Een druppeltje meer of minder...

Na een lange busrit die eigenlijk echt goed meeviel, kwamen we gisteren rond 13u45 aan onder een brandende zon in Iguazu. Wat een verschil met BsAs nog! Het was er wel aangenaam warm maar hier spreken we echt wel van "heet" en "tishiertewarm" of "ikkantniaan"! We boekten meteen de bussen naar Salta via Corrientes en gingen in een spurtje naar onze hostel, Noelia, op twee blokken van het busstation. I-de-aal! Daar vroegen we snelsnel naar onze kamer en vertelden we dat we dié namiddag nog de watervallen van Iguazu langs de Braziliaanse kant wouden bezoeken. Sympathico aan de receptie zat meteen op ons spoor en schoot in actie: ne ket naar ons hart! 

Op tien minuten waren we uitgepakt, omgekleed en gezakt voor onze snelle trip. Taxi Adiam stond gereed en scheurde ons naar Brazilië! We passeerden de grenspost en kregen wat nieuwe stempels en kwamen verderop het drielandenpunt Argentinië-Brazilië-Paraguay tegen. 

In het park sprongen we op de eerste bus die ons verder in het park bracht; het gaf een groot pretparkgevoel, al is Bobbejaanland niet zo mooi bezaaid met groene bossen en duizenden vlinders. Dat merkten we metéén op: overal vlinders! Echt leuk om te zien dat ze daar zo gewoontjes vrij in de natuur rondfladderen en content zijn. Alsof er overal confetti rondvloog om ons feestelijk te verwelkomen in Brazilië. Ook condor'achtige vogels vlogen allesoverschouwend rondjes boven onze hoofden. Ik voelde mij een béétje als Simba die uitgeput wakker werd in de hete sahara ;) 

We hebben maar een tweetal uurtjes tegen de watervalrots gelopen maar... Ola Paola! Wat een schouwspel van moeke natuur! De brede Iguazurivier stroomt dus letterlijk tussen de twee landen Brazilië en Argentinië en vormt op plaatsen zoals hier een kilometerlange muur van watervallen. Het is fenomenaal om te zien hoe diep de kloof tussen de landen is en hoe de groene bossen het witte woeste water sieren. Bij elk uitkijkpunt op de wandeling viel onze mond keer op keer open van verbazing... Je moet het dan ook echt eens gezien hebben. Prachtig en verwonderend tot zelfs dreigend of duizelingwekkend, zo heb ik het toch ervaren. En nat ook natuurlijk, op een punt kan je echt tot vrij dicht bij het watergordijn gaan en zie je buiten en regenboog op het water en spatten overal niet veel :) We hebben enorm genoten en gepraat over water. Ik vroeg me bijvoorbeeld af hoeveel gezinnen jaarlijks geen stroom zouden kunnen hebben door de kracht van die tonnen water die elke seconde naar beneden storten. Ik heb enkele panoramafoto's getrokken, die geven een béétje een idee van hoe mooi het daar was! 

Vandaag hebben we dan de hele dag uitgetrokken om de Argentijnse kant van dezelfde watervallen te bezichtigen. Dat was nog eens iets helemaal anders! Een groot park waar je verschillende toeren te voet (of met een treintje) kon doen en op zeer veel uitzichtpunten botsen. Ik genoot echt van het wandelen en met de brugjes over het water te lopen. Elke 20 meter trokken we weer nieuwe foto's omdat het zó cool en fascinerend was, net kleine kinderen! De watervalgordijnen waren zo knap maar ook zo woest, ik kreeg het wat benauwd van er naar te blijven kijken. Je kan toch onmogelijk vatten hoe hard en hoe steil het water met tonnen naar beneden gutst. Een waar natuurgeweld waar je nooit zou tegen willen vechten... Toch had het iets paradijselijks: een beetje zoals Jommeke die met de vliegende bol op paradijseiland terecht was gekomen. Bij mij kwam de vergelijking met Pocahontas die achter het watergordijn woont nog sneller naar boven. Overal liepen er neusbeertjes rond in grijs en bruin én in de Trotter staat dat je kolibries kon zien, haar twee trouwe vriendjes dus. Er liepen gelukkig geen bouwvakkers rond om in het tropische bos te gaan kappen ;) 

