijk gezegd wat gek om zoiets te doen als je in Mexico bent. In Brussel en de rest van België chocolatiers genoeg! Het was ook niet erg speciaal aangezien Hanne enkele weken geleden gemaild had dat we kwamen, maar ze had nooit antwoord gekregen. De Belg die het runt, woont al even niet meer in de stad en was zelf niet in de winkel. De mannen van de winkel konden ons niet echt iets zeggen, zelfs geen uitleg over cacao. Dan zijn we heerlijk gaan eten in een typisch Yucataans restaurant. Iedereen had echt speciale dingen op het bord voor hen liggen en iedereen vond het keilekker! Toch wouden er enkelen nog langs de chocolatier voor 'n dessertje. Meegaan met de groep en daar toch nog een half moeulleux'ke gegeten ;) 

Dag 16: Dit was weer eens een dag vol unieke activiteiten! Zo eentje af en toe maakt dat we op het einde van de reis echt wel kunnen stellen dat we keiveel verschillense dingen gedaan hebben! We namen eerst lokaal vervoer naar een dorpje, daar gingen we met een motortaxi een kilometer of drie verder en dáár gingen we een karretje op rails in voortgetrokken op 't gemakske door een paard. In deze streek liggen een heleboel cenotes; dit zijn holtes in rots, ondergronds, waarin poelen liggen en waarin je dus kan zwemmen. Op het schiereiland Yucatan zijn wel duizend cenotes te vinden. Er zijn er dus ook die een stromende rivier hebben en sommigen zijn verbonden. Maya's gebruikten ze als opslagplaats voor water, als ceremonieplaats of als plek om mensen in te smijten als offer. Dat stond echter symbool om er dicht bij de onderwereld te zijn en met het water erbij, kon je er de goden van regen en vruchtbaarheid gunstig stellen. Er zijn cenotes gevonden met een paar honderd lichamen in; het werd dus wel zeker gedaan... En wij gingen erin zwemmen, hèhè :) 

Het was keitof! Toch weer eens iets voor de eerste keer in mijn leven gedaan zo in een grot gaan zwemmen. De eerste was een donkere, gewone grot. De tweede was supersmal en niet voor mensen met hoogtevrees of claustrofobie. De holte waar je door moest, was cilindervormig en ging zo goed als recht naar beneden. Eén per één op een ladder 12 meter naar de poel - die ook nog is 12 meter diep was, creepy die duisternis! De derde was de grootste en daar had je dus ook de plaats om een bommeke te placeren! Het water was vrij warm en turkoois, nice! Buiten was het lekker heet tot 33 graden, ai caramba! Weer grenzen verlegd en iets gedaan waarvan ik niet eens wist dat het in het programma zat. Zo springen van dingen los in water in een natuurlijke omgeving, totally love it! :) 

Dag 17: Helaas pindakaas, we checkten vandaag uit in hotel Don Alba in Merida onder een helblauwe lucht en een broeiende zon al vroeg in de ochtend. Gilberto bracht ons naar Uxmal, waar nog een mayasite op onze verbazende blikken wachtte. Het was van alle dagen de eerste keer dat we een groot, deftig museum binnenstapten precies. Had er eens een Europees gevoel bij, dat we echt op een toeristische trekpleister beland waren. We zijn duidelijk in meer toeristisch en drukker bezocht gebied van Mexico gekomen. Blij dat we eerst al die dagen rustig hebben kunnen voelen alsof we bij de weinige Europese toeristen van een stad of dorp waren ;) 

Het leek wel het warmste sitebezoek tot nu toe, jawadde dadde. Veel verbrande snoetjes tegen de avond ;) Ik vond het een suuuupermooie site. Mooi gerenoveerde of bewaarde tempels, stenen, beelden etc. Het balspelveld had nog zijn ringen! Eindelijk zag ik die eens! En die stonden met de ring waar je door moest gooien om te scoren verticaal en niet horizontaal zoals ik in mijn verbeelding al die dagen dacht, haha! Supermoeilijk balspel als ge het mij vraagt; denk toch dat kaatsen ook een deel van het spel was hoor... Zou graag nog eens zo'n spel zien gespeeld worden, nu. Want óveral speelden ze dit! 

