Hippies, surfers en koala's

Zaterdag 5 mei. Slik. Over 20 dagen zitten we op het vliegtuig richting Zaventem. #cry Onze tijd begint te dringen en we gaan nu wat strakker moeten plannen om alle to do’s nog te doen. Het voelt raar dat er een einde aan komt; ik zou echt nog enkele weken/maanden kunnen verder ontdekken. Wat we onlangs ontdekten, lees je hieronder:

Zondag 22 april

We vertrekken goed op tijd uit de boerderij want er gaat onderweg een brug open en je kan de hele dag niet door. Je kan ook op geen enkele andere manier Het dorp Bonville verlaten.

We rijden volop door naar NIMBIN. We slapen in een tent in een hostel, ik heb er keiveel zin in. De locatie is super en het uitzicht de max, zeker vanuit een hangmat 😉 De vliegen in de keuken en de wietgeur zijn wennen, maar oké, we zijn hier dan ook in een sociaal dorp hé...

Dit is het dorp waar in 1973 het Aquarius festival plaatsvond, waarna alles voorgoed veranderde. Eerder was het hier een melk- en bananenproducerende streek, maar na het 10-daagse festival bleven een heleboel mensen plakken om hier leefgemeenschappen op te richten. Wat ze ook deden, was in 1974 stevig protesteren tegen de kap in regenwoud hier, door het te bezetten. Dit lukte en hele stukken regenwoud zijn sindsdien beschermd. Een waterval werd eervol de ‘protectors fall' genoemd. Zonder hen konden we 45 jaar later niet nog wandelen in deze wouden.

Deze hippiestad is iets raar. Oude mannen en vrouwen (op blote voeten, duidelijk zonder bh, met afgedragen kleren van patches gemaakt of psychedelische prints,...) lopen hier rond, rollen hun groene sigaretten, spelen muziek. De gekste kledij (een fietshelm met aluminiumfolie bedekt, kei spacy) en met zekerheid de meeste dreadlocks en vieze tanden. 😊 Op het drumstel van de drummer staat: same shit different day. Op straat en op café worden we regelmatig aangesproken of we geen drugs willen kopen. Het meest bizarre was de jonge vrouw die met haar kindje in de pousette op een mysterieuze toon naar me fluisterde: “weed cookies?”. 😂 Hier is de tijd enerzijds blijven stilstaan maar zijn er anderzijds heel wat speciale gevallen naar hier gekomen door de unieke sfeer. In ons hostel heb ik een zwangere vrouw al twee keer betrapt op roken in de wc, mensen die op café zo ver zijn van de joints dat ze rare geluiden maken, flashmuziek,... Ik kan niet zeggen dat het een aanrader is, maar ‘t is wel ‘interessant’ om te zien (of zo…).

‘s Nachts horen we beesten rond de tent; zouden dat kangoeroes kunnen zijn? Definitely véél te groot om een rat of vogel te zijn. Spannend!

Maandag 23 april

Heerlijk geslapen in de tent! Eindelijk eens een goeie matras! Ik heb zin om te lopen, en stiekem hoop ik om nog nachtbeesten te zien want mijn lief heeft rond 7 uur kangoeroes gezien wanneer hij naar de wc moest. Ik strontjaloers natuurlijk 😁 Maar wat een geluk; na 100 meter zien we al twee wallabies in de kant van de weg 😍 Ik stond te glunderen als een klein kind! Waarschijnlijk zien we er nog heel veel deze vakantie, maar die eerste blijft toch speciaal hé. Helaas begint het na 15 minuten te regenen en merken we dat er geen paadjes in Nimbin zijn waar we rustig kunnen lopen zonder omver gereden te worden. Het wordt een korte loop maar het deed des te meer deugd om na de regen onder een douche te staan.

Stiekem ben ik wel blij dat we dit stadje verlaten. De hostel was wat vies (keuken en badkamer gaven mij rillingen en ik wou veel gewoon niet aanraken), de mensen speciaal (en stoer, zo giechelend uw joint rollen als ge 40 zijt… of beter, u neerzetten met uw neus op het plakkaat “Thanks for not smoking” en dan een sigaret opsteken 🙄) en ik begin oud te worden en me daaraan te storen. 😂 Een beetje naïef van mij ook om te denken dat dit echt een gezellig dorpje zou zijn met een toffe spirit. Nu weet ik; zo'n alternatieve dorpen trekken ook schrale mensen aan.

We rijden naar LISMORE waar we inkopen doen en gaan lunchen op een plek waar koala's in het wild zouden zitten. We gaan superstil en geconcentreerd op pad, mét de verrekijker. We komen van een kale reis terug natuurlijk… #toeristen Maar niet getreurd want er is een opvangplaats voor wilde koala's in het stadje! We geven een donatie en wonen de rondleiding en uitleg over koala's bij, gegeven door Lili, een Française die hier één dag per week vrijwilligerswerk doet. Een zeer interessante maar ook droevige en eerlijk pessimistische uiteenzetting over het leven van de koala's in Australië:

