Fraser island en het leven onder water

Onze laatste 8 volle dagen in aantocht… Daarna vliegen we van Cairns naar Sydney om nog een dagje/avond bij Davy en Tash en Phoenix door te brengen vooraleer we op een lange vlucht naar huis zitten. Ineens gaan we op het vliegtuig zitten en niet kunnen geloven dat onze 12 weken er op zitten. We klagen zeker niet, maar het mag hier gerust nog veel langer duren en we zitten helemaal in het ritme. Soms vraag ik me af wat mijn werk weeral is en of dat echt zo leuk is (want reizen is precies toch ook tof), of we ons in het appartement nog wel gaan thuisvoelen, of we veel mensen die Vlaams praten rondom ons wel aankunnen, laat staan de drukte op de baan van mensen en auto's als ik de fiets ga nemen,... Dat zullen we dan wel zien. Eerst onze avonturen van de afgelopen 11 dagen.

Zaterdag 5 mei

FRASER ISLAND is het grootste zandeiland ter wereld. 🏝 Het is op z'n breedst 15km en in de lengte zo'n 125 km. Puur zand als bodem, niks anders. Daarop groeit (sub)tropisch regenwoud en ander groen. En dat is zeer merkwaardig! Bladeren, takken en bomen verteren en laten voedzame ingrediënten achter tussen het zand. Hier staan bomen van wel 800 jaar oud!

In de jaren 1880 tot 1990 (!) werd hier volop hout gekapt. In het midden van het eiland bezoeken we de plaats, CENTRAL STATION genaamd, waar toen het dorp met houthakkers woonde en leefde. Er was zelfs een schooltje. De bomen werden met de hand omgezaagd, met paarden en ezels naar de kust getrokken, en daar al drijvend achter een boot naar het vasteland Australië gevoerd. Zottenwerk! Helaas ging de kap nog tot zeer laat door; in 1990 werd het eiland nationaal park, met kapvergunningen. Pas in 1991 viel de frank van bepaalde overheden dat dit gestopt moest worden om dit unieke gebied van een toekomst te voorzien. Wat de doorslag gaf? Een foto die getrokken werd op Fraser Island ging ‘viraal’ en haalde nationale kranten waardoor verontwaardigde mensen het debat aangingen. Op die foto zie je 19 volwassen mannen staan op een boomstomp van een net omgehaalde boom. Dat moest dus een zeer oude en sterke boom geweest zijn die met man en macht met de grond gelijk gemaakt werd… In 1991 werd de houtkap verboden en in 1992 kon het eiland zich op de Unesco werelderfgoedlijst zetten. Dit door het grootste zandeiland te zijn, maar ook door de vele meren, kreken, dingo’s, zandduinen en versteende zandtorens op het eiland.

We houden halt aan het prachtige LAKE MACKENZIE waar ze van een verfrissende zwembeurt genieten om 10u ‘s ochtends onder een brandende zon. Het meer is ontstaan in een krater (wind dat zand wegblies en putten liet ontstaan) waar na verloop der eeuwen een laag op de bodem bleef liggen bestaande uit verteerde vegetatie. Het goedje is wat slijmerig en daardoor houdt het het regenwater dat valt, op in de krater. Daardoor is dit meer (en anderen op dit eiland) ontstaan uit regenwater. Er wordt gevraagd niet met zonnecrѐme in het water te gaan om zo het ecosysteem van het meer niet te beschadigen.

De randanimatie was ook top; véél mensen die paradijselijke foto's wouden van dit fenomenaal meer. Met hilarische poses tot gevolg. Ik hoop dat ze veel likes op hun foto's kregen 😉