Ik ontdekte met Dave ei-de-lijk dat wanneer je voor een hoge tempel/piramide staat en klapt, de echo in het geluid van een vogel terugkomt. Crazy shizzle my nizzle! Echt speciaal, een kirrend geluid van een vogel right back at ya! We stonden vanaf dan als twee retards in onze handen te klappen en te lachen van 't kan niet op, en te genieten van onze 'ontdekking', want we hadden het al op élke site geprobeerd! Het verhaal was dus niet gelogen want het geluid is dat van een heilige vogel of zo, aight. 

De site had buiten véél ritselende hagedissen, een prachtige binnenkoer en gouverneurshuis, ook - hou u vast - een piemelbos! No kidding! :') Een heleboel fallussen werden teruggevonden op één plaats. Daar stonden ze allemaal samen, te pronken ;) Deze 'uitsteeksels' kwamen ook voor op hoeken van tempels om het regenwater te kanaliseren en langs de zogenaamde eikel weg te laten druppen/gieten. Sjah, dan zit ge wel met nen druiper, ah ah ah! ;) 

Onderweg van Uxmal naar Valladolid moest ik even terugdenken aan België. Het was echt zó een typisch Belgisch weertje! Grijs met buien. Helaas ook een aankondiging van wat nog veel zou komen de volgende dagen... :) 

Na even uit te pakken in hotel Candelara in Valladolid (keigezellige tuin!) dronken we zalige en gigantische margarita's, si si! Dat op aanraden van Toon, Antonio voor de Mexicaanse vrienden, die ook Joker-reizen begeleidt en die er met zijn knappe vrouw Vivienne allerlei touren aanbiedt voor toeristen. Ik was verkocht aan de mangoversie; anderen kozen voor aardbei of citroen. Ik weet niet zeker of ik snurkloos heb geslapen... 

Dag 18: Wekker om 6u15 want Gilberto kwam ons om 7u10 oppikken met Toon om naar Rio Lagartos te gaan. Letterlijk de rivier van de alligators, maar er zaten alleen maar krokodillen en geen echte alligators, maar Rio Krokodillos klonk niet zo goed ;) Daar zetten we als een echte bende van de bosklapper het spotten van keiveel vogelsoorten in. Ik lag nog half in slaap met mijn poncho op het bootje vanvoor, maar kwam er toch stillekesaan door, net zoals de zon die we nog niet gezien hadden dedju! We zagen veel soorten reigers (verschillender van grootte en kleuren dan die ene zilverreiger die wij in Vlaanderen al eens spotten), haviken, pelikanen, eenden, kleine papagaaien, tropische musjesachtige vogels en... Flamingo's! Hoe cool was dat! Blij dat ik deze beesten eens gezien heb! Supermooi in de rivier daar, naast de rode mangrove. We kregen trouwens ook veel uitleg over de witte, zwarte en rode mangrove en hoe de planten zich uitbreiden, en hoe het water de kleur van de mangrove heeft aangezien de wortels alles zuiveren in het water. Mopke van de Gilberto: "Wat gebeurt er als een flamingo mango eet?" - "Dan wordt het een flamango!" :')

We hielden een extra halt aan een klein stukje water waarachter zoutbaden waren om het mineraal te ontginnen (salinas, zoals we ook in Argentinië zagen). In de strook zat water met een zoutgehalte van niet minder dan 80%. Zoals de dode zee kon je er dus lekker in drijven met de voetjes of poep naar boven. Daar heb ik goed gelachen! Als je op je buik ging, kwamen dus de kuiten, poep en voeten omhoog, alsof er vanbovenaf een paar mensen op die plekken aan het trekken waren om dat omhoog te houden! Schoolslag zag er dus uit als een crazy frog move aangezien de bovenbenen gans open gingen en boven bleven, man man man :') Elegant!