• Wilde koala's zijn eigenlijk agressieve, asociale dieren. Ze zullen je krabben en bijten. Lili zegt dat ze je hele gezicht in no time zullen openhalen en dat een medewerker al door het bot in zijn hand werd gebeten. Oppassen geblazen dus!
• Koala's die opgroeien in dierentuinen etc zijn heel gewend aan menselijke interactie; deze exemplaren kan je dus oppakken en mee op de foto. Daarom dat je een vertekend beeld krijgt van koala's als knuffeldieren.
• Bij de koala's heb je een alfamannetje dat in de groep alles voor het zeggen heeft. Hij mag bomen kiezen, anderen eruit smijten (soms letterlijk), meerdere vrouwtjes bevruchten,...
• Die bevruchting is zeer pijnlijk en traumatisch. Mannetjes hebben van alle stekels en haakjes aan hun piemel, niet gewoon opdat alles goed zou blijven zitten tijdens het paren, maar omdat de vrouwtjeskoala’s geen cyclussen hebben, niet ovuleren waardoor ze zelf op een natuurlijke manier zin hebben. Nee, die haakjes zorgen er tijdens het paren zelf voor dat de eierstokken zo geprikkeld worden dat op dat eigenste moment een eisprong plaatsvindt!
• Vrouwtjes kunnen pas na ongeveer 2 jaar oud te zijn geslachtsrijp zijn.
• Eens geboren, zit een jong nog enkele maanden in de buidel van de mama, en daarna tot zo'n anderhalf jaar oud op de rug van de mama zodat ze alle kneepjes leren om goed te klimmen.
• Wanneer koala's enkele maanden oud zijn, gaan ze voelen aan het gaatje bij de mama, en erin duwen. Moeder weet dan dat het tijdbom voor het jong om haar ‘pap’ te eten. Tot daarvoor drinken ze melk van een van de twee borsten van de mama. Haar pap, dat is diarree, bomvol ingrediënten die het jong nodig heeft om een sterke maag en darmen te kweken. Die hebben ze nodig om later eucalyptusbladeren te verorberen (deze zijn super toxisch voor een ‘gewone’ maag!).
• Het gaatje, de cloaca, bij de koala doet alles! Pipi, kaka, paren en een jong werpen. All in one, daarom dat het zo gevoelig is voor infecties.
• Wanneer een doodgereden koala wordt opgepikt, halen ze alles uit de darm. Dit kunnen ze in vriezers bijhouden voor wanneer er een jong is en het oud genoeg is voor de ‘papfase’.
• Er zijn wel 100 soorten eucalyptus, maar de koala eet maar van 3 soorten de bladeren. Maar DRIE!
• Koala's zijn harde beesten. De vader houdt zich helemaal niet bezig met jongen of zelfs een vrouwtje. Volwassen koala's zitten apart in een boom. Vrouwtjes worden wel geduld door mannetjes, maar dat draait dan uit op zo'n verkrachting 🙄 De moeder houdt zich liever ook niet bezig met haar jong. Als haar jong van de rug valt, tot zelfs 20 meter naar beneden op de grond, is dat pech voor het jong en de moeder zal gewoon verdergaan. Opgelucht dat die last van haar schouders is gevallen… Hetzelfde wanneer een jong door een hond of koe zou aangevallen worden. Sommigen laten hun jong gewoon bewust achter of vallen.
• Koala's zijn lome dieren in die zin dat ze heel veel slapen en constant weinig energie hebben. Elke verplaatsing en zware last (een jong dragen) is zwaar.
• Koala's weten exact waar ‘hun’ boom staat (die ze geclaimd hebben door er met hun borst tegen te schuren, vandaar dat je alfamannetjes herkent die een zeer bruine vlek aan hun borstkas hebben van al dat schuren). Als koala's door een of andere reden uit hun habitat worden gehaald, gaan zij altijd teruggaan naar waar hun boom staat. Een supertriestige foto toonde dat aan; een volwassen koala zat in een open plek neer op de grond. Rondom hem allemaal omgekapte bomen en houtschilfers. De koala weet niet beter dan daar te blijven en wachten op zijn boom… 😞
• Wanneer het opvangcentrum koala's opvangt door ziekte of een ongeval en heb daarna weer vrijlaat, moet dat helaas gebeuren op dezelfde locatie waar ze het dier gevonden hebben. Hier is dat dus in stedelijke gebieden omdat er zoveel wijken staan op plaatsen waar vroeger het ene bos in het andere overging. Ze mogen hen niet in een natuurreservaat 10km verder plaatsen, omdat er diertjes door hun innerlijke GPS toch gewoon naar die andere plaats zullen terugkomen. Op die weg komen ze fan vermoedelijk auto's, honden en koeien op hun weg tegen… Zo triest.
• Tussen het verdwijnen van hun habitat, overreden worden door auto's, aanvallen door honden & koeien, staat op nummer twee in de top vier voor het continu verlagen van het aantal koala's: ziektes als HIV en chlamydia. Deze laatste ziekte wordt door seks en uitwerpselen overgedragen en heeft verregaande gevolgen. Voor hun cloaca, hun voortplantingsorganen maar ook voor hun ogen! Een vorm van chlamydia zorgt namelijk voor ontstekingen die erg lelijk worden; we zagen foto's van koala's die gewoon twee roze vlezige uitstulpingen op hun ogen hadden, als wild vlees of een tumor. Heel zielig; dit moet asap behandeld worden of ze worden blind. Bepaalde gevallen zijn te behandelen met antibiotica, anderen niet. Zo vertelt Lili dat wanneer ze de eierstokken van een vrouwtje willen verwijderen, dit fameus geregeld moet worden omdat er maar 2 dierenartsen in NSW dit kunnen doen.
• Dit opmerken moet dus gebeuren door aandachtige mensen die de beestjes zien en het opvangcentrum contacteren. Ook wanneer je een dier aan de kant van de weg ziet, of superlaag in een niet-typische koalaboom zoals een palmboom (Dennis er iets mis want heeft het de kracht niet om hoog te gaan en naar een boom waar ze van kunnen eten), kan je hen opbellen. In het volledige gebied van New South Wales zijn vele vrijwilligers paraat om dag en nacht ergens naartoe te rijden om een koala op te pikken. “Liever om 3 uit ‘s nachts dan niet”, zegt Lili, “omdat we echt geen koala's meer kunnen missen.” ze vertelt ook dat als je een aangereden dier meeneemt dat zwaar geraakt is, en je hoort het dier moeite hebben met ademen en gorgelen met bloed in de keel, dat ze echt als een zot rijdt en heel de tijd bidt dat ze op tijd in een dierenziekenhuis aankomt. Als ze dan te laat is, voelt ze zich zo rot, vooral omdat het dier afgezien heeft. Respect voor al het werk dat ze doen…
• Als ze een koala willen adopteren, bvb omdat hij of zij HIV positief is en de ziekte maar niet uit het lijf geraakt, is dat een hele procedure. Koala's dragen namelijk vaak HIV mee zonder er last van te hebben. Als dat positief wordt, zijn ze eigenlijk gedoemd en is het ook niet goed om jongen te maken die dit ook hebben. Deze zullen leven en sterven in het opvangcentrum. Momenteel hebben ze nog maar twee zo'n koala's. Er zijn veel veel regels rond wild life animals… (maar bossen kappen kunnen ze en bomen aanplanten kunnen ze niet om koala's Te beschermen 😢)
• In 1930 werd het doden van koala's verboden. Tot daarvoor werd hun pels verkocht op voornamelijk Europese markten. We zagen een afschuwelijke foto van in februari 1927; een kar met daarop een torenhoge stapel dode koala's. Op één maand tijd werden toen 500 000 koala's gedood. Een half miljoen! 😲 Waar zijn mensen toch mee bezig voor wat pels?!
• Nu zijn ze beschermd. Elk jaar komen in Lismore zo'n 450 oproepen binnen waarvan ze zo'n 100 koala's terug in de natuur kunnen plaatsen. Bomen worden gekapt. Ziektes verspreiden zich razendsnel. Jongen worden gedumpt. Koala's zijn pas na 2 jaar vruchtbaar. Dit alles samen zal ervoor zorgen dat het koalabestand snel achteruit gaat, dat is zeker. Wanneer zullen ze met uitsterven bedreigd zijn? 😯

