Dagen van Sofie

Oh lord, zondagnamiddag en wat vindt Sofie in de kast? Een grote, ongeopende pot speculaaspasta! Zo eentje die me het plezier nog gunt even het aluminiumpapiertje af te scheuren voordat ik met een mes het maagdelijke, bruine toplaagje kan verminken tot een potje diarree. Mij kennende, vlieg ik erin en smeer ik wat korstjes en toast. Dan voel ik me schuldig van al dat brood en ga ik verder met enkel het mes. Net tot ik mij bijna zo mottig voel, nog één laatste hap neem, en dan zeg: dit was de enigste keer deze week! Mooi niet deze week. Ik ben flink, laat de pot voor wat hij is, en werk snel nog drie chocoladekoekjes naar binnen. Wat een zalig zonnige zondag vandaag!

Crap, weer twee weken geleden! Wat heeft de dees nog allemaal uitgespookt? Ik heb rijlessen genomen om me eindelijk 'vollen tube' op het rijden te smijten. Mijne man, de Willy, helpt mij daarbij en dat loopt prima. Morgen heb al mijn laatste twee lesuren en eind december staat het rij-examen gepland: kicken! Ik mag er niet aan denken dat het sneeuwt of de wegen gevaarlijk ijzig zijn... Ook mag ik nu stilaan beginnen vrezen dat al het joggen en de hevigheid waarmee ik mijn taak in het zaalvoetbalteam op mij neem, zo zijn gevolgen heeft. Ik ontdekte gisteren een dikke paarsachtige harde bobbel op de rand van mijn rechtervoet, in het midden van de lengte. Wel even verschieten. Maar mij kennende - "neenee 't doet geen pijn" - blijf ik hier mee rondlopen tot er geen weg meer terug is, en het waarschijnlijk vijf keer zo erg is. Over enkele weken/maanden misschien een blogpost vanuit het ziekenhuis?! "Welkom bij de familie!" Dat waren de woorden die ik gistere

Allerheiligen. Vandaag worden alle heiligen herdacht, morgen alle zieligen. Ik ben net terug van een toffe vierdaagse in Noorwegen en heb zin om meteen wat indrukken te delen! Aangekomen op de luchthaven van Rygge, op een uurtje van Oslo zelf, is het meteen duidelijk: het regent, het is koud en er hangt een dik pak wolken in de lucht. Daartegen was België een warm, zonnig land! We waren voorbereid maar toch blijft het shockerend hoe duur Noorwegen is! Ook wisten we dat Noren niet zo vriendelijk en nors zijn; worden Elien en ik meteen in het zak gezet voor 6 euro door een schijnheilige buschauffeur, ik moest mij even inhouden niet uit te vliegen en ging kwaad verder met de gedachte "we zijn op vakantie, 't is niet erg". Brrr, zo weten dat je gelijk hebt en er niets aan kunnen doen, degoutant gevoel. Onderweg zagen we wel mooie, typische Noorse bossen en de houtzagerijen en loodsen onderweg leken echt geplukt uit de set van Millenium. Door de taal die de mensen spreken lijk