De plezantste stop was een scheetje verder. We namen een natuurlijk kleibad; klodders klei om heel onze sexy body's mee in te smeren en een wit broekske aan te meten. Ik heb gescrubd en gesmeerd dat het een lieve lust was. Ook daar werd er goed gelachen want af en toe zat er een put in de bodem waar de helft toch eens is ingevallen. Zelfs na drie mensen te zien vallen en keihard uit te lachen, vloog ik ook plots tot mijn knieën in een put klei. Hilariteit alom; ook de buikspieren werden getraind! Gaspar, onze bootman, en Gilberto amuseerden zich te pletter met het maken van hoofd-, borst- en schaamhaartoupetjes van rivieralgen bij de mannen. Ook daarmee lag ik in een plooi van het lachen! Hilarische taferelen en de foto's zullen het wel aantonen! Net dan kwam een heerlijk brandende zon tevoorschijn en was het bakken in de klei naast de rivier. De max hoe de weergoden het zaligste weer van de dag hadden gehouden voor dat stukje. Muchos gracias! ;) 

Daarna kreeg ik het plaatsje vanvoor op de tip van de boot waar ik zalig heb liggen zonnebaden. Na een poos was de klei goed krokant en trok het langs alle kanten als je van positie veranderde. Het was een uniek zicht om iedereen als albinospookjes op de boot te zien zitten, hahaha! We vaarden af naar een laagwaterstukje om ons af te spoelen. Dat deden we op 50 meter van een bende flamingo's en enkele pelikanen, met zuiderse meeuwen boven ons hoofd; bathroom with a view dus! Gelukkig viel geen enkele druppel vogelschijt op ons! :) Als top of the bill trakteerden de mannen ons ín het water op oranje en watermeloen! Wat een heerlijke ervaring daar in het water, tussen de beestjes en een zalige zon op onze smoel, om nooit te vergeten! 

Als lunch at ik de lekkerste vis van de vakantie! Die heb ik helemaal gedissecteerd en tot het laatste graatje opgepeuzeld, nom nom nom. Vlak naast de vissersbootjes en met de visgeur erbij; verser kan je ze niet hebben! 

Ten slotte stond er nog een sitebezoek op de planning in de namiddag. Ik hing mijn bikinislip te drogen aan de grote achteruitkijkspiegel van Gilberto's busje, tot groot jolijt van de groep. Ik heb hier toch wel wat een crazy in the coconut imago aan overgehouden, als hen dat nog niet opgevallen was... Moehahaha! ;) 

Ekbalam was de plaats en naam van de site. Onze gids wist veel; hij had nauw samengewerkt met archeologen en was al wat ouder. De man zal al belachelijk veel gelezen hebben over de maya's, definitely. Er was hier voor de eerste keer voor ons op een site sprake van een soort muren rondom de tempels (drie, met enkele meters tussen). Toch bizar hoe elke site íets unieks heeft! Dat maakt het cool! Er was ook een balspelveld, enkele kleine tempels, maar ook een megahoge tempel met de langste basis die we zagen (150 meter breed of zo?) en mooie etages met podia op. Er was een stuk dat pas vandaag geopend werd voor publiek! Het hek ervoor was nog nat van het vernissen, echt wel vers ontdekt, gekuist en blootgesteld dus! Weer was het een speciale constructie met die lange platte basis en daarop de mooie piramide met afgeronde muren. Op een van de 'etages' zagen we een spectaculair podium dat pas in 1999 werd ontdekt achter een muur van stenen en brokken! Echt zot dat dat zo lang kon verscholen blijven en daardoor ook wel mooi bewaard bleef. Het was voor niet minder dan 90% in originele staat; daarvan viel mijn mond wel even open. Het was dan ook een mond van monster waarvan onderaan het podium de onderkaak was en je de tanden zag, bovenaan de ogen en allerlei afbeeldingen van betekenis of zelfs hiërogliefen. Wat me nog verbaasde, waren de superfijne, duidelijke, perfect afgewerkte beelden van ventjes en tekeningen in de gevel. Ik kan me dus bedenken dat elke tempel die we al zagen, elke muur of ingang, ook vol met die gepleisterde details stond. Maar 't is zo moeilijk te verbeelden omdat die uitstekende dingen meestal afgebroken of geërodeerd zijn. Dat ook alle tempels uit gladde pleister bestonden die daarenboven nog eens geschilderd waren, gaat m'n petje te boven. Zotte mensen!

