Wij in Wissant
Een weekendje weg onder ons tweetjes. Hier keken we al naar uit van voor ik naar Mexico vertrok! Heerlijk ontspannen en internetloze quality time; daar hadden we voor getekend! En dat hebben we ook gekregen.
We sliepen in een supercosy en piepklein maison de pêcheur, waar we met enkele vierkante meters vloer en een verwarming/fornuis stoof genoeg hadden om ons aan op te warmen. Want brrrr, wat was het frisjes, zeker aan zee. Toch kan ik met trots zeggen dat we twee keer gaan lopen zijn en een fikse wandeling van een dikke vijf uur hebben volbracht van Wissant naar Cap du Blanc Nez. Mijn papa zou zeggen dat we geen 'luide donders' geweest zijn. We hebben wat extra meters gedaan in de duinen en het moeras, op onze ontdekkingsreis naar de bunkers die in de beide wereldoorlogen gebruikt werden. Wissant is een kustdorp (niet ver van de Belgische grens) met veel geschiedenis en een kustlijn die per eeuw zo'n 25 meter naar achteren schuift! Op de rand zag je al dat sommige (tuin)huizen het niet lang mee zouden trekken of ze vielen ook compleet naar beneden zoals de bunkers die vroeger dichter bij de zee stonden. Door de hoge kolommen zand die met momenten ineens wegvallen, zakt alles wat er op staat gewoon weg en komt dat op het strand te liggen. Prachtige uitgestrekte velden en kustlijn lagen op een scheet naast elkaar. Zalige streek!
Ik heb genoten van het samenzijn, de sportieve activiteiten, de zeegeur, de ondergaande zon, op tijd en stond een Desperados, handje nootjes of chipskes, een fris geschilde appel bij een rondje 'trivial time', het samen koken en fretten, het ouderwetse servies en de decoratie, de uren woordpuzzelplezier en het extra dagje weekend. Drie dagen met één iemand samen 'op trot' zijn was meer dan ooit 'n bevestiging van plezier, geluk en oneindige perfect fit high-fives van een topteam! :)
We sliepen in een supercosy en piepklein maison de pêcheur, waar we met enkele vierkante meters vloer en een verwarming/fornuis stoof genoeg hadden om ons aan op te warmen. Want brrrr, wat was het frisjes, zeker aan zee. Toch kan ik met trots zeggen dat we twee keer gaan lopen zijn en een fikse wandeling van een dikke vijf uur hebben volbracht van Wissant naar Cap du Blanc Nez. Mijn papa zou zeggen dat we geen 'luide donders' geweest zijn. We hebben wat extra meters gedaan in de duinen en het moeras, op onze ontdekkingsreis naar de bunkers die in de beide wereldoorlogen gebruikt werden. Wissant is een kustdorp (niet ver van de Belgische grens) met veel geschiedenis en een kustlijn die per eeuw zo'n 25 meter naar achteren schuift! Op de rand zag je al dat sommige (tuin)huizen het niet lang mee zouden trekken of ze vielen ook compleet naar beneden zoals de bunkers die vroeger dichter bij de zee stonden. Door de hoge kolommen zand die met momenten ineens wegvallen, zakt alles wat er op staat gewoon weg en komt dat op het strand te liggen. Prachtige uitgestrekte velden en kustlijn lagen op een scheet naast elkaar. Zalige streek!
Ik heb genoten van het samenzijn, de sportieve activiteiten, de zeegeur, de ondergaande zon, op tijd en stond een Desperados, handje nootjes of chipskes, een fris geschilde appel bij een rondje 'trivial time', het samen koken en fretten, het ouderwetse servies en de decoratie, de uren woordpuzzelplezier en het extra dagje weekend. Drie dagen met één iemand samen 'op trot' zijn was meer dan ooit 'n bevestiging van plezier, geluk en oneindige perfect fit high-fives van een topteam! :)
Reacties
Een reactie posten