Nice was nice!
Twee weken geleden laatste post... Damn, ik moet hier vaker tijd voor maken. Wat is er nog gebeurd in mijn leven? Na een okselvijverige thesisverdediging en laatste stagedag bij Metro (krant) kondigde mijn agenda niets dan leuks aan! Het Dertig Doet Deugd feestje dééd ook deugd. Old school-gewijs met de fietsbuddy en K-way naar Wemmel voor een zwoele zwetende party en met een blauwe lucht en ochtendzon naar huis keren, wat wil een mens nog meer? Maandag pakte ik mijn zak voor een kleine vierdaagse vakantie in het zonovergoten Nice. De grootste stress die dag waren 1. een uur in de bank om de vluchten naar Thailand te betalen en 2. midden in de spits in Zaventem geraken op de allereerste dag van de grote wegenwerken op het viaduct van Vilvoorde - urgh. De beste oplossing was met de trein gaan. Rond 17 uur stond echter in Grimbergen ook al een file tot aan het station van Vilvoorde... Toch geraakte ik tijdig in Zaventem en besefte ik ein-de-lijk dat ik nooit meer examens zou hebben en de leukste vakantie ooit tegemoet zal gaan!
In Nice liet het Proximus-netwerk mij in de steek en kon ik op geen enkele manier met Liesbet communiceren. Wat nu? Ik, scouts Sofie, trok naar het dichtst bijzijnde stadsplan en kon me met mijn olifantengeheugen nog het adres mét huisnummer van Lizzies kot herinneren. Rue du Moulin gevonden: hoera! Aangezien enkel de naam van de huisbaas op de bel stond, stond ik nog steeds voor aap. Een sympathieke jongeman liet me even bellen met zijn gsm, waarop snel een innige knuffel met Liesbet in het midden van haar straatje volgde! Bijpraten deden we eerst met een - wat had je nu gedacht - ijsje, eentje met rijstpapsmaak! Nice voelde aan als Spanje: het weer, de mensen, de terrasjes, de zee, de palmbomen en de gebruinde inwoners en roodverbrande toeristen. Het kot, Nice beach,Villefrance, Èze, Fête de la Musique, strandmeetings, paradijs Beaulieu, Wayne's Bar, 'de Nieuwstraat van Nice', Pompey en alle grappige "witte chocoladevlokken"-momenten van zanger Raymond maakten van mijn kortste vakantie ooit een zalige summer interlude! Bovendien vernam ik donderdag dat ik met onderscheiding geslaagd was voor mijn master journalistiek! Dik balen wanneer ik vrijdag al rond 15 uur de bus naar de luchthaven moest nemen en Liesbet en de zon moest achterlaten. Dikker balen dat het weer in België extreem zielig was. Dikst balen dat iedereen op Couleur Café zat en ik geen centen meer had om de kleuren in hartje Brussel op te snuiven... Nice was too nice!
In Nice liet het Proximus-netwerk mij in de steek en kon ik op geen enkele manier met Liesbet communiceren. Wat nu? Ik, scouts Sofie, trok naar het dichtst bijzijnde stadsplan en kon me met mijn olifantengeheugen nog het adres mét huisnummer van Lizzies kot herinneren. Rue du Moulin gevonden: hoera! Aangezien enkel de naam van de huisbaas op de bel stond, stond ik nog steeds voor aap. Een sympathieke jongeman liet me even bellen met zijn gsm, waarop snel een innige knuffel met Liesbet in het midden van haar straatje volgde! Bijpraten deden we eerst met een - wat had je nu gedacht - ijsje, eentje met rijstpapsmaak! Nice voelde aan als Spanje: het weer, de mensen, de terrasjes, de zee, de palmbomen en de gebruinde inwoners en roodverbrande toeristen. Het kot, Nice beach,Villefrance, Èze, Fête de la Musique, strandmeetings, paradijs Beaulieu, Wayne's Bar, 'de Nieuwstraat van Nice', Pompey en alle grappige "witte chocoladevlokken"-momenten van zanger Raymond maakten van mijn kortste vakantie ooit een zalige summer interlude! Bovendien vernam ik donderdag dat ik met onderscheiding geslaagd was voor mijn master journalistiek! Dik balen wanneer ik vrijdag al rond 15 uur de bus naar de luchthaven moest nemen en Liesbet en de zon moest achterlaten. Dikker balen dat het weer in België extreem zielig was. Dikst balen dat iedereen op Couleur Café zat en ik geen centen meer had om de kleuren in hartje Brussel op te snuiven... Nice was too nice!
Reacties
Een reactie posten