Daarna hebben we onderweg nog vier soorten tequila geproefd en wat uitleg over de agaveplant gekregen. Ik weet nu tenminste waarvan het sjortouw waarmee ik jaren driepikkels en hudo's in elkaar heb staan sjorren van gemaakt is! :) De sfeer zat er goed in, het was al een gemoedelijke dag en de tequila maakte mij nog een ietsiepietsie losser dan ik al was in de plezante groep. Goed zeveren is zo heerlijk, zelfs met mensen die je nog geen drie weken kent! En omdat het niet opkon; nog ne letste bij Toon! Een anijs-honingdrankje van 40% alcohol - eikebah! Maar ik dronk het toch ;) - en de sfeer zat helemáál goed. We zongen om het valst Zombie van Cranberries mee en tapten de ene na de andere flauwe mop! De gietende regen 's avonds kon me gestolen worden; het was een superleuke en gevarieerde dag!

Dag 19: René keicontent; hij kon vandaag nummer 6 van de 7 mysteries van de wereld van z'n lijstje schrappen. Na vandaag, de site van Chichén Itzá, moet hij enkel nog even naar Rome gaan om het kolosseum te zien :) 

De site was meeeeeeeegatoeristisch en het was pokkewarm. We waren allemaal ook erg moe en hadden dua moeite om naar onze Nederlandse gids Renée te luistere; het was ook al de achtste site die we deden. De site is benoemd tot een van de zeven wonders van de wereld omdat het balspelveld gigantisch is. Ik heb geen afmetingen, maar het leek erop dat het toch om zeker 100 meter ging. De twee muren waren mooi gerestaureerd; de ringen nog intact en veel tekeningen en schilderingen waren zichtbaar. Het is echt een compleet raadsel hoe hier ooit mensen hebben kunnen spelen, enfin, scoren, aangezien de muren van het veld erg hoog waren opgetrokken en de ringen ook belachelijk hoog gingen. Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat hier ooit een driepunter werd gescoord ;) Wetenschappers weten ook niet zeker of hier echt werd gespeeld en of de regels hier anders waren. Dit is het enige balspelveld op een mayasite met zulke afmetingen... Op de site zelf, die keiveel tempels en gebouwen telt, maar ze zijn lang niet allemaal van onder de begroeiing en puin gehaald, vind je ook nog tientallen andere balspelvelden terug van veel kleiner formaat. 

Daarnaast is ook de grootste tempel speciaal omdat op bepaalde dagen per jaar (21 december bijvoorbeeld, de kortste dag van het jaar qua zonlicht) de zon een mooie schaduw werpt op een zijkant dankzij de trappen. Het is wat moeilijk uit te leggen, maar er wordt een kartelvormige sliert zichtbaar over een hele schuine zijde van de piramide. Onderaan is er een slangenkop uit steen die aan de voet van de piramide ligt; er wordt als het ware aan grote slang zichtbaar op speciale dagen, afhankelijk van hoe de zon en de aarde staan. Speciaal... 