Onder zandduinen (enkel vanuit de lucht zichtbaar) en kleine bergen op het eiland wordt een massa aan zuiver water opgeslagen. Regenwater gezuiverd door de bodem. Deze massa's water vullen zogenaamde watertafels in de grond tot op het punt dat de ruimte verzadigd is en dan vloeit het water langs “creeks” (kreken) weg. Het zijn kreken omdat het geen bronwater is laar regenwater. De kreken die je hier ziet zijn extreem zuiver; je kan er zo van drinken. We zijn ook in eentje gaan baden en met een lichten stroom naar beneden gedreven op wandeltempo. Bepaalde kreken zijn zo groot dat er op één uur tijd wel 4 miljoen liter water doorstroomt, recht naar de oceaan. Die oceaan is zo helder dat je met wat geluk talloze haaien en vissen zo kan opmerken vanaf de kust. De golven zijn namelijk doorzichtig en als er dan net eentje passeert… Wij hadden geen chance maar onze gids John vertelt ons dat er echt vele soorten haaien zitten; grijze haaien, tijgerhaaien, hamerhoofdhaaien, gestreepte haaien,... Maar ook mantra’s, de gigantische pijlstaartroggen. Dolfijnen zagen we zelf op de tien minuten durende ferry naar het eiland en walvissen hebben we niet gezien - al zaten ze er! Superjammer 🙁

Die walvissen zien hebben we echt tot het uiterste geprobeerd. We namen in de namiddag een scenic flight over het eiland om de meer ingesloten meren te zien, de grote hoge zandduinen, de hoeveelheid bos op het eiland waar te nemen en uitgebreid over het doorzichtige water te scannen naar deze gigantische zoogdieren. 10 minuten voor de vlucht kwal er eentje boven om lucht te happen, maar waarschijnlijk is ie daarna goed diep weer ondergedoken en niet blijven zwemmen op een hoger niveau. Balen! Het blijft toch een zot idee dat hier zoveel walvissen zitten, zo'n coole prehistorische beesten. 😃

Buiten zeevogels zagen we ook nog drie dingo’s. Dat zijn wilde woestijnhonden die enkel in Australië leven. Het zijn net honden maar hebben ook iets vosachtig: prachtige beesten! Degene die hier leven zijn van het juiste ras dat je in Australië kan vinden omdat ze nooit met andere soorten gekruist hebben.

Ten slotte is er een merkwaardig scheepswrak te bezichtigen, de MAHENO. Dit werd in 1903 in Schotland gebouwd uit veel ijzer om zo supersterk te zijn. Later in WOI gebruikt als ziekenboegschip (omdat het erg snel was voor zijn tijd en zo onderwateraanvallers te snel af was) en nog later door Japanners overgekocht. Zij wouden dit gebruiken als bron van superieur ijzer en er veel bruikbare stukken uithalen. De goedkoopste manier om het schip te vervoeren, was overzees en dat deden ze door de motor eruit te halen en het vast te hangen aan een ander schip dat richting Japan voer. Helaas kwamen ze onderweg in een cycloon terecht, knapte de verbindingskabel en was de Maheno een los projectiel voor de woeste kracht van de zee. Het schip strandde op Fraser Island in 1935 en ligt daar nog steeds. Het zotte is dat er op een plek nog tegels zichtbaar zijn in rode steen met zwarte siervierkantjes. Deze paar tegels zijn na jaren van zee, wind, schurend zand en zonlicht nog steeds intact gebleven. Topkwaliteit!

We komen aan in de donker dus de zandkliffen van RAINBOW BEACH kunnen we helaas niet meer zien… Anyhow; what a day well spent! 😊

Zondag 6 mei

Vandaag en morgen is het weer niet echt top en zijn we aan een stuk kust waar niet echt veel te zien is. Kleine dorpen, industrie,.. Ook wel strandjes, maar hé; die gaan we nog genoeg zien hogerop. We rijden via Bunderberg naar Bouldercombe waar we met één ander koppel naast paardjes op een wei staan met superpropere toiletten! De appelcider in het café ernaast smaakte enorm en OMG de sterrenhemel was prachtig!

Het lijkt onnozel om zo weinig op een dag te doen maar hier rijd je max 110 km per uur en bijlange niet op wegen zoals de snelwegen bij ons. Af en toe eens stoppen. ‘s Ochtends een koffie drinken en de dagen voorop plannen, het wordt donker om 17u, en dus zijn de dagen snel om.

