Eerste indrukken van Jordanië

Opstaan om 4u50 was voor deze keer voor een goed doel: we vlogen namelijk langs Wenen naar Amman, de hoofdstad van Jordanië. Geboekt in de eerste week van februari, lang naar afgeteld, ... de grote congé kan eindelijk beginnen! Twee vluchten en een dikke snurkster achter ons later kwamen we aan. Metéén warme, droge lucht in onze smoel geblazen: zalig. We kochten de avond voor ons vertrek een Jordan Pass. Gloednieuw voor reizigers sinds september. Eén ticket waar je visum inzit en ook tal van entrance fees voor kastelen en andere historische sites. In totaal goedkoper dan alles apart te moeten aankopen. Jammer genoeg was de luchthaven zelf nog niet echt goed voorbereid op deze Jordan Pass... Ze konden het e-ticket met QR-code niet scannen en ons dus niet 'processen' zonder geldig bewijs. De man aan de visumbalie herkende de Jordan Pass wel, maar moest met zijn collega checken. We werden naar een lokaaltje gebracht waar enkele mannen in uniform zaten te paffen, op Facebook te surfen en wat lawaai te maken in een triestig, vergane glorie decor van wat op een "dienst buitenlandse zaken luchthaven" moest lijken. We stuurden via Bluetooth onze tickets door naar ene. Die stuurde de tickets door naar de andere via WhatsApp etc... Dit alles terwijl niemand van de zes mannen die we op anderhalf uur zagen 3 woorden Engels kon. Het was heel raar en we begrepen niet wat het probleem was en communiceren deden de mannen niet. We waren vooral ambetant omdat onze bagage al die tijd onbewaakt op de band lag. Uiteindelijk lieten ze ons door en toen de man aan de visumbalie zag dat we na 1,5 uur nog steeds niet binnen waren, vroeg hij met drang aan zijn superior om gewoon die stempel in onze paspoort te zetten en ons door te laten. Die gast gêneerde zich en vond het duidelijk ambetant dat het zo moeizaam ging voor ons, terwijl er zó weinig toeristen in Jordanië zijn. Bagage was er nog, geld afgehaald, bus op en richting het centrum! Het meest zalige aan een kraakverse vakantie is die eerste keer met de ramen wagenwijd open door een drukke stad te rijden en de luide favoriete muziek van de taxi chauffeur te aanhoren. Arabische buikdansmuziek zou ik zo zeggen als ik het moet benoenen, zalig, laat die vakantie maar komen!

We kwamen aan in Villa Dia Guest House, rustig hotelletje maar wel in Amman downtown. Al kapot te voet richting Rainbow Street gegaan en meteen de doeffe warmte en vuile straten aan den lijve ondervonden. Heerlijk gegeten en niet te lang blijven plakken. Letterlijk dan, want met een lange broek en sjaal was het de eerste avond superwarm. Effe tijd nodig om te acclimatiseren...

Uitgeslapen op dag 2 want we hadden het nodig! Te voet naar het oude centrum van Amman getrokken. Opvallend: veel vuilnis op straat en alle huizen hetzelfde: niks afgewerkt en 1 kleur: die van de stenen en cement zelf. Het is hier weer iets helemaal nieuw om te ontdekken en zelfs al had ik geen research gedaan, was het gans anders dan ik verwachtte. Onbewust heb je altijd toch een beeld van iets hé?
Water en de rest komt later is ons moto. Het is hier zó warm dat je echt niet mag vergeten goed te tanken. We gaan amper naar de wc omdat we alles uitzweten ;) We gingen langs hostels om day trips te vergelijken en hebben heel lekker en veel gegeten in simpel resto waar véél locals zaten. Open 24 uur per dag! Falafel, hummus, fuul, groentjes, spicy sauzekes,... Mmm!
Dan hebben we het Roman Theatre en Odeon bezocht. Daarna een zweterige, stijle wandeling naar de Citadel, pal op een berg. Ja hallokes, dat voelen we! Mooie en oude nederzetting. Leuk dat er ook niet veel toeristen rondlopen. Om 16u stipt weerklonk het gebed keiluid over heel de stad met luidsprekers van elke moskee. De stad Amman ligt beneden aan 7 heuvels (zoals Rome). Je niet dus veel op en af doen om in de stad wat te verkennen. Daarnaast heb je (vooral 's avonds) een mooie zicht over alles wat er rond de stad hangt: ontelbare huizen op bergen rots en afval gebouwd. Er zijn vele moskeeën en ze zenden allemaal het live gezang van het bidmonent uit. Je waant je zó ver weg bij het horen van dat gezang... Funny!

