Dagen van Sofie

Wat? Is het al 24 december? We vieren dus vanavond met z'n allen de geboorte van Jezuske... maar ik heb voor het eerst in jaren een totaal herfstgevoel en geen kerstgevoel. Ik heb geen examens, geen blok en dus geen opgesloten gevoel dat mij doet hunkeren en dagdromen van kerstfeestjes en oudejaarsavond. Music for Life heb ik ook eens anders ervaren, leuk, maar niet zo leuk als de voorbije vijf jaren dat ik uuuuuuren per dag (en vooral nacht) de presentatoren in het Glazen Huis op de voet volgde en verslaafd aan mijn radiootje gekluisterd zat - met een dekentje om koude benen tegen te gaan. Elke dansplaat was dan ook reden tot trampolinepauze! Vandaag is Kerstmis ver te zoeken. Geen sneeuw. Een zalig herfst-/winterzonnetje, weinig lichtjes, weinig positieve gedachten en overvriendelijke mensen op straat... Toch is het vanavond zover en zal het weer knallen mit die ballen geblazen zijn op het traditionele kerstfeestje van de Scouts! Ik wens iedereen een zalige kerstavond toe, eten i

De voorbije weken heb ik het toch drukker gehad dan ik me vooraf kon inbeelden met "een 20-uren-werkweek" in de Carrefour... Tussendoor haalde ik de tweede ronde om in een jong onlinebedrijf copywriter te worden (maar werd niet geselcteerd - terug naar af) en stelde mijn moeder haar boek 'De chemie van het coachen' (uitgegeven bij Kluwer) officieel voor. De Navigaytionparty was zoals te verwachten lekker fout en dus zeker geslaagd, al had ik rond 3 uur 's nachts niet nog getuige op slechts 80 meter willen zijn van een auto-ongeluk. Een jongeman miste stevig zijn bocht - de nieuwe vangrail stond er de volle twee weken - en knalde eerst tegen een lantaarnpaal, die volledig knapte en meters verder op de grond belandde, om dan in drie auto's op rij te rijden. Hij had zelf niets voor en leek ook niet gedronken te hebben... Echt surreëel om te zien hoe de wagen (perte totale uiteraard) in de lucht draaide en als een speelgoedautootje terug op z'n banden terecht

Oh lord, zondagnamiddag en wat vindt Sofie in de kast? Een grote, ongeopende pot speculaaspasta! Zo eentje die me het plezier nog gunt even het aluminiumpapiertje af te scheuren voordat ik met een mes het maagdelijke, bruine toplaagje kan verminken tot een potje diarree. Mij kennende, vlieg ik erin en smeer ik wat korstjes en toast. Dan voel ik me schuldig van al dat brood en ga ik verder met enkel het mes. Net tot ik mij bijna zo mottig voel, nog één laatste hap neem, en dan zeg: dit was de enigste keer deze week! Mooi niet deze week. Ik ben flink, laat de pot voor wat hij is, en werk snel nog drie chocoladekoekjes naar binnen. Wat een zalig zonnige zondag vandaag!

Crap, weer twee weken geleden! Wat heeft de dees nog allemaal uitgespookt? Ik heb rijlessen genomen om me eindelijk 'vollen tube' op het rijden te smijten. Mijne man, de Willy, helpt mij daarbij en dat loopt prima. Morgen heb al mijn laatste twee lesuren en eind december staat het rij-examen gepland: kicken! Ik mag er niet aan denken dat het sneeuwt of de wegen gevaarlijk ijzig zijn... Ook mag ik nu stilaan beginnen vrezen dat al het joggen en de hevigheid waarmee ik mijn taak in het zaalvoetbalteam op mij neem, zo zijn gevolgen heeft. Ik ontdekte gisteren een dikke paarsachtige harde bobbel op de rand van mijn rechtervoet, in het midden van de lengte. Wel even verschieten. Maar mij kennende - "neenee 't doet geen pijn" - blijf ik hier mee rondlopen tot er geen weg meer terug is, en het waarschijnlijk vijf keer zo erg is. Over enkele weken/maanden misschien een blogpost vanuit het ziekenhuis?! "Welkom bij de familie!" Dat waren de woorden die ik gistere

