Los den bos in!

Jepla, dit weekend was het weer zover; de tweejaarlijkse Stambo ging van start op de eerste dag van de lente. Iedereen hoopte op het zalige weer van twee weekends geleden, maar dat was ons niet gegund. De eerste uren waren we al bijna uitgeregend, al kon je dat niet merken aan ons humeur. Sappige roddels, intieme verhalen en ronduit hilarische momenten (waarop ik voornamelijk met mezelf of de anderen van mijn groep lachte), maakten het