We zagen een paar koala's van dichtbij en ja ze zijn supercool! Fluffy oren en grappige neuzen. Beetje lui, en toch hebben ze elk hun karakter volgens de verzorgers (die zeer weinig contact hebben omdat de beestjes zo wild mogelijk moeten blijven wanneer ze teruggezet worden). We hebben heel veel geleerd en gezien over deze speciale beestjes. Maar wat ziet de toekomst er somber uit voor hen. Als mensen zich er bewuster van worden en er van hogerop meer inzet wordt gedaan om de natuurlijke habitat te vrijwaren, kan het aantal misschien min of meer stabiliseren. Maar omhoog zal het bestand nooit meer gaan.

Dinsdag 24 april

Vandaag is het lazy Tuesday en plannen maken. We slapen heerlijk uit en gaan naar het strand in SUFFOLK PARK waar we twee dagen overnachten. Dit dorp ligt vlak naast Byron Bay, een echte hotspot voor de jeunesse en surfers. Aangezien het nog paasvakantie is, willen we niet in die drukte en feestende bende zitten. Het strand in ons dorp is even mooi en hier wandelen alle leeftijden met hun hond. Het is bewolkt en er staat een wind, maar we lezen een boekje en lossen kruiswoordpuzzels op. Man man, De cryptische puzzels van de Knack zijn keimoeilijk! 😅 We zoeken nog logement voor de komende dagen en lezen over wat er nog te zien is en.. bekijken filmpjes op YouYube van de grote pretparken hier die allemaal bij elkaar liggen. Wat gaan we aankunnen, want helden in de hoogte zijn we niet...?! 😁

Woensdag 25 april

We gaan nog is lopen ‘s ochtends vroeg want in de voormiddag komen de wolken er weer aan. Het is heet zo onder de zon! Dat en de warme lucht zorgen ervoor dat we lekker glanzen. Ik denk dat praktisch heel het dorp zijn of haar hond aan het uitlaten is op het strand! Inclusief oude dame in spierwitte peignoir en haar dat zo gebrusht is dat alles ofwel naar links ofwel naar rechts vliegt. Wat me opvalt; ik zag echt meerdere mannen van 50 of ouder met hun surfplank of zo'n halve variant ervan, om de dag goed te beginnen. Echt cool dat ook grijze mannen met rimpelige stoppelbaarden en afgeschenen outfits ook gewoon surf dudes blijven en leven voor de zee.

Nog vóór 10u is het al gans overtrokken en vallen de eerste druppels - hahaha. We eten ons ontbijt in de auto en rijden door naar MURWILLUMBAH. De YHA hostel is wat vreemd maar mooi gelegen; het is de bijna 100 jaar oude woonst van een kapitein die op de rivier Tweed die onder andere door de stad stroomt, voer. Er is niemand voor de check-in. Er hangt een enveloppe omhoog met onze namen op. Ik voelde mij efkes als op een stadsdeel let de scoutte waarmee we door de inhoud van de envelop aan een nieuwe opdracht begonnen! Maar het was gewoon onze sleutel van kamer 6 😉 Alles is gek geverfd met stempelmotief, er staan te pas en te onpas knuffelbeertjes of kinderachtige dingen, de lakens zijn echt al 40 jaar oud, er hangen óveral papiertjes met handgeschreven dingen op etc… Ik heb niet echt het gevoel in een jonge backpackersplek te zijn, eerder in een oud weeshuis of zo. Maar het is superproper en dat is alvast zalig! Zo proper dat er zelfs een hagedisje en gekko in onze kamer zitten 🦎

We willen een deel van de wandeling in het regenwoud doen, een pad dat op MOUNT WARNING gaat. Ze geven aan dat het 4 tot 5 uur heen en terug is. Wij vertrekken pas om 14u beneden aan de track dus ik ga er sowieso van uit dat we niet alles gaan doen. Rond 17u begint het namelijk te schemeren, alles is superglad en modderig, de hoogste 400m moet je met kettingen over een rots doen, de zolen van mijn botinnen hebben al meermaals bewezen dat ze te glad zijn etc… Dus nee ik wil dat niet in de donker in een regenwoud doen. Het begint ook goed te regenen na een halfuur al. De mensen die naar beneden komen zijn doorweekt en hun schoenen én benen hangen vol moddervegen. Na een uur zitten we weer in de auto. Ik ben zeker dat we de goeie beslissing hebben gemaakt want we hadden nooit voor donker beneden geweest. Mijn lief dacht dat we het veel sneller konden doen als al die andere mensen, maar een track van 5 uur gaan wij niet efkes in 3 uur doen (lopen) hé. Wel dik balen want het was eindelijk nog eens een echte berg (voor OZ toch) die we konden bestappen, maar we hadden dit niet op voorhand gepland en dus veel te laat beneden vertrokken. Lesje geleerd; altijd goed de stapmogelijkheden checken.