Allerheiligen. Vandaag worden alle heiligen herdacht, morgen alle zieligen. Ik ben net terug van een toffe vierdaagse in Noorwegen en heb zin om meteen wat indrukken te delen! Aangekomen op de luchthaven van Rygge, op een uurtje van Oslo zelf, is het meteen duidelijk: het regent, het is koud en er hangt een dik pak wolken in de lucht. Daartegen was België een warm, zonnig land! We waren voorbereid maar toch blijft het shockerend hoe duur Noorwegen is! Ook wisten we dat Noren niet zo vriendelijk en nors zijn; worden Elien en ik meteen in het zak gezet voor 6 euro door een schijnheilige buschauffeur, ik moest mij even inhouden niet uit te vliegen en ging kwaad verder met de gedachte "we zijn op vakantie, 't is niet erg". Brrr, zo weten dat je gelijk hebt en er niets aan kunnen doen, degoutant gevoel. Onderweg zagen we wel mooie, typische Noorse bossen en de houtzagerijen en loodsen onderweg leken echt geplukt uit de set van Millenium. Door de taal die de mensen spreken lijk

Noot aan mezelf, ter uitdroging van mijn digitale vulpen: regelmatiger en krachtiger schrijven! Ik ben nu exact vier weken terug van mijn zalige reis in Thailand. Het land wordt nu geteisterd door hevige regens, al weken, en overstromingen. Zelfs Bangkok is veranderd in een gigantische viskom. Vreselijk de beelden te zien maar ik ben ook wel erg blij dat wij vier weken zorgeloos in het land konden verblijven in het gezelschap van de zon. Watskeburt? Intussen ben ik aan het rijden met el padré en dat lukt (soms) aardig, ik voel me geen gevaar voor anderen op de weg. Wel veel lullen die geen geduld hebben met mijn L en - bevestigd cliché - vaak vrouwen die te veel plaats op de weg innemen of debieler rondrijden... Ondertussen heb ik ook waardig afscheid genomen van Leuven en m'n oude kotgenoten, veel mensen teruggezien en veel dates met muziek en café's gehad, concertje van The Bony King Of Nowhere in de AB meegepikt (bedankt Stubru!) en al lekker volle weekends gehad. Ik weet

In Krabi hebben we de Tiger Cave Temple inderdaad nog gedaan. Het was opnieuw een superwarme dag waar we echt van hebben genoten. We vonden een goedkope taxi die ons op zo'n anderhalve kilometer van de tempels afzette. We zagen in de verte niet minder dan een gigantische berg - een BERG zeg ik u! - met daarop iets klein goud dat het zonlicht heftig weerkaatste... Zou dàt die tempel op de berg kunnen zijn? Het leek echt immens hoog en we waren nog twijfelachtig of je die wel zou kunnen beklimmen. Onderweg heeft een sympathieke Thai ("Where you go?", "Me too, c'mon!") ons op zijn brommer meegepakt naar de voet van de berg. We bezochten een tempel die nog volop in de maak is: 'de tempel met de grote gouden klok in' zal de naam van deze hoge tempel over een kleine acht jaar moeten heten. Het was wel gek om een volledig betonnen tempel te zien, zo'n grote dan nog, en te bedenken dat dit ruwe ding nog volledig betegeld en verguld zal worden door Thai d

Dit wordt een korte opsomming van de voorbije dagen en toekomstplannen; de tijd vliegt hier enorm en het is gek dat we over enkele dagen al naar Brussel terugvliegen... In Koh Tao nog gigantisch hard gezweet toen we te voet stijle bergen trotseerden om shark beach en het strand van Sai Deang een bezoek te brengen. Het was prachtig weer en we hebben allemaal een schoon kleurtje aan die uitputtende dag overgehouden! De dag erna was het waterratdag; een ganse dag in het water op verschillende baaien rondom het eiland gesnorkeld! Ik had het nog nooit gedaan en het was echt een superleuke ervaring om het leven onder water eindelijk eens te kunnen begluren... Mooie vissen, gigantische scholen van wel tienduizenden zeebewoners en prachtige koralen gezien op zo'n korte tijd, dat moest even bezinken in mijn kleine kop. Ook het koraal en het strand van Koh Yuan Nang waren paradijselijk en too good to be true: parelwit strand en de lichblauwste zee die ik ook gezien heb! Op Koh Tao hebben