Afstanden zijn ook enorm, al lijkt dat niet op een kaart. Je kan gans Europa in Australië passen dus hier reizen is zoals naar Portugal rijden en langs Kroatië efkes in Noorwegen passeren 😛

Maandag 7 mei

We hebben gisteren twee tickets geboekt voor een ferry van Yeppoon naar KEPPEL ISLAND. We staan vroeg op en merken dat het al aan het regenen is. Twee uur later, aan de pier, is het nog steeds aan het regenen… We zouden op het eiland gaan wandelen op de hoogste ‘berg’ om zo het ganse (kleine) eiland te zien. En daarna een frisse duik in de heldere zee te nemen. Maar je kan niet eens 100m ver zien door de regenwolken en het water was grauw omdat er geen straaltje zon op viel. Het lieve meisje aan de ferry was zo sympathiek om onze tickets terug te betalen. Oef! Al blijft het balen dat we dat mooie eiland niet gedaan hebben. In YEPPOON drinken we dan maar iets warm binnen terwijl een sarcastische zanger met lang grijs haar live liedjes zat te zingen met zijn gitaar, dat ging zo; “I can see clearly now, the rain has gone...” 😅

We kiezen ervoor een flink stuk door te rijden; morgen zou het weer beter zijn en tegen het einde van de week nog beter. We knallen onze Classics playlist erdoor en praten over dingen als de terugkerende Syriëstrijders en berechting in Irak. Serieuze onderwerpen maar ook veel gezever! 😃 Onderweg amuseren we ons met de vele borden in de kant om bestuurders aan te lanen regelmatig te rusten. Hun slogans “Revive and survive” of “Rest or R.I.P.” zijn zo to the point dat ze grappig klinken. Het beste was het plakkaat waarop stond dat je trivia spelletjes moest spelen om wakker te blijven. 500m later volgde een voorbeeld (wat is het bloemenembleem van Queensland?), en weer 500m later het antwoord (een orchidee). 500m verder de tip om gewoon lekker verder te spelen 😊 Dat moeten ze bij ons ook zetten! Liefst let digitale borden zodat de vragen kunnen afwisselen!

Veilig en wel (zelfs na de alcoholcontrole onderweg om 14u op deze feestdag) zijn we aangekomen in HOMEBUSH waar we tussen de rietsuikervelden staan. Voor de eerste keer na 7 gratis nachten betalen we hier een luttele 5 dollar per persoon. De krekels zingen luid, hier passeert geen kat in the middle of nowhere, de eigenaars van de lap grond hebben hun bar al gesloten om 18u30. Rust 👌

Dinsdag 8 mei

De dag begint wreed bewolkt maar in de verre verte zien we opklaringen.🤞

We rijden door een grote oppervlakte vol met rietsuikerplantages, een echt groene omgeving in een vallei omringd door groene heuvels met veel soorten bomen en soms regenwoud. In het natuurgebied EUNGELLA PARK doen we eerst een wandeling in de FINCH HATTON GORGE, naar twee watervallen. Die wandeling was zo gorge-ous! Een supertoffe tocht in een alweer net iets anders regenwoud, waar bomen verstrengeld worden door parasietbomen, waar we langs een prachtig heldere waterval langzaam omhooggingen, waar stapelaars zotte stenen op elkaar lieten balanceren, waar Huyby twee keer ging zwemmen, waar twee meisjes in hun blootje aan het baden waren… De rit ernaartoe was ook plezierig, een beetje bobbelig en een drietal keer over het water moeten rijden. Such fun!

Nadien bekijken we ook BROKEN RIVER waar we Platypus kunnen zien. Wat? Vogelbekdieren! Dat zijn echt oude dieren en in het dierenrijk zijn zij de enigen van hun orde en familie die nog in leven is. Hun status is gevoelig en ze leven alleen in Tasmanië en de oostkant van Australië. We verwachten niet te veel want je moet echt chance hebben dat ze er zijn, net aan het eten zijn, en de beste kans is ‘s ochtends heel vroeg en het is 14u30. Maar hoeveel chance hadden we wel niet?! Twee beestjes gezien en met de verrekijker echt goed kunnen bekijken. Wat een tof moment!