Kruiswoordpuzzels to the rescue! We warmen op met een warme drank en stuk cake in de laatste zonnestralen van de dag. Mijn benen zijn keivuil door de modder maar hé, niemand kent mij hier. 🙈

Terug in de hostel ontmoeten we de uitbater, Tassie. Wat een schatje! Een man van 65 of zo, grijze kortgeknipte baard, flanellen houthakkershemd: supersympathiek! Hij begroet ons enthousiast en vraagt of we plannen hebben. We zeggen dat we de volgende dag graag gaan wandelen in Lamington National Park en dat we al een weg hadden uitgestippeld maar dat die ook over prikkeldraad gaat en dat het hoog gras misschien nat is (en vol teken 😒) etc. Hij geeft ons de tip om een ander NP te doen, schrijft op papier een eigen plannetje neer met alle must sees, met veel geduld en uitleg informeert hij ons voor de beste views over het toch wel speciale plateau waar we ons op bevinden. Daarnaast geeft hij ons mee dat we glow worms kunnen zien op een bijzondere plek. Aight! Ineens zie ik alles vanuit een ander perspectief. Hij heeft alles daar zelf geknutseld en geverfd waarschijnlijk, alle handgeschreven handleidingen en tips plichtsbewust omhooggehangen, gezelschapsspelen bijgehouden, zelfs een serie warme fleece truien aan kapstokken gehangen voor wie koud heeft ‘s avonds. Echt keilief van hem.

Na onze lekkere wraps met onder andere courgette (eerste keer van gans de vakantie 🤘) passeert Tassie met de melding dat hij normaal om 21u met ijsjes rondkomt maar dat hij vroeger moest vertrekken en we onszelf mochten helpen. Hoe zalig is dat?! Er staat een grote doos tricolore ijs in de vriezer, score!

We gaan rond 21u naar de de glow worms kijken. Met wat chance kunnen we zelfs glow mushrooms zien! Ik ben wat bang om in het donker te rijden omdat er dan kangoeroes, koala's, buidelratten, hermelijnen en wie weet wat nog allemaal kan oversteken en dat wil ik niet tegen onze huurauto zien botsen! Gelukkig raken we niets buiten een pad die Huyby niet zag zitten op de weg 🙄 We komen aan aan NATURAL BRIDGE waar we naar beneden kunnen stappen aan een rivier die langs vele watervallen passeert en dus ook een rots met een rond gat in geboord door het water. Daarvoor heeft het water wel zo'n 23 miljoen jaar tijd nodig gehad…

De glow worms zijn de max! 🐛 Er is véél maanlicht waardoor de hele omgeving mooi belicht is, vooral het water dat naar beneden valt is wit door het maanlicht. Er is keiveel lawaai van het water dat met forse kracht door het gat valt, en dat maakt het wel wat creepy. Je kan echt niet horen of er iemand naast jou staat of niet… De champi’s zien we helaas niet (groeien enkel als het echt warm is) maar de groene wormen zijn met genoeg om er iets magisch van te maken.

Als we rond 22u45 aan de hostel weer aankomen, is Tassie nog wakker. Hij rept zich naar vandoor om ons nog te spreken. “Zijn jullie naar de glow worms gegaan?” We antwoorden en zeggen dat het echt de max was. Hij gaat helemaal mee in ons enthousiasme en geeft ons allebei een stevige high five om het gelukmomentje aan te grot even samen te vieren. Mijn hart smelt van iemand zó content te kunnen zien voor iemand anders… 😊

Donderdag 26 april

We trekken eropuit met ons plannetje van Tassie en de zon schijnt in een blauwe hemel. This is going to be a good day!

We zien de NATURAL BRIDGE opnieuw maar nu in daglicht. Geen lichtgevende wormen maar wel een mooi regenwoud met watervalletjes en dat grote ronde gat door de rots. Toch echt wel zot als je ook op de randen van de rots kan zien waar het water zich een weg door de stenen heeft gebaand door al die miljoenen jaren.

We doen ook nog halte bij allerlei kookpot stops, allemaal in SPRINGBROOK NATIONAL PARK (deel van GONDWANA WORLD HERITAGE PARK). Alles is supermooi. We zitten hier op een soort plateau rond een gigantische krater van een vulkaan die miljoenen jaren geleden uitbarstte. Daarna heeft 23 miljoen jaar erosie en beweging plaatsgevonden om al de stenen en wat omhoog- en loskwam stilletjes aan aan de kant te drijven. Rond die krater van de oude vulkaan is nog de helft van een hoge rand blijven bestaan. Het plateau eindigt op een halve cirkel die steil naar beneden gaat (100 meter hoog!). Op het plateau staan smalle eucalyptusbossen, en onderaan is het regenwoud. We zien de beste uitzichten van boven en ontdekken ook “den beneden”. We doen de TWINN FALL TRACK van begot 4km maar zijn keilang onderweg omdat we continu foto's trekken en mooie dingen zien. Watervallen (waar ik mijn Herbal Essence meets Pocahontas moment beleefde), rotsen met prachtige kleuren steen en mos, gekke paddenstoelen, woelige lianen, machtige bomen, gigantische mieren etc…

Op een kilometer van het einde horen we iets luid op de grond. Meermaals na elkaar. Hier zitten geen aapjes die met spullen kunnen smijten, dus Huyby gaat is kijken. Hij doet teken dat het iets groot is. Het is een pademelon dat dichtbij is en alleen wat naar eten zoekt. Hij ziet ons eerst niet dus we kunnen lekker gebiologeerd staan kijken. Dan springt hij verder en beseffen we wat een luid, dof geluid ze maken wanneer die beesten rondspringen. En pademelons zijn dan nog kleine neefjes van kangoeroes (van dezelfde familie maar kleiner, kortere staart, springen niet ver per sprong,...), dus het geluid van een grote kangoeroe die springt wil ik wel eens horen!

