Dagen van Sofie

Een weekendje weg onder ons tweetjes. Hier keken we al naar uit van voor ik naar Mexico vertrok! Heerlijk ontspannen en internetloze quality time; daar hadden we voor getekend! En dat hebben we ook gekregen. We sliepen in een supercosy en piepklein maison de pêcheur, waar we met enkele vierkante meters vloer en een verwarming/fornuis stoof genoeg hadden om ons aan op te warmen. Want brrrr, wat was het frisjes, zeker aan zee. Toch kan ik met trots zeggen dat we twee keer gaan lopen zijn en een fikse wandeling van een dikke vijf uur hebben volbracht van Wissant naar Cap du Blanc Nez. Mijn papa zou zeggen dat we geen 'luide donders' geweest zijn. We hebben wat extra meters gedaan in de duinen en het moeras, op onze ontdekkingsreis naar de bunkers die in de beide wereldoorlogen gebruikt werden. Wissant is een kustdorp (niet ver van de Belgische grens) met veel geschiedenis en een kustlijn die per eeuw zo'n 25 meter naar achteren schuift! Op de rand zag je al dat sommige (tuin

"12 kilometer is geen uitdaging meer hé; we gaan direct voor 24 kilometer!" And so it began... In het voorjaar schreef ik me, na een deugddoende tweede Spartacus Run, met Lara en Ward in voor de Gladiator Extreme Mud Run. Als ze zelf de woorden "deadly, mud & extreme" gebruiken, en op de site staat dat het de zwaarste obstakelloop van de Benelux is, had ik het moeten weten; dit is niet van/voor de poes/pussy's! Aangezien ik op vakantie in Mexico was en Lara van 't zelfde dolce far niente genoot in Brazilië, liepen onze trainingen niet zo vlotjes. Toch spraken we in de drie weken voor de run twee keer af om eens 18 en eens 19 km door de benen te jagen. Dat ging steeds vlotjes en zonder énige stijfheid achteraf, hoera! Zondagochtend 23 november: beseffen dat wanneer je de dag ervoor pas om 7 uur 's ochtends onder de lakens kroop en ook de nacht zelf uit slechts 5 uurtjes bestond, niet genoeg is om in pleine forme te zijn. Toch had ik er zin in om