We hebben hier echt al zoveel coole dieren gezien… Elke dag bijna zien we een vogel die we nog nooit zagen, of prachtige vlinders, gekke insecten; wat een heerlijke beestenboel hier. Het enige wat ik niét wil tegenkomen in het wild is een krokodil… 😲

Het gebied waar we vandaag in vertoefden was echt helemaal mijn ding! Zo groen! Zo heuvelig! Helemaal anders dan al de rest dat we in OZ gezien hebben. Echt een mooie dag 😊 Benieuwd of ze rest van de vakantie ook nog zo'n pareltjes heeft of het puur typische kuststreek wordt voor de laatste haltes.

Woensdag 9 mei

Het wordt een warme dag, dus wat beter dan wat afkoelen aan het water? 😎 In AIRLIE BEACH hebben ze een lagoon aan het water. Dat is een buitenzwembad zonder klassieke rechte afmetingen en niet overal even diep. Aan de kant vind je kiezels, zand of gras; pick whatever you like mate! Beter nog; het is gratis en er staan zelfs lifeguards all year long! Het water is zo zalig fris en proper om in te zwemmen. Echt puur genieten, zeker met de sappige watermeloen die we gekocht hadden - sluuuurp! 🍉

Rond 15u gaan we naar Seabreeze park waar we voor de eerste keer met onze van in OZ naar een camping gaan wegens geen gratis of low cost mogelijkheden. Een pintje drinken aan een propere picknicktafel, gsm’s en externe batterij deftig opladen, spiksplinternieuwe douches, een mini lagoon,... en reteveel andere reizigers en gezinnen op nen hoop 👀 Dat hoort er dan bij natuurlijk 😆

Donderdag 10 mei

We staan om 6u15 op want we gaan snorkelen aan de WHITSUNDAY ISLANDS. We varen met een oude zeilboot uit 1945, the Derwin Hunter genaamd, een mooie tweemaster uit hout. We krijgen veel uitleg over de historie van de boot. In de jaren 40 en 50 werd hij gebruikt om te vissen en topvis en oesters naar het restaurant van de eigenaar van de boot te brengen. Nadien deed hij dienst voor marineonderzoek, omdat een echte zeilboot goed op één plek kan blijven dobberen. Blijkbaar zeer belangrijk onderzoek want dit is waarmee het schip echt in de geschiedenisboeken staat. In de jaren 60 werd hij door Paramount Pictures gekocht en werd de serie ‘The Rovers’ ermee opgenomen. Zeker eens checken op YouTube! Er zal toen wel een papegaai op de schouder van de kapitein en er waren wat koala's en andere wilde beesten aan boord - toen was dat allemaal nog politiek correct hé 😉. In de seventies werd het schip weer overgekocht en gebruikt voor wat crazy piraterij ver van Australië. De boot werd compleet verwaarloosd en onder de modder teruggevonden aan een baai in Indonesië. Toen ontfermde iemand die de Darwin herkende zich over het schip en blonk Het weer helemaal op. In de jaren 80 deden ze er races mee en eindigde het zelfs op plaats 35 van 150 zeilschepen die letterlijk tot 40 jaar moderner waren! #wateenbiest De laatste 28 jaar is het schip in handen van een tof koppel dat er trips mee doet. Het voelt speciaal aan om met zo'n oude boot gemaakt van balken van zeldzame bomen (bomen die 1 cm per 100 jaar groeien!) te gaan varen. En niet alleen voor ons want kapitein Pete zag als kind de serie, in 1984 een zeilrace en lag nu als job met deze legendarische boot varen. Het is heerlijk dobberen, en helpen de zeilen de hijsen, knopen leggen etc.

We gaan op 2 plekken snorkelen aan HOOK ISLAND. Wauwie! Wat hebben we mooie vissen en koraal gezien! Ook helaas veel dood koraal maar ik geloof dat het koraal vanboven door de warmte meer kapot is dan beneden dus de duikers die tot 10 of 20 meter diep gaan om hetzelfde koraal te bekijken, zullen nog meer felle kleuren zien dan wij. Hoedanook was het heel mooi en hebben we veel verschillende kleurrijke en soms keigrote vissen gezien. Het duurde ook lekker lang en de lichtinval in het water was prachtig. En wat nog? Een gigantische schelp!!! Echt een meter breed en bijna hetzelfde hoog. Een beetje toe, maar niet helemaal. Tussenin een roos/paarsachtig vlies en twee grote schoorstenen/uitlaatbuizen van 10cm diameter. Daarin neemt het weekdier water naar binnen, haalt eruit wat ie nodig heeft en langs de andere kant de rest naar buiten. Echt zot. Iemand zegt dat ze zeker al 40 jaar oud moet zijn en dat zo'n schelpen nog veel groter kunnen worden. Whuuuuut?!