En dan… waren we nog geen twee minuten verder of ik zie iets raars. Ik zie precies een boomwortel tussen de bladeren liggen maar zie direct dat het wat glanst en dat er een motief met rondjes op staat. Ik volg het en zie dan… een slangenkop! 🐍 My God, het gevoel dat er dan door mijn lijf ging! Ik was zo opgewonden omdat dat echt een grote slang was en ik stiekem zo hard hoopte dat tegen te komen op vakantie! Maar dan besef je ook dat je niks van slangen kent en dus ook geen idee hebt of die op ons kan springen uit uitschieten, bijten, gif spuwen,... Hahaha heel mijn lijf gierde en ik was zo blij dat dat beest gewoon bleef zitten. Het was echt wel lang en vrij dik; je zag bulten in het lijf van waar de laatste drie maaltijden nog wat aan het verteren waren 😃

De prachtige bossen en uitzichten, en dan die beesten van zo dichtbij kunnen zien? Wat een TOPDAG! 😍

Vrijdag 27 april

‘Yolo’ en a’lle remmen los’ zijn vandaag onze leuzes. We gaan naar DREAMWORLD, één van de vele pretparken langs de Gold Coast.

Wat een fun! 🤣 Ik heb nog nooit zoveel gelachen en gegild op een dag zoals ik vandaag deed. We gingen op rollercoasters, maar ook ‘spellementen’ die traag overkop hingen en schots en scheef gingen (check Wipeout Dreamworld Australia op YouTube 😲), op een machine die tegen 160 km per uur achteruit schoot, dan de lucht in (tegen de toren waar mensen met een liftbakske los naar beneden vallen) en weer pijlsnel naar beneden. Dat gevoel dat door je lijf gaat, precies alsof je in de ruimteschip zit) En we waren ook op een snelle achtbaan waar iedereen niet in karretjes maar op racemotors zat 😅 Met uw knieën naar beneden, voorovergebogen op uw machine, met een open gevoel op uw schouders (je zat wel vast met een bar achter de onderrug); een heel coole ervaring. We hebben ons echt keihard geamuseerd!

Daarnaast kon je met eenzelfde ticket ook binnen in WHITEWATER WORLD, een pretpark met waterglijbanen alleen. Wat was dat jong?! Echt de max! We zijn keiveel van dezelfde 7 dingen gegaan. Megasteile buizen naar beneden, snelheden waarvan ik niet wist dat het nog veilig is in zo'n glijbaan, echt goede pikdonkere delen, grote grammofoonplaat-achtige speakers waar je in terechtkwam en naar het gat werd gezogen… Er waren ook bootjes waarmee je in een glijbaan kon, en die gingen naar beneden én naar boven met een ingenieus systeem. Dat ging zo snel, echt niet te doen. De “wedgie”; een smalle eenpersoonsbuis waar je in een gesloten deel rechtop in staat met onder je voeten een klep; ze sluiten de deur van de buis, tellen in de micro af voor jouw launch en dan valt de klep onder je voeten weg en schiet je door de buis. Insane verschieten en beetje bang zijn, maar niet meer bijkomen van het lachen als je beneden aankomt! 😂 En ahja, mijn slip zat gewoon rotsvast tussen mijn billen daar.

Ook grappig dat je onderaan elke glijbaan probeert elegant uit de baden te kruipen, en dan een check moet doen op uw badoutfit (want ge wilt medewerkers of jonge kinderen niet choqueren). #partofthefun En bovenaan moest je steeds samen op de weegschaal staan (max 180 kg samen op één soort zwemband) omdat het licht groen werd. Ik vraag je toch af wat die werknemers zeggen tegen mensen die te veel wegen 🤔

Dit was echt mijn beste pretparkdag ooit! De attracties die ze hier hebben en dan het watergedeelte, dat vind je gewoon niet bij ons. Hier is het natuurlijk heel het jaar door vrij warm en zonnig en dan leveren dit soort parken goed op. De graad van coole rides ligt hier ook gewoon nog een trapje hoger. Misschien zijn Aussies sowieso al meer into extreme sports? Want in al die snelle achtbanen en rollercoasters stond ik soms nerveus en bang naast ne kleine van 9 die dat waarschijnlijk al tien keer had gedaan 🙄

Wat ook leuk was, er was een gedeelte in het park voorbehouden voor dieren. We hebben er die ook een heleboel typisch Australische beesten gezien en weer bijgeleerd. Tree kangaroos, possums, bilbies, nachtuilen, zoutwaterkrokodillen (die wil ik niet in het wild tegenkomen 😯), pythons, koala's, gewone kangoeroes, ne méga pelikaan!, prehistorische struisvogels met blauw-rode kop en been, dingo’s, prachtige vogeltjes en eenden,... Supertoffe afwisseling.

Echt een dag om nooit te vergeten!

