Vivir mi vida
Hola! Voor je het goed en wel beseft, zijn de donkere winterdagen voorbij en is het bijna lente! Een echte winter hebben we niet gehad dit jaar, en ik persoonlijk kan met een grote glimlach terugkijken op de heetste november tot nu toe, in Argentinië. Ik geniet van mijn wekelijkse looptochten. Nu de zon 's ochtends groot en warm is, nu het tot na zes uur 's avonds licht is, nu 21 maart verdacht dichtbij lijkt te zijn, kan m'n plezier niet op. Bijna shortjes- en rokjestijd!
Toch heb ik al een van mijn dagen verlof opgenomen voor een weekendje Hannover. Wat had ik daar te zoeken? De sympathieke Venezolaan Andrés Felipe die mijn vriendinnen en ik ontmoetten op de wijngaarden in Mendoza tijdens onze vakantie in Argentinië, woont en werkt hier al een dikke drie jaar. Aangezien ik een fles wijn meegekregen had en ze all the way naar Grimbergen kreeg zonder scherven te maken, kon het niet anders dan dat we elkaar op the old continent zouden weerzien. (Omdat het kan. #yolo enal.) Het was een plezante driedaagse in een Duitse stad waar ik anders waarschijnlijk enkel en passant in vertoefd zou hebben en enkel de Primark van vier verdiepingen aangedaan zou hebben. Gelukkig heb ik dankzij hem de mooie, leuke, originele, groene plekjes van de stad gezien. Ik hield ervan van drie dagen op een veel te grote mannenmountainbike door de parken, bossen en straten te fietsen. Mijne vlo, mijn vrijheid! In herinnering aan Argentinië hebben we lekkere typisch Spaanse eethuisjes aangedaan, mathé en Agrentijnse wijn gedronken en een twee uur durende tangoles genomen. Het was lachen, fun, genieten, uitrusten en zalig discussiëren en van gedachten wisselen met een vriendelijke, intelligente ket van de andere kant van de wereld. Gelukkig was er geen wereld van verschil tussen onze golflengtes en liep alles van een leien dakje. Muchos gracias por todo Andrés!
Toch heb ik al een van mijn dagen verlof opgenomen voor een weekendje Hannover. Wat had ik daar te zoeken? De sympathieke Venezolaan Andrés Felipe die mijn vriendinnen en ik ontmoetten op de wijngaarden in Mendoza tijdens onze vakantie in Argentinië, woont en werkt hier al een dikke drie jaar. Aangezien ik een fles wijn meegekregen had en ze all the way naar Grimbergen kreeg zonder scherven te maken, kon het niet anders dan dat we elkaar op the old continent zouden weerzien. (Omdat het kan. #yolo enal.) Het was een plezante driedaagse in een Duitse stad waar ik anders waarschijnlijk enkel en passant in vertoefd zou hebben en enkel de Primark van vier verdiepingen aangedaan zou hebben. Gelukkig heb ik dankzij hem de mooie, leuke, originele, groene plekjes van de stad gezien. Ik hield ervan van drie dagen op een veel te grote mannenmountainbike door de parken, bossen en straten te fietsen. Mijne vlo, mijn vrijheid! In herinnering aan Argentinië hebben we lekkere typisch Spaanse eethuisjes aangedaan, mathé en Agrentijnse wijn gedronken en een twee uur durende tangoles genomen. Het was lachen, fun, genieten, uitrusten en zalig discussiëren en van gedachten wisselen met een vriendelijke, intelligente ket van de andere kant van de wereld. Gelukkig was er geen wereld van verschil tussen onze golflengtes en liep alles van een leien dakje. Muchos gracias por todo Andrés!
Reacties
Een reactie posten