Plus… I found Nemo! 🤗 Één anemoonvisje zag ik in de anemoon waarin ze leven. Zo tof om er eindelijk is een te zien. En buiten Huyby en de Française die in de buurt zwommen en ik geroepen heb, heeft niemand Nemo gevonden 🤓 Echter… later hoorden we dat een paar mensen een waterschildpad gezien hadden van zo'n 50cm groot. Balen! Maar misschien volgende keer of in een aquariumpark hogerop hé 😉  

Het was zo een mooie dag. Lekker weer. Véél bijgeleerd over het zeeleven (wist je dat clownfish (anemoonvis Nemo) allemaal als mannelijke hermafrodiet geboren worden? Enkel de grootste en meest dominante wordt dan ineens een vrouwtje om zo voor nageslacht te zorgen!) en het grote barriѐrerif dankzij de halfuur durende uitleg van Nigel. En goed gelachen met de andere mensen. Een Duits koppel dat al enkele jaren in Papoea Nieuw Guinea woont en werkt, een Brits koppel waarvan de vrouw Grimbergen kende van… de Caterpilar! 😄 De Franse 55-plussers waren sympathiek maar wisten (na al hun reizen!) blijkbaar niet dat je niet op koraal mag staan?! 😩 Waar zijn we mee bezig mannekes… 😔

We slapen in MIOWERA voor 5 dollar bij een kerel op zijn erf. Hier is verder in kilometers niks te beleven. Bij aankomst zijn 3 honden erg blij om ons te zien. De jongste bespringt mij en wilt duidelijk spelen; hij pakt mijn onderarm beet en binnen de tien seconden stak mijn kleedje in zijn bek en krssshjjjt daar was de scheur. 🙄 Beet was gelukkig niet erg en het kleedje hebben we opgelost door er een knoopje in te leggen zodat het gewoon een zeer bizarre plek voor een strikje is laar je heen loshangend stuk stof met draadjes ziet (schraal). 🤠

Douchen gebeurt in een shred van metalen golfplaten en houten planken. Er hangen kerstlichtjes omhoog en tijden het wassen merk ik een groene kikker op die op een plank boven mij zit. Gezellige boel! De krekels zijn luid en we kunnen vanuit onze van naar de sterren kijken! Morgen lekker uitslapen - heerlijk vooruitzicht na een lange dag!

Vrijdag 11 mei

Poging tot uitslapen mislukt wegens hoogtij in de blaas en een snikhete campervan. Het is echt al warm en geen wind te bespeuren. Het weerbericht voor de komende ganse week is zon en 27 à 29 graden… een beetje te veel van het goede eigenlijk! 😎

We gaan naar BOWEN en dutten wat verder in de schaduw op HORSESHOE BAY, een klein en heel mooi baaitje. We pijnigen onze hersens met de cryptische kruiswoordpuzzels van Knack en eten watermeloen. Dat is zo verfrissend en nodig!

We rijden naar HOME HILL waar we heerlijk chill tussen veel reizigers staan. Er zijn bankjes en douches etc, allemaal gratis. Een rustige avond en vroeg in bed!

Zaterdag 12 mei

Vandaag gaan we nog eens wandelen. We trekken naar BOWLING GREEN BAY National Park en gaan voor een wandeling van 17 km naar ALLIGATOR CREEK. Maar hier zitten geen alligators hoor! Aan de parking zien we al twee wallabies; dat belooft!

De weg is soms wat saai, maar we moeten vier keer een rivier oversteken. Dit maakt het verrassend én verfrissend want de hoogste komt tot net onder mijn borsten! Da’s verderstappen met een natte broek en onderbroek dus!

