Concrete jungle where dreams are made of
Ik heb dan toch eindelijk NEW YORK gezien! Ik heb er m’n hart niet verloren, maar was wel aangenaam verrast door de vele kanten van Manhattan en Brooklyn. Het mooiste vind ik gewoon de onvoorspelbare kakefonie aan gebouwen (kerken naast skyscrapers) en alle oude en nieuwe(re) skyscrapers. We hebben heel veel te voet gedaan, waardoor we echt konden stilstaan en kijken naar de culture locale en de gebouwen. Het onnozele aan New York is; je hebt het gevoel dat je er al eens bent geweest. “Fifth Avenue”, “Times Square”, “Broadway” en wijkjes als “SoHo” klinken zó bekend in de oren. In het begin had ik dan ook echt het gevoel dat ik in een (héél grote) filmstudio rondliep. Alle clichés kloppen: luide Amrikanen (ruziemaken met je bae aan de phone à la "this is the last time you fuck me over!" - omdat het kan), de grote wit/oranje kegels op roosters van de underground waar witte damp uit komt, de business boys in maatpak die druk in de weer van het ene gebouw in het andere lope