Zaterdag 28 april

We gaan heel even de surfsfeer opsnuiven in BURLEIGH HEADS, een klein kuststadje met vele surfkopjes in het water. We gaan lekker wandelen langs het water, in het NATIONAL PARK vlak aan het strand met regenwoud. Daar zien we een mooie baardhagedis en horen we weer vanalle zotte vogels boven onze hoofden. Zo zien we toch elke dag weer iets wat we nog nooit gezien hebben. 😊 Het water is prachtig blauw en heeft alle soorten groen, zeker tegen de kust en aan de breker van stenen. In de verte hangt er donkere lucht: regen op komst! We liggen een poos aan het gras tussen alle locals. Velen houden zelfs kinderfeestjes en familiebarbecues aan de ettelijke tafels en gasbarbecues. Het moet zo zalig zijn om in een zonnig land te wonen en gewoon aan het strand af te spreken. 😊 Wanneer het begint te druppelen, maken we ons uit de voeten. Binnen de twee minuten volgt een stortbui van jewelste... We zitten net in de auto, oef!

We komen aan in BRISBANE en checken in in ons hostel. Een goedkoop hostel en we merken meteen waarom 😂 De gangen en kamers rieken zeer onfris (alsof er schimmel in de lucht hangt), de keuken slecht uitgerust (en geen borden, bestek of glazen; daarvoor moet je borg betalen aan de receptie 🙄), luide en jonge party peeps, paffen waar er gegeten wordt,... Dit wordt niet dé place to be maar dan hangen we gewoon zo veel mogelijk in de stad rond hé 😉

‘s Avonds wandelen we wat rond in de buurt en merken dat we vlakbij heel gezellige cafés zitten en een klein cinemacomlex met 4 zalen en heel gezellige foyer. We gaan naar The Avengers: Infinity War, part I kijken! Keitof om eens naar de film te gaan, dat doen we thuis veel te weinig. Ik geniet keihard van de ontspanning! Mensen lachen keiluid in de zaal wanneer er iets grappig gezegd wordt (echt opvallend véél luider en je hebt het gevoel dat je met een bende vrienden naar de film aan het kijken bent). Wat ook grappig is; dé cinemacombo is hier een fles wijn en zak Maltesers. Raar! Hier lopen echt 8 op de 10 mensen met een fles of glas wijn rond. Die glazen mag je gewoon meenemen in de zaal en kan je op een minitafeltje zetten.

Na de film merken we de zoveelste schrale gast van onze hostel op. Een 45 à 50 jarige man, duidelijk onder invloed, met een megasnee op zijn hoofd. Ik schat 15 cm breed, los op zijn voorhoofd, en genaaid met 5 steken loodrecht op de snee. Piraatstijl, maar dan anders. 😒 Marginaal!

Zondag 29 april

Het bed was gelukkig wel goed en we slapen lekker uit, tot 9u20 😃 We gaan een kleine 10km lopen en zien onderweg zo'n toffe dingen! Voetgangers-en fietsersbruggen (want de dikke Brisbanerivier kronkelt door de verschillende stadsdelen), happenings met Afrikaanse muziek, fitnesstoestellen langs de rivierwandelweg (maar die hebben ze overal!), gezinnen en vrienden die samen gaan fietsen en brunchen en cava drinken en barbecuën, een zalige speeltuin voor de kiddos, een klein strand met water én lifeguards van de stad, musea, bars, hippe plekjes, botanical garden, en duustveel lopers. We zijn niet alleen 😁 Wat een plezier om hier in het weekend te zijn! Ik word elk uur meer verliefd op deze stad met zoveel oog voor groen en trage wegen, alles is veilig met elkaar verbonden en afgesloten van de drukke autowegen. Mensen die zoveel jaar geleden de stad aanpassen voor voetgangers en fietsers, love it!

Na een frisse douche nemen we de stadsfietsen in een station vlakbij. Er zijn echt massa's stationnen voor deze fietsen en het volste van al; ze zijn knalgeel en allemaal gemerkt door Lipton Ice Tea 🙌 Dubbel zoveel plezier voor mij op na 2 maand nog is op een vlo te zitten, en dan nog één van een van de merken waar ik met veel plezier op werk bij Luon.

We eten iets superlekker in resto Watt, in het oude power station gebouw van de stad. Hier werd dus vroeger de stroom voor de huizen opgewekt. Het gebouw is industrieel maar vanbinnen ook opgewerkt tot kleine exporuimte, een podium, extra bar etc. Een heel toffe culturele ontmoetingsplek dus!

Met de zon die onderging wandelden we nogmaals langs het water waar we eerder gingen lopen. Het zicht op de stad was knap en de vele mensen maakten het zo'n toffe plek om te zijn! We lazen nog hoe al enkele keren een cycloon voor enorme overstromingen en schade heeft gezorgd voor de zuidkant van de stad. De laatste was van 2011, de eerste waar foto's van waren ergens eind 1800. Triestig om die ravage die water kan aanrichten te zien of foto. Maar hopelijk blijven ze er nu even van gespaard!

Onderweg botsen we ook op een Nepalese pagode volledig uit (80 ton) hout gekerfd door zo'n 160 vakmannen. Wat deze pagode speciaal maakt, is dat ze werd gebouwd voor de wereldexpo van 1988 in Brisbane. Die ging van start op 30 april in mijn geboortejaar, morgen exact 30 jaar geleden dus. Na de 6 maanden durende expo (die 1,6 miljoen bezoekers trok) werd de pagode door de stad maar vooral veel private schenkingen gekocht en hier aan de rivier geplaatst, waar ze mooi opvalt.

We doen nog een terrasje en bekijken nog wat reviews van trips naar Fraser Island, wat we zeker willen doen. We kunnen het ons zelfs niet laten en gaan nog een keer naar de cinema. Tickets zijn hier maar 6 euro en het is zo'n toffe locatie! Vanavond werd het ISLE OF DOGS, een animatiefilm van Wes Anderson die zich in Japan afspeelt. De muziek en beelden waren intrigerend qua stijl.

Vanavond bel ik voor de eerste keer met het thuisfront. Lang leve internetbellen! Ik hoor van mijn mama dat Moeke en Vokke de blog meelezen uit Paal (hallo! 👋) en Pixel de poes hoor ik in de achtergrond om aandacht vragen.