Bij de waterval zitten er véél muggen en spinnen in hun web te wachten op prooi. Ik ben bang om ergens onverwacht in zo'n web te lopen en het begint overal te jeuken 😖 Op een minuut tijd hebben we beiden enkele beten op onze benen. We gaan dus niet zwemmen aan de waterval zelf maar gaan vrij snel weer terug. Op de terugweg zie ik nog een kangoeroe, die na ons gezien te hebben, de weg overspringt. ‘t Zijn toch coole beesten ze! We zagen ook heel veel paardenstront maar hebben geen enkel paard gezien - al zaten ze er blijkbaar wel in het wild. Gelukkig maken de vele vlinders het goed.

Aan de picknickplek worden we verwend; we zien twee dikke varanen (echt prehistorische beesten), een geelbuikwaterslang, en nog twee kleine wallabies. Zo tof!

Het was een hete dag en een gemiddeld leuke wandeling, maar het wildlife was fascinerend. We rijden naar TOWNSVILLE en slapen iets verder uit de stad aan het water, nog is op een echte camping.

Zondag 13 mei

Terwijl iedereen Instagram overspoelt met moedertjesdagfoto’s (seriously’kes), gaan wij het stadje even in. TOWNSVILLE is klein maar fijn. Gratis parking aan de strandkant, heel veel tafels, gasbarbecues, speeltuinen over een strook van enkele kilometers lang voor iedereen om van te genieten. We hebben ook geluk want het is heel de voormiddag markt op zondag. Een gezellige boel buiten, met fruitkramen, allerlei “arts” en een Frozen springkasteel (of zoals een klein meisje tegen haar mama zei toen ze ernaar wees met grote ogen; “mommie, let it go let it go!” 😝).

Na de koffie en chocolademuffin bezoeken we het REEF HQ AQUARIUM. We twijfelden nog of we hier ons geld aan wouden geven want het zag er verouderd oud, maar amai het was elke cent waard. Véél koraal en vissen, in vele kleine aquariums en twee gigantische tanken (met dikke beesten in!), waterschildpadden, enkele kikkers en een gifgroene python, zeesterren, garnalen, kwallen, krabben, kreeften, zeepaardjes, haaien, roggen,... Te veel om op te noemen! 😮 Naar elk aquarium keek ik met evenveel verbijstering. Hoe schoon is de natuur onder water?! 😍 Ik heb veel dingen voor de eerste keer zo van dichtbij kunnen bewonderen. Normaal doe ik dat tijdens de BBC reeksen waar je makkelijk vanuit je zetel in de wondere waterwereld wordt gezogen. Dit in real life was zo cool!

Er was ook een lagoon talk waar we veel hebben bijgeleerd over zeesterren (wist je dat ze in elke ‘oksel’ van hun ‘armen’ ogen hebben? Daarmee zien en zoeken ze hun lekkere prooi), stingrays of pijlstaartroggen en gevaarlijke slakken die in mooie schelpen leven. Zo'n hoorntjes raap ik dus nooit op uit het water! Als je pech hebt, pik je één op met een slak in die je vingers meteen grijpt en er gif in spuit. Ook pijlstaartroggen zijn voor ons gevaarlijk omdat ze keiveel weerhaken in hun giftige pijl op hun staart hebben; als je dit vlaggen hebt, moet de gifpijl in het ziekenhuis operatief verwijderd worden en kan je nog een dag of 3 à 4 slecht zijn van het gif.

Bij de zeesterren is er één soort, de king prawn,  die op dit moment veel schade aan het koraal berokkent. Die omdat ze veel van het koraal eet en zelf snel vermenigvuldigt. Het koraal groeit veel trager dan zij, en er is al veel koraal afgestorven door de opwarming van de aarde, waardoor er nu regelmatig van die schadelijke zeesterren worden doodgespoten eigenlijk om het koraal te beschermen. Heel zielig wel, maar ze eten zoiets traag groeiend en kostbaar op voor de vele kleurrijke vissen, dat er in toom gehouden moeten worden.

Het marineleven in deze warme oceaan is niet voor platte zjatten!