's Avonds zijn we chique gaan eten op een dakrestaurant waar je alle lichtjes en groen verlichte moskeeën zag. Beetje vuurwerk zelfs. Geen idee waarom. Misschien oefenen voor volgende week? Blijkbaar is het volgende week 4 dagen feest daarvoor... We begrijpen niet waarom Moslims Pasen vieren, en zo laat op het jaar.

Dat Pasen blijkt dan later de Hadj te zijn. Klinkt al aannemelijker. Volgende week is het dus 4 dagen feest (met suikerfeest zoals na de Ramadan), waarvoor zo'n miljoen schapen zullen geslacht worden. En veel mensen niet zullen werken. Winkels etc zijn wel gewoon open. Daarnaast begint rond 12 uur 's middags op donderdag het weekend. Vrijdag en zaterdag is het dan officieel weekend, olé olé!

We namen op dag 3 een day tour om de zogenaamde Desert Castle loop rond Amman te doen. Een kerel die half Frans en half Indisch was (woont in Goa) was ons gezelschap, samen met Jamil de taxichauffeur met een pak gebalanceerde, internationale kennis om met ons te delen.

We zagen kastelen Qasr Hallabat, Qasr Kharana, Qusayr Amra en Qasr Azraq. Van het kasteel in Azraq, waar niemand minder dan Lawrence of Arabia tijdens de Arabische oorlog in 1917 verbleef, was het minst straffe. Al zagen we daar wél een dikke massieve stenen grote draaideur, die met 2 uitsteeksels in een deurscharnier stond. Eerste keer dat ik in zo'n fort zo'n deur zag, bizar! De andere kastelen spraken meer tot de verbeelding. In the middle of nowhere, in de broeierige woestijn, stonden enkele nederzettingen met vertrekken en soms een hammamgedeelte erbij. Luxe clubs met sauna dus voor het sjiek volk dat uit de stad wou ;) In Qusayr Amra (badhuis naast een al lang vervlogen tijd dat er nog een rivier (wadi) door de woestijn vloeide) waren er nog superveel mooie, grote en herkenbare fresco's te bewonderen. Echt zot. De kleine gids ("welcome to my castle") die met een Franse R praatte en maar 12 keer naar mijn borsten keek (ooghoogte misschien?) zullen we niet snel vergeten!

Op dag 4 is het uitslapendag! Van 9 tot 10 snoozen en koekjes eten in bed. Heerlijk om een dag uitstap te starten. We pakten de bus naar Jerash voor 1JD per persoon. Dikke hoera want met tour trips van hostels betaal je 25 tot 30 JD per persoon. Afzetterij! We waren de laatste passagiers, Huyby op een kussentje naast de chauffeur, deuren toe en go. Perfect getimed dus, want als je de eerste bent, is het wachten tot het busje vol zit.
Vandaag merkten we voor het eerst dat er toch nog toeristen de moeite deden om hun vakantie in Jordanië door te brengen. En we geven ze géén ongelijk! De historische en grote archeologische site van Jerash was imposanter, groter, toffer dan ik ooit gedacht had! We hebben er vier uur rondgelopen en om de 20 meter vielen onze monden keer op keer open. Niet normaal wat die mensen zo'n 2000 jaar geleden al maakten. Een prachtige stad met theaters, een hippodroom, tempels (waarvan soms de eerste versie van 200 v.C. waarna tot 400 n.C. werd bijgebouwd om nog groter, nog verbazender te maken), een geplaveide straat, fonteinen, mozaïeken, ontelbare hoge zuilen in en rond gebouwen/straten/poorten, badhuizen, een groot rond plein, een moskee, een kathedraal, ... Vergeet ik nog wat? Uiteraard ligt er veel plat en ligt nog de helft onder de grond, maar tekeningen die tonen hoe hoog en sjiek de gebouwen waren, lieten mijn verbeelding nog meer op hol slaan ;)
Coolste moment van de dag? We staken een lepel onder een reuzepillaar met het uiteinde. We duwden een beetje tegen de zuil en ... zagen de lepel overduidelijk op en neer wiebelen. Tien seconden later staken we onze vinger onder een gleuf en deden we hetzelfde. Zot gevoel! Je voelde de pillaar bewegen en meer en minder druk op je vinger leggen. Hierdoor konden de pillaren al die jaren overeind blijven en zelfs aardbevingen overleven.