Dienstmededeling: papa, als je dit leest; we kunnen zeker eens bellen maar dan moet je Fré zijn smartphone eens lenen om te kijken of ik online op Whatsapp ben 😉

Maandag 30 april

Vandaag wisselen we eindelijk de auto voor onze campervan. Amaikes, zo naar uitgekeken. Kunnen freedom kamperen waar mogelijk, lekker vroeg gaan slapen, geen luxe zoals een tv of Wi-Fi (wat we de voorbije periode met de auto hadden wanneer we AirBnb deden), ons eigen potje koken, niet te veel moeten plannen,... Door dat rijden in de auto moesten we om de twee dagen weer een nieuwe overnachtingsplaats zoeken, boeken, nadenken wat we wanneer doen; terwijl veel ook afhangt van het weer natuurlijk. Maar nu terug volle vrijheid! Go with the flow 😎

Het werd nog een stressy voormiddag. In het kort; we raken op de rit naar de drop off van de auto op een hellende oprit de straat met onze voorbumper (ssshhrrrg, krassen 😩), tanken in de stad was keiduur, ik mag de van niet besturen omdat ik mijn nationaal rijbewijs niet heb samen met mijn internationaal én we moeten een taxi nemen voor 21 dollar voor 5km (zuur).

Los van deze frustraties heeft de autoverhuurder laten laten weten via de afrekening dat we onze borg terug krijgen. Oef 😥 zweten! Met een goede engelbewaarder komen we er dus vanaf.  Daarbovenop is onze campervan van Britz nog maar één jaar oud en dus supermooi en goed ingericht vanbinnen. De opvallendste feature is dat wanneer je de auto in achteruit zet, er in de achteruitkijkspiegel camerabeelden worden getoond van de achterbumper! Terwijl we eerst niks aan die spiegel merkten. Dat klinkt onnozel, maar dat had ik thuis nog niet gezien en maakt van onze camper wel ineens een spacemachien haha 😌

Ik geniet van het mooie weer, het groene binnenland, de rijpe avocado, ons busje, het installeren en het gratis kamperen joehoew! We slapen gratis in KILCOY op een klein grasstukje. De avond valt al vroeg, en om 18u is het echt al pikdonker. Vroeg bedje in vanavond. Slow living heet dat zeker? Het leven is schoon!

Dinsdag 1 mei

Jullie genieten thuis van een dagje vrij of zelfs een verlengd weekend! In Australië is het op 7 mei labour day. Wij rusten vandaag niet en gaan zelfs stevig klimmen! Niet op een verticale wand, maar een zeer steile en zonder dat er haken of lijnen voorzien zijn. We lazen wel dat het pad om MOUNT BEERWAH tot beklimmen “rocky” was, maar dachten eerder aan losliggende stenen enzo. Nee ze. Het was echt een klim om u tegen te zeggen. “Hier naar omhoog?” stonden we beneden te kijken naar de muur voor ons 😅

Maar we geraakten boven, met veel zweet op elke millimeter oppervlakte van ons lijf. Net onder de top zag je nog een verticale wand met prachtige kleuren, gaten en fossielen. Rondom ons zien we ver op heel veel groen en bos. Sommige randen van een bos staan in brand maar er staan auto's langs en het is wat ze hier “back burning” noemen; randen affikken zodat wanneer er een bosbrand woedt, deze niet of moeilijker voorbij die al afgebrande stukken raakt.

Helemaal vanboven worden we beloond met een 360° zicht op de hele GLASS HOUSE MOUNTAINS en vooral enkele smalle verticale bergen die op de vlakte uit de grond schieten. Deze smalle bergen zijn heilig voor de aboriginals omdat ze volgens hun verhalen eigendom zijn berggeesten.

Naar beneden gaan we heel voorzichtig en ik zo goed als de helft op mijn poep. Mijn botinnen hebben na 15 jaar echt geen goed profiel meer en de rotswand is al glad an sich. Geen goedde combinatie 😉 Wat een toffe klim! Echt weer eens gans iets anders en een goed fysieke uitdaging (riek maar eens aan Huyby zijn oksels als we terugzijn 😂). We belonen onszelf met een heerlijk stukje watermeloen! 🍉

Nu staan we gratis en voor niks in bosgebied pal aan een rivier. Het is hier zo rustig en mooi. Vogels, muggen en motten present, wat heeft ne mens nog nodig bij het eten van een Australisch crac’a’nut’je? Jaja we hebben eindelijk iets Duyvis'achtig gevonden om te aperitieven! 🙏 Het is alweer vroeg donker (om 18u30 kon ik al sterren kijken) en we gaan ons ritme dus wel moeten aanpassen; vroeger opstaan en vroeger gaan slapen. De dagen worden korter en korter, terwijl ze bij jullie alleen maar langer worden. Het gaat gek maar tof zijn om einde mei thuis te komen en lange dagen te beleven.

Woensdag 2 mei

Regen. ‘s Ochtends vroeg begint het al en het duurde tot ongeveer 9u30. We doen een korte wandeling vlakbij onze overnachtingsplaats (de FIG TREE WALK) waar we enkele hele dikke figbomen zien. Met grote wortels uit de grond die tot zo'n meter en hoger uitsteken, terwijl ze tot 12 meter breed rondom de stam kunnen gaan. Deze bomen zijn mastodonten; ze kunnen tot 48 meter hoog worden 😱 En het zijn bomen die een gastheerboom helemaal kapotmaken in de loop der jaren. Ze beginnen onderaan en klimmen langzaam naar boven om hun gastheerboom te versmachten en leegzuigen. Sympathiek is anders 😉