Hopla! In Khao Sok hebben we veel wolken en regen gezien, maar het bleef supermooi om al dat groens te zien! De watervallen van het National Park moesten we skippen wegens te veel regenval en te gevaarlijke paden en rivieren... Jammer, maar wat we zagen was wel mooi. Het zat er door de vochtigheid ook wel VOL van bloedzuigers, echt erover, continu had wel iemand van ons vier een zuiger tussen de tenen of op de voeten, een vies zicht en moeilijk om ze van je vel te krijgen. Liesbet was de enige die geen bloed of korst aan een bloedzuiger overhield die er te lang op gezeten had! We hebben wel aapjes gezien die erg dicht kwamen en we lekker groene takjes konden geven. De baby aapjes waren te cute maar pasten toch niet in de hand bagage... De Green Mountain View Point was mooi en de waterval kregen we er gratis bij! Er zaten trouwens grote vogels die een didgeridoo-geluid als lokroep hadden: grappig en vooral luid. Bij Tawee overnacht en 's avonds Anna en Rosa uit Spanje tegengekomen;

Vanacht "geslapen" op de grond in Phuket airport... al betere nachten gehad dus. Goed aangekomen in Khao Sok, een natuurgebied van 170 miljoen jaar oud en waar aapjes en andere dieren in het wild leven. We slapen in een boomhut en onze douche is een waterval op kasseien, echt wel uniek dus. Morgen trekken we het immense nationaal park in op zoek naar aapjes, watervallen en prachtige natuurtaferelen. Overmorgen zouden we waarschijnlijk naar een adembenemend view point op de Green Mountain hier trekken en later op de dag richting eilandjes gaan... Ik ben benieuwd naar de bounty-strand-reclamefolder-factor van de strandjes! Tropische groetjes vanuit de hangmat aan de Sok rivier :) Zzzzlaapwel!

Aangezien ik niet veel tijd heb maar toch even op het net kon in Chiang Mai, een bondige opsomming van wat we al gedaan hebben hier... Grote verhalen en expressieve ogen en geluiden zullen voor in Belgenland zijn ;) Op 24 augustus kwamen we met een kleine jetlag en weinig slaap (het is hier 5 uur later) aan in de miljoenenstad Bangkok. We hebben er heel veel en erg mooie tempels bezocht in een brandende hitte: efkes doodgaan en wennen dus.In de stad rijden duizenden leuke taxi's, de zogenaame tuk tuk's, en hangt er een gekke geur die toch wel even wennen is, samen met dat gebrek aan zuivere en koele lucht. We sliepen 2 nachten zonder airco, wat echt de hel was! Ook zijn we een dag op trip gegaan naar een floating market, de river Kwai, en uiteindelijk de zogenaamde tiger temple die Lisa erg graag wou doen omdat tijgers er in het wild wouden rondlopen en opgevoed zouden zijn door de monniken die er wonen... Dikste afzetterij ooit! Tijgers die lam waren van vermoeidheid, uitdrog

Dag iedereen! Terwijl we op de trein wachten even dit bericht; iedereen leeft nog en we hebben op deze enkele dagen al heeeeeeeeeeeel veel verhalen in onze dagboeken staan! Omdat we hier maar even zijn, geen tijd voor Facebook en lange mail, toch even zeggen dat Bangkok al geweldig was, heet en plakkerig maar zo anders dan Europa! Normaal zijn we overmorgen in Chiang Mai waar ik beloof tijd te nemen om alles wat we gedaan hebben deftig neer te pennen... Zweterige groetjes vanuit de oude hoofdstad van dit 'vrij land': Thailand!