Ditjes en datjes uit Jordanië:
- de stadsnaam Amman was vroeger 'Philadelphia'. We kunnen dus stellen dat we al in the streets of Philadelphia hebben gekuierd ;)
- Af en toe stoppen passanten en lachen ze even terwijl ze "welcome" zeggen. Heel opvallend hoe blij sommige Jordaniërs gewoon zijn omdat er nog wat toeristen hun land bezoeken.
- Jordaanse vrouwen werken niet. Palestijnse soms wel.
- 70% van de 'echte' Jordaniërs heeft meerdere vrouwen, gemiddeld 2 à 3, tot vijf. Voor anderen is het net not done om méér dan 1 vrouw te hebben.
- Let op, er zijn volgens Jamil maar ongeveer 400 000 authentieke Jordaniërs in dit land.
- Zo zijn er verder meer dan 3 miljoen Palestijnen en zo'n 2 miljoen Syriërs.
- Verder ook nog nieuwe Jordaniërs (vluchtelingen) uit landen als Jemen, Libanon Irak en Egypte. En een paar 1000en van landen verder weg.
- Zo'n 1,8 miljoen van de Syriërs wonen in vluchtelingenkampen in de woestijn. We zijn voorbij zo'n massief kamp gereden op een kwartiertje rijden van de Syrische grens. Niet te geloven hoeveel witte tenten er in die broeierige hitte staan. Dat mensen daar al jaren in wonen...
- Saoudi-Arabië geeft elk jaar 600 miljoen JD aan Jordanië voor onderhoud hiervan. Maar zelf mensen toelaten in hun land? Nee...
- Hiervoor zijn de Saoudi's niet echt populair. Ze komen ook voor lange weekends naar Jordanië om met geld te smijten, hun rijkdom te tonen en met Jordaanse vrouwen te "feesten"...
- De vluchtelingencrisis is de nieuwe slavernij. Mensen, bvb Egyptenaren, werken 14 tot 16 uur per dag voor 10 JD, zo'n 12,5 euro. In de ochtend staan op bepaalde plaatsen in Amman enkele ho derden of soms meer dan duizend immigranten klaar om dag op dag door iemand aangesproken te worden om die dag ergens te gaan werken.
- De Palestijnen worden hier de "Belgici" genoemd :) Dit omdat België na WOII de Palestijnen geholpen heeft.
- Als je Duitser bent en je wil naar Israël, laten de guards je waarschijnlijk een uur of twee à drie wachten op de brug tussen de twee landen. Nou, gewoon omdat het kan.
- Het toerisme is sterk naar beneden gegaan sinds enkele jaren door de situatie in de landen rondom Jordanië. Triestige, leegstaande resto's en hotels verklappen een verleden van hoogtoerisme. Ook op toeristische trekpleisters merk je lege parkings op en wanhopige gidsen en taxichauffeurs. Vergane glorie, maar ik hoop dat het toerisme weer oplaait en het vals onveiligheidsgevoel snel wegtrekt.
- Bepaalde streken hebben sterk te lijden onder droogte. Wetland Reserves moeten worden voorzienvan water uit tanken. Uit Azraq wordt veel water genomen om naar de hoofdstad Amman te brengen. Landbouwers en particulieren nemen illegaal water omdat het schaars is en duur voor grote hoeveelheden.
- Er zijn geen honden te bespeuren.
- Alle moskees hebben groene lichten TL-lampen zoals onze apothekers. Heel grappig, 's avonds hangt er een kitsherige sfeer op de heuvels waar vele moskeeën staan.
- De gevoelstemperatuur in de woestijn is 40° C.
- Straten oversteken is voor de durvers: geen lichten, geen zebrapaden en geen vertragende auto's. "It's okay, we are Arabs!"
- Afval. Óveral!

We mogen onze pollekes kussen met het luxeleventje dat we kunnen leiden in klein België. Tot zover een eerste update van de luxebeesten op vakantie in dit mooie land!