Op het einde van de middag hebben we nog een tandje bijgestoken om voor 15u aan de Mocacu Trail te beginnen. Dat was voor mij nog het allerleukst: wandelen wandelen wandelen! Ne keer iets anders dan dansen dansen dansen! Na een uurtje wandelen op een paadje door 'den bos' met slechts af en toe een enkele toerist op onze weg kwamen we op een klein badje uit waar ook een smalle waterval van 10 à 15 meter naar recht naar beneden viel. Sarah en ik zijn nog gaan zwemmen in bikini maar het was echt ZALIG! Toppunt van mijn dag! Verfrissend, uniek in ons leven en uiteraard zijn er veel foto's getrokken van onze (uiterst elegante) paradijselijke duik daar! Driemaal hoera wanneer we daarna nog een drietal wilde aapjes hoog in de bomen en lianen konden waarnemen. Eerst "shhhhht, apen!" en dan "hebben we ne scherpe foto?!". Niet dus. Maar voor altijd in onze herinnering en vanavond vooral een herinnering van de brandende zon op mijn rode schouders... Als het dat maar is; beter dan ijs van de voorruit schrapen ;) 

Reacties

Een reactie posten

Populairste posts

Faleminderit Albanië!

Afbeelding
En toen gingen we eens naar Albanië… Wat een TOP bestemming voor een mooie, rustige, verrassende vakantie. Dag na dag groeide mijn enthousiasme. Ik kan alleen maar aanraden zélf eens een kijkje te gaan nemen in dit land met gevarieerde natuur, extreem vriendelijke mensen en lekker (goedkoop) eten. Hier kom ik vast en zeker eens terug. Onze heerlijke, avontuurlijke elfdaagse reis zag er ongeveer zo uit: Dag 1 - Tirana Eerlijk gezegd? Niet veel te zien… We ontdekten hier wel dat het eten keigoedkoop is! We genoten van de zon, het slenteren, een fro’ yo’ ijsje, inkopen doen voor de road trip,.. We logeerden in een proper en centraal gelegen appartement van een Albanese chique madame waarvan haar twee dochters in New York woonden. Haar tips en vriendelijke opwacht op de luchthaven (met plakkaat en al!) maakten alvast duidelijk hoe warm de Albanezen zijn. Dag 2 – start road trip: van Tirana naar Berat Berat had een middeleeuws centrum met duidelijke restanten van...
Meer lezen

Me gusta Cuba

Afbeelding
Twee dagen en een scheet spenderen we in la Habana . Het lijkt alsof je door een grote filmstudio wandelt met fantastisch voorziene props uit de jaren 50. We bezochten een supergroot fort dat al voor heel veel geschiedenis gezorgd heeft, met een interessante tentoonstelling met veel oude foto's van Che en de Castro's. We liepen door alle straatjes van la Habana Vieja , het oudste stadsdeel. Binnenkijken bij de mensen en zien hoe ze met oude, verroeste toestellen een fitnesscentrum openhouden, hoe ze elk wrak nog aan de praat kunnen krijgen, hoe iedereen er bijna op elkaar leeft en dus ook vrede moet nemen met de luide muzieksmaak van de buur... Ik denk dat we wel het echte leven daar gezien hebben door te slapen in een buurt waar niet al te veel toeristen overnachtten. Ook een supercosy cafeetje ondekt waar we ook aten aan de bar. Later zal blijken dat we hier de beste mojito's van heel onze reis gedronken hebben (met een vleugje bitter!). Topsfeer, zeker wanneer drie jonge...
Meer lezen

Roodkapje voor één dag

Afbeelding
Het leven is geen sprookje, maar voor één dag kunnen we toch eens doen alsof? Mijn lieve ex-collega Eef van Sweetmoments.be zocht een Chinese vrijwilliger die haar van sprookjesfoto's kon voorzien. Ze zag in mij een Roodkapje, en ik? Ik wou wel eens iets doen wat ik op mijn 'done' lijstje kon zetten. Afspreken op een koude ochtend in april in Buggenbout Bos in een kleedje op hakjes; dat is langs een kant kiekenvel, en langs de andere kant vooral hopen dat je geen bekend volk tegenkomt ;). Dankzij de lange, donkerrode cape zat ik vrijwel meteen in mijn rol - toch wel moeilijk om serieus te blijven terwijl het geheel zo lachwekkend is en joggers en boswandelaars vreemd opkijken als ze zien wat er tussen de bomen staat. Dankzij goede coaching van de fotografe mag het resultaat er zijn. Dankjewel Eef! Vraag Eef om al jouw mooiste momenten vast te leggen om voor altijd van te genieten. Sweetmoments Roodkapje Sweetmoments Mieke en Wim Sweetmoments Sara en Tom ...
Meer lezen