Met een bewogen Pukkelpop in gedachten pak ik nu mijn zak voor Thailand. De voorbije weken heb ik me trouwens nog erg geamuseerd! Ik beleefde een unieke en leuke avond in Gent, heb gedanst op een natte maar zomerse Hawaifuif (de fietssleutel overleefde het niet), heb ik Paal mee Op Stelten gezet (prachtig initiatief met veel artiesten), werd ik totaal verrast door Lina en Stien die met zelfgemaakte en versierde cupcakes aan mijn deur stonden voor mijn verjaardag -toen drie weken geleden- (leuk detail: er stond 'gellukkige verjaardag' op en een '24'), genoot ik van het terugzien van Kathy na een jaar Australië en de superfijne barbecue in Westrode village en sliep ik voor de allerlaatste keer op mijn kot in Leuven na een geweldige maar kleddernatte nacht op Marktrock! En ik heb nu ook mijn voorlopig rijbewijs dus er zal binnenkort een gevaar meer op de Grimbergse banen rijden... Morgen vertrek ik met Liesbet, Lise en Lisa -ja, ze doen het erom- voor een maand naar Thail

"What the fuck is er gebeurd?". Veel meer kwam er na de storm van amper tien minuutjes niet uit. Ik hoopte na een zonovergoten Pukkelpopeditie 2011 iets neer te pennen over het goede weer, de mensen die we leerden kennen op de camping en de festivalweide, de nieuwe groepen die we ontdekten en met welke optredens bands tienduizenden konden platspelen,... Deze editie had àlles om een van de leukste Pukkelpops ooit te worden: unieke bands (Eminem!), zon waar we al weken naar uitkeken, een leuke bende en goede plaats op de camping en wederom het gevoel dat alles perfect georganiseerd is. Maar dat was buiten Moeder Natuur gerekend. Donderdagavond rond zes uur brak de hel los. Ik stond met enkele vrienden op de Main Stage bij Skunk Anansie, totdat het begon te druppelen. Damn, niemand had een K-way mee omdat het echt té zalig weer was. Toen het harder begon te regenen, keken we elkaar aan en zeiden we "bon, we worden toch zeiknat, we zullen ons gewoon overregenen". Da

Crap, alweer lang geleden. Ik heb er ondertussen een weekje Toscane opzitten! Met mama vloog ik naar Bologna en huurden we een witte Fiat 500 om verder door te cruisen richting Firenze > Siena en uiteindelijk Toiano bij Sovicille waar onze B&B, tussen de zonnebloemvelden, gelegen is. Het was mooi, rustig, warmer dan in België (al hebben we ook dikke wolkenpakken en regen moeten slikken!) en de vier pizza's hebben gesmaakt! Mijn terugkomst op 25 juli was fris maar had een leuke avond in petto. Ik trok meteen naar Gent voor de dag van de lege portemonnee en zette mijn verjaardagsnacht in met Merdan Taplak Orchestrar live en Buscemi met Squadra Bossa: feest! De muziek, de zomerse sfeer, alle vrienden die ik toevallig tegen het (bezwete) lijf liep en de afsluiter aan het water maakten mijn b-day compleet! Drie uurtjes slaap en pas om 16u30 iets voor het eerst eten waren toch wel uniek. Later op het programma: pannenkoeken van el madré en een Leuvense girl meeting in downtown

Mijn laatste scoutskamp was ge-wel-dig plezant! Jonggidsen zijn officieel de leukste tak om leiding van te zijn: enthousiasme bij de vleet en je ongegeneerd kunnen uitleven is gewoon top! Na een geslaagd voorkamp vertrokken we maandagochtend 4 juli met 25 opgewekte en opgewonden jonggidsen in Grimbergen richting Ozo, bij Barvaux en Durbuy. Het was een stralende dag en het kampterrein lag er mooi bij. Geen bosbranden of hittegolf dit jaar, maar mooie lange dagen met veel, heel veel, verhalen en vers avontuur voor de miekes. Ik mis de hudo een beetje en zou graag nog enkele dagen langer op kamp geweest zijn, al had de aanhoudende (miezel)regen dan wel roet in het eten gegooid. Enige minpunt: in de regen een uur te laat toekomen, leden en ouders die zo snel mogelijk afdruipen en een leuk 'pakje' voor Hanne, Elien, Maja en ik: een overladen camion klaar om uit te laden! Bedankt Louise, papa Bruno en Michiel voor de onvoorwaardelijke hulp! Na een uitputtende strijd met de camion en