Het is ook moeilijk voor diertjes met een hard harnas, namelijk zeeschildpadden. Van een marinebioloog krijgen we een interessante uitleg. Deze beesten leggen op volwassen leeftijd hun eieren op hetzelfde strand als waar ze zelf zijn uitgekomen! Volwassen betekent dat ze zo'n 50 à 60 jaar oud zijn. Slechts één op duizend schildpadden die uit hun ei komen, bereikt deze volwassen leeftijd. Dat is geschift!

Een schildpad kan ook nooit uit haar schild komen (zoals je in tekenfilms soms ziet, een ‘naakte’ schildpad), omdat de ruggengraat en beenderen die de schildpad vormen in dat schild vergroeid zitten.

Er is een apart TURTLE HOSPITAL dat in de wijde omgeving bekend is. Mensen op zee weten waarnaar ze de schildpadden moeten brengen voor de beste behandeling. We krijgen een rondleiding en veel uitleg. Er zijn twee voorname oorzaken dat de beestjes hier terechtkomen; boat injuries en floating syndrome.

Wanneer zeeschildpadden (er zijn 7 soorten ter wereld, 6 ervan leven in de waters rond Australië) naar boven komen om water te happen en er net dàn een boot passeert… gebeurt er iets zeer ernstigs.

Hun schild kan in honderd stukken gebroken worden (bedenk dat het de materie van een hoef of nagel is) door de slag. We zagen foto's en het is echt pijnlijk om zien. Soms komen ze nog binnen en heel soms overleven ze zo'n slag en kan het schild opnieuw toegroeien in maanden tijd. Ze kunnen een schild niet aaneennaaien of met een andere materie aanvullen (zoals wij wel met een plastieken heup kunnen wandelen). Het moet opnieuw laag voor laag toegroeien en stevig worden, zoals wanneer wij een nagel verliezen.

Als ze nog meer pech hebben, komen ze terecht in de propellers van boten en dan is het meteen gedaan natuurlijk. 😟

Wanneer zeeschildpadden een plastieken zak in het water zien, zeker de half verkeerde, witte en blauwe, denken ze dat het een kwal is. Jammie! Dat staat op het menu! Helaas hebben ze in hun keel weerhaakjes (om bij levende dingen er uiteraard voor te zorgen dat ze ze binnenhouden), waardoor ze - als ze het zelfs beseffen dat het geen eten voor hen is - het plastiek wel moeten doorslikken. Wanneer er zelfs nog maar kleine hoeveelheden plastiek in hun lijf zit en niet verteerd geraakt, komt heel hun evenwicht en duiksysteem scheef te zitten. Ze moeten zwemmen, peddelen en duiken zodat ze goed kunnen eten en lucht happen. Door het plastiek blijft er lucht in hun lijf zitten en komen ze scheef te hangen én kunnen ze niet meer diep duiken (waar veel eten zit)... Wij hebben een grote groene schildpad gezien van zo'n 40 à 50 jaar oud en zo'n 1m10 à 1m20 lang. Ze hing helemaal scheef te dobberen in haar bassin. Vissers hadden haar gezien en naar het hospitaal gebracht. Anderen zijn ook nog ondervoed, maar deze zag er nog vrij sterk oud, waarschijnlijk door haar leeftijd. Ze voeden de beestjes dan met licht laxeren middel erin verstopt. Dit zorgt ervoor dat binnenin het plastiek oplost en met kleine stukjes via de natuurlijke weg naar buiten gaat. Dit lijkt makkelijk verholpen, maar veel wilde schildpadden weigeren voedsel. Dit kan soms lang duren eet ze iets aannemen van de verzorgers. Op zich een goede reflex maar hier hoop je toch dat ze gewoon hulp aannemen van de vele vrijwilligers… Dit maakt nogmaals duidelijk hoe triestig het is dat er véél plastic in onze oceanen zit. De beelden van misvormde vissen en schildpadden omdat ze door een stuk visnet of een ring van een bier sixpack zijn gegroeid, zijn al triestig, en deze schildpad zo scheef zien hangen is dat niet minder.