Later doen we een wandeling op MOUNT ALLAN in een nationaal park. De lucht is supervochtig, onze kleren en huid zijn erg klam en dan moeten we nog 4km alleen bergop wandelen. We staan al snel nat in het zweet. Daarbovenop moet je bedenken dat er véél mist tussen de kleine bergen en bomen was en de lucht gans bewolkt. Lees; we hebben niet veel van een uitzicht kunnen genieten. Wel zagen we hele mooie vlinders en papegaaien/grote parkieten met knallende kleuren. Aan de top staat een firetower van 10m hoog waar vanaf de jaren 40 boswachters in zaten om rondom te kijken en zo hopelijk al heel snel bosbranden op te sporen om fit asap door te geven. In de toren van de jaren 50 zie je rondom onder de ramen graden genoteerd; hiermee konden ze precies aangeven waar er vuur was. Ook hier konden wij helaas niet zo veel zien 😐

We moeten het zeggen zoals het is; dit was de stomste wandeling van de vakantie tot nu toe. Die moet er ook zijn hé 🤣 Het pad was saai en breed, en door het weer en de lucht was het wandelen niet echt aangenaam en de beloning van uitzicht bleef uit. Tien punten in de categorie ‘jammer’, zeker omdat hierdoor onze stapsokken en botinnen een paar dagen nat zullen zijn… 😩

Onderweg douchen we elke voor 1 dollar: de winnaar van de dag! Dat deed deugd 😊 En je leert zo echt wel om binnen de tijd alles te doen wat je wilt doen terwijl het water loopt. Na de inkopen voor enkele dagen in één keer, installeren we ons weer op een gratis plekje. Al twee avonden zonder gsm-bereik: zalig gewoon!  

Het mooie is dat we de afgelopen drie dagen weg van de kust zijn en zo groene heuvels en velden en boerderijen zagen. Ik was de kust al beugezien dus heel content dat er wat kilometers inlands groene zaken te ontdekken zijn. Een beetje het NZ gevoel 🤗

Donderdag 3 mei

We gaan naar NOOSA en genieten van een drankje aan het water. Het is lekker warm en heel veel mensen zijn aan het lopen of laten de hond uit. Dit hebben we nog gezien. Doet me wat denken aan de serie Big Little Lies waarin de moeders na het droppen van de kinderen gaan lopen, yoga doen of samen een koffie drinken aan een pier aan het water.

Hier heen drama maar lekker wakkerworden. In het gras vlakbij waren vier oudere mannen hun instrumenten aan het installeren. Niet veel later speelden ze zalige muziek, iets tussen Otis Redding en Absynthe Minded in. Ik had daar graag op een bedje tussen veel kussen gelegen 🤗

We doen nogbis sportief en gaan 3 uur kajakken. ‘t Is een cliché, maar zo'n kajak is gemaakt voor koppels om discussies in te hebben. 😁 We gingen langs mangrove, langs de chique grote huizen aan de kant van het meer, langs de monding naar de oceaan. We hebben geluncht op het strand, véél vogels gezien en grote pelikanen, en ook duizenden blauwe helmkrabben die zich verplaatsten wanneer wij in de buurt kwamen. We hadden ze eerst niet gezien want we waren gefascineerd naar de ontelbare kleine bollekes zand op het strand aan het kijken. Echt miljoenen bolletjes van minder dan een centimeter diameter lagen er op het strand. Dan zag Huyby dat er iets groot bewoog; dan pas merken we dat duizenden krabben uit het zand gekropen kwamen en op de loop gingen. Schattige kleine krabbetjes die niet schuin liepen (sirtakigewijs) maar recht voor zich uitekeken. In het midden waar hun hoge oranje poten samenkwamen, was hun blauw bol lijfje. Precies een blauwe pompoenkoets met poten voor een mini-Assepoester. Dat hebben we ook weer gezien!

Om 15u30 merk je dat de dag al bijna om is. De zon schijnt totaal niet hard meer, mensen verlaten het strand, de avond valt langzaam. Tegen 17u is de dag echt wel voorbij en zijn wij al op weg naar onze slaapplaats. We blijven een tweede keer op dezelfde plek en hopen vanavond dat er geen luide Franse en Duitse buren verbroedering met bier en veel geroep. 😉

Vrijdag 4 mei

Het wordt een zonnige dag! We verwachten wolken en lokaal een bui dus we plukken de dag en gaan in de ochtend naar het strand. Dit was echt de allereerste keer dat we gaan ‘zonnen’ op het strand. We hebben wel al een paar strandjes gedaan maar ver in de namiddag wanneer ik kou begon te kijken of we niet veel zon zagen door de dikke wolken.

Er zijn véél surfers op post aan SUNSHINE BEACH en vlakbij ons staat de lookalike van Anthony Hopkins met zijn plank nog wat te stretchen en genieten van de zon. Jong en oud duiken ‘s ochtends vroeg het water in. Hij had zijn plezier al gehad toen wij voor 10u arriveerden. “Beautiful day ay?!”, groette hij. Ja heerlijk ze Anthony, en zeker als je met vakantie bent 😊

We schimmelen een paar uurtjes in het zand en we verfrissen ons in de hevige hoge golven. Hoe tof is zo'n oceaan met pit ten opzichte van onze Noordzee! Ze moeten bij ons filmmakers installeren jong 😉

Na de middag gaan we nog twee uur wandelen in NOOSA NATIONAL PARK. Niet echt een spectaculaire wandeling naar HELLS GATE maar het was ontspannend. We zagen niet veel bijzonders buiten kauri bomen en een dikke krab die maar niet onderdook voor ons.

We scoren een gratis warme douche aan een winkelcentrum; hoe zot is dat?! Superproper, Het werd elk uur gekuist! We doen inkopen voor vele dagen in een keer want morgen zijn we een ganse dag op trot en maandag zijn de winkels gesloten wegens labour day. We slapen gratis aan Ross Creek, op weg naar Rainbow beach.Hoe heerlijk dat we zoveel overnachtingkosten kunnen uitsparen met onze van. Goed voor ons budget en dus om andere leuke dingen mee te doen! 🤘