Ten slotte was de site wel uniek voor mij persoonlijk omdat er ook een extreem lange tempel was, qua basis toch, en deze onderaan bestond uit pilaren met daarop een verdiep. Da's iets wat we nog niet eerder gezien hadden! Ook een tempel vol doodshoofden op de kant zagen we nog niet eerder. Hier werden waarschijnlijk gedoofde mensen ten toon gesteld om het volk af te schrikken en onder controle te kunnen houden. Zeer vredelievend waren de maya's dus niet echt ;) 

Wat me aan de site énorm heeft gestoord, zijn de ontelbare verkopers met al hun 'brol'; tienduizend keer dezelfde souvenirs en steeds voor "one dollar" of zelfs "gute preis, alles gratis". Grrrr! Ze stonden overal en niet enkel aan de ingang. Het gevoel van door een oude mayastad te wandelen was wel helemaal weg omdat de paadjes tussen bomen en bloemen niets natuurlijk meer hadden. Daar mogen ze echt wel eens iets aan doen. En aan de bussen resorttoeristen, te herkennen aan strandkledij met hoed en doek over én een polsbandje om hun half of vol pension aan te duiden, ook ;) Gelukkig was er keilekker ambachtelijk ijs en heb ik daarvan gesmuld terwijl ik naar zo goed als morbide obese Amerikanen loerde... Ach, een crème'ke kon er dus wel nog bij hé! ;) 

In de namiddag gingen we met Toon en de fiets op trot. Het was nog eens fijn om zelf wat te bewegen en door de straten te fietsen. De fietsen waren wel niet superhandig te berijden en het weer was warm en laf. Enkele heuveltjes later stonden we dus allemaal nat in het zweet. Hanne haar nektapijt dat nat wordt, is altijd het eerste signaal :) We konden ons na een paar kilometer al verfrissen in een grote ronde cenote. Boven was een ieniemienie gaatje waar licht doorkwam. De rand van de rots was fantastisch geboetseerd op natuurlijke wijze door stalagtieten en afzetting in allerlei vormen. De lianen die in het water vielen en de rondfladderende vleermuizen maakten de sfeer compleet. We gingen met een man of vijf ook even met Toon achter in de rots wandelen. Cool hoe donker het daar was en hoe door eeuwen tijd alles werd gevormd! De naam van deze cenote is maya voor 'varken' ('xtekek' of zo als ok het me goed herinner). Dit komt omdat de cenote door een varkentje werd ontdekt! In tijden van droogte op het land ging dat varken op zoek naar verkoeling en een bad voor zijn huid. Hij kwam na een poos nat/modderig terug naar de boer. Die boer verstond niet hoe dat varken nat kon zijn aangezien nergens iemand nog waterplassen had en het al zeer lang niet meer geregend had. De boer volgde op een dag het varkentje en kwam zo bij de cenote terecht! Hoera! Een extra watervoorraad voor het dorp! :)

In de vroege namiddag gingen we langs bij een eenvoudige familie die in typische mayahutten woonden. Ik moet zeggen dat dat wel een shock voor mij was. Te zien hoe ze daar met keiveel mensen in woonden en er bv drie hangmatten waren. Een aarden vloer, rieten hutje, een vuile omgeving met modder, kippen en honden die er niet al te fris uitzagen, afvalhopen, etc. En toch woonden ze daar al heel hun leven in. Geen gerief whatsoever; in elke hut misschien enkele dingen van materiaal dat omhoog hing, één schapje gemaakt of zo. De keuken was gewoon hoe wij op scoutskamp houtvuur maakten rondom stenen en daar pekzwarte kromme potten op. Neem dat ze 4 potten in heel de keuken hadden... Te bedenken dat wij in huizen wonen waar in elke (propere, droge, mooie) kamer allerlei kasten en opbergzaken staan om al onze spullen in te steken?! Echt zot! Buiten wat kleren hebben ze daar gewoon niks... Buiten een televisie :) Da's echt het enige. Ik ben er nog niet goed van hoe nog keiveel mayafamilies zo karig leven... De oudsten spreken trouwens geen woord Spaans, enkel Maya. De kinderen gaan wel halve dagen naar school, en iedereen leert er nog steeds Maya. Da's ook wel straf dat die taalcultuur zo in ere wordt gehouden! 