De zoveelste impuls voor ons om verpakking zoveel mogelijk te schrappen. We hebben een totebag gekocht om het hospitaal te steunen en hiermee kunnen we lekker gaan winkelen. Wij gebruiken van in NZ al twee grote stevige zakken die we van thuis meehadden om te shoppen (die zelf ook al jaren in onze reiszakken zitten). Elke keer aan de kassa is het een race om aan te geven dat we een zak bij hebben, want die kassierster beginnen meteen alles (per 6 items 🙄 en een zware melkfles alleen in een zak) in goedkope grijze plastic zakken te steken. Dus als je voor het gezin gaat winkelen voor enkele dagen heb je - niet overdreven - 15 à 20 zakjes in hé kar liggen. Stevige levenslange zakken, dozen of opbergbakken heb ik nog bij niemand gezien! Echt geschift. Maar in juni dit jaar gaan ze hier dan eindelijk geen zakken meer geven in bepaalde supermarkten. Het werd tijd! 😯

Maandag 14 mei

Vandaag nemen we de ferry naar MAGNETIC ISLAND. Een mooi eiland waar je enkele wandelingen kan doen, kan snorkelen vanaan het strand, mooie baaien kan ontdekken, een beetje wildlife zien (koala's en kangoeroes). Ook hoorden we van Chloé het Brits meisje die we in NZ aan een houtvuur ontmoette dat dit een must do was en er dit het mooiste eiland vond.

Wel, eerlijk gezegd vonden wij dat niet en hadden we een beetje spijt hiervoor 66 dollar voor de ferry betaald te hebben. 😅 Weinig leven en sfeer op het eiland. We deden een wandeling van 7km door national park maar het was erg droog en niks van beestjes gezien buiten een grote kever die op zijn rug lag te spartelen. Saaie wandeling! 😴 We lagen wel even aan ALMA BAY waar het heel mooi was, maar in het water zagen we niks en na twee uur hangen hadden we het daar ook al gezien. Verder te voet naar GEOFFREY BAY waar we dankzij de tip van een local een poos in het laagtij in het water zijn gaan staan omdat je er kleine haaien zou zien. We hebben vissen gezien en haaiachtige dingen, maar zijn niet zeker of we nu de haaien zagen die hij bedoelde. 🤣 Maar we hebben ook grote pijlstaartroggen gezien in verschillende kleuren en pal naast onze voeten. Dat was dan het hoogtepunt van de dag. 🙌

Ahnee, misschien wad het hoogtepunt dan het ijsje wanneer we van de ferry kwamen in Townsville bij Gelatissimo. Amaaaai lekker, bananoffee 🤤

Dinsdag 15 mei

We sliepen vannacht aan een riviertje en een grote groene plek. Helaas begon in de vroegte iemand al aan zijn ‘gras afrijden ronde’ en tot overmaat van ergernis begon de oude man in zijn trailer naast ons accordeon te spelen. En het was niet zo smooth en niet zo gezellig als wanneer je op een Parijs' straathoekje zo eentje opmerkt. 😕 Na anderhalf uur hield hij het voor bekeken, net wanneer we doorgeven. Blijven oefenen man!

We doen vandaag PALUMA RANGE NATIONAL PARK aan en stoppen eerst aan de BIG CRYSTAL CREEK ROCK SLIDING. Hoe mooi en tof was dat! Een helder en zeer frisse waterstroom uit de rotsen die op een breed rotsachtige plek valt. Vele platte rotsen waardoor er glijbaanachtige stromen ontstonden. Daar kon je dan naar beneden glijden. Heel kort maar wel heel leuk. De platte waterval hield op verschillende plaatsen halt omdat er kleine baden ontstonden. Daarin zaten grote en mooie gestipte vissen met wit, zwart en blauw. Super om te zien wat een leven er in die mini poelen met vers water zit. Ook een baby kikkertje die nog niet volledig uit zijn vorige fase was (achterste beentjes nog niet los) merkte ik op, keischattig.

Daarna stopten we nog aan PARADISE WATERHOLE waar gewoon een heel grote zwemplek was, en JOURAMA FALLS. Dat was wel een toffe korte wandeling met een mooie hoge muur met waterval. Misschien wel de mooiste watervalmuur van OZ? We moeten is een lijst bijhouden met sterren. 😉