Inpakken en wegwezen maal drie. De afgelopen dagen maakte ik mijn geliefde kot in Leuven al kaler, vandaag hield ik grote kuis à casa mia en morgen vertrek ik tot en met 14 juli op mijn laatste scoutskamp als leidster. Gisteren mochten Maja en ik, aka Animal Box, voor sfeer zorgen op de zesdejaarsfuif van de lagere school in Grimbergen. Nog nooit zoveel enthousiaste gezichten op de dansvloer zien staan! Een unieke gebeurtenis die ook voor ons erg amusant was. :) Het kamp dan. Na de totale metamorfose van mijn kamer - waar ik vanaf september zowat elke dag in zal vertoeven - pak ik alles bijeen om zo mijn kampzak te vullen. Plastic zakjes, goede pillamp, wasknijpers, zonnecrème, waterdichte K-way en nagelknipper: ik hoop dat ik geen zaken vergeet die het leven op een veld zonder stromend water of elektriciteit toch wat aangenamer maken.... Ozo vormt vanaf morgen dus mijn vakantiehabitat van rust, plezier en opwinding voor de komende twee weken. Liefdesbrieven mogen aankomen op Mme et M

Twee weken geleden laatste post... Damn, ik moet hier vaker tijd voor maken. Wat is er nog gebeurd in mijn leven? Na een okselvijverige thesisverdediging en laatste stagedag bij Metro (krant) kondigde mijn agenda niets dan leuks aan! Het Dertig Doet Deugd feestje dééd ook deugd. Old school-gewijs met de fietsbuddy en K-way naar Wemmel voor een zwoele zwetende party en met een blauwe lucht en ochtendzon naar huis keren, wat wil een mens nog meer? Maandag pakte ik mijn zak voor een kleine vierdaagse vakantie in het zonovergoten Nice. De grootste stress die dag waren 1. een uur in de bank om de vluchten naar Thailand te betalen en 2. midden in de spits in Zaventem geraken op de allereerste dag van de grote wegenwerken op het viaduct van Vilvoorde - urgh. De beste oplossing was met de trein gaan. Rond 17 uur stond echter in Grimbergen ook al een file tot aan het station van Vilvoorde... Toch geraakte ik tijdig in Zaventem en besefte ik ein-de-lijk dat ik nooit meer examens zou hebben en de

Geen hopen cursussen, boeken, slides, fluostiften, studiefora checken, slapeloze nachten en de stress van het halfuur voor het begin van het examen dat mij gegarandeerd een bezoek aan de wc aandoet. Ik ben superblij dat ik geen examens heb, nooit meer. Dat besef komt nu pas (mijn laatste examen had ik op 21 januari 2011), wanneer de mensen rondom mij en op Facebook stressen, aftellen, klagen, afleiding zoeken en vooral om steunende woorden vragen. Blij dat ik nu enkel stage heb en mij - naast een thesisverdediging - van niets meer moet aantrekken. De verdediging is voor volgende week vrijdag, 17 juni, waarna het laatste schoolweekend ooit ingezet wordt! Wat schrijven aan mijn stageverslag, zondag de laatste dag op de Metro-redactie en maandag 20 juni... naar Nice! Ik kijk zo uit naar mijn drukke zomervakantie dat ik geen zin en tijd heb me zorgen te maken om mijn thesispunt en stagebeoordeling: wha'eva! Let the good life begin!

Het is zover. En er is geen weg terug. Sofie houdt een blog bij! Hier kan je terecht voor reisverhalen, leuke anekdotes, dromerige praat en bedenkingen wanneer ik even stilsta bij het leven en de mensen die ik ontmoet. Veel leesplezier!