Na daar even stil te worden van hoe belachelijk goed wij het hebben, trokken we enkele huizen verder naar Maria (21 jaar) en haar mama Rafaela. Maria had ook al een zoontje van 2 jaar; die lag te ronken in de hangmat met een T-shirt van Spiderman. Rafaela had een stenen huisje (als ik spreek van huis is dat dus gewoon één rechthoekige kamer met een dak op hé) en daarachter een mayahut waar de douche en keuken waren. Douche mag je lezen als wat stokken rond een modderplas waarboven een sproeier hangt en keuken eenzelfde vuur met enkele potten naast. Allemaal zó karig! De wc was buiten en was een put met daarboven twee grote stenen die nét niet tegen elkaar kwamen. Tussen die opening van 20 centimeter moest je dus mikken, en lekker nat als het regende want het was compleet in open lucht te doen... 

Rafaela was midden 40 en al weduwe. Maria haar man werkt op het veld overdag. Het is dus zéér klassiek verdeeld; de mannen werken voor de kostwinning en de vrouwen blijven thuis met de kinderen en maken altijd het eten en doen het huishouden. Over anticonceptie wordt niet gesproken... Daarom is het ook schrijnend dat sommige vrouwen met 7 kids 'opgescheept' zitten terwijl ze aan maximum 2 het broodnodige kunnen geven... 

In de keuken hebben we heel gezellig gebabbeld terwijl we maïstortilla's kneedden. Die gingen later op de kookplaat - het deksel van een grote pot - en we kregen er lekker gebakken ei met tomaat bij om ze te vullen. Mmmmm dat smaakte echt énorm! 

En dan kwam drasj national voorbij! :') Ja alloo'kes chocobokes! Het regende keihard voor een halfuur terwijl wij op de fiets zaten. Het was wel warm, maar de regen maakte iedereen op één, twee, drie wel tot op z'n onderbroek nat. Enfin, bij go dat niet aangezien ik al heel de dag in bikini met een T-shirt boven rondliep. Een witte T-shirt... 't Was dus al snel wet T-shirt contest op de vlo! Oh man, maar goed gelachen dat we hebben! Hanne en ik waren zo leuk aant babbelen dat de regen ons niet kon deren! Redelijk hilarisch; langs het keiluide geluid en de harde kletters in ons gezicht door, deden we alsof het de normaalste zaak was in dit weetje een kaffeklasjgesprek te houden! :')

Doorweekt kwamen we aan aan de laatse cenote van de reis. Een volledig ronde ook, maar met een veel groter gat vanboven. Om af te dalen, liepen we langs een trapje met kaarsjes, zéér morantisch. Het was er prachtig in de cenote! Er hingen superveel lianen en groene planten over de rand boven en tegen de rots langs de binnenkant. Extra plezant werd het toen ik de trapeze opmerkte waaraan je kon slingeren en een dikke plons in't water doen. Ik ben wel het minst elegant ooit van de trapeze gegleden toen ik nog maar net van het platform was gestapt, maar soit, ik heb wel goed geplonsd hoor! :D Het was magisch... Aankomen met een glimlach door zo'n ontzettend schijtweer, dan de coolste cenote van de vakantie zien en op dat moment merken dat iemand in België mij mist en verrast met een schitterende sms. Dat was even een übergelukkig moment op reis. Happiness alom en zo blij en dankbaar dat ik daar was met een fantastische groep mensen rond mij! :) Dat moment vergeet ik nooit, hoe content ik daar was... En hoe meer regen en modder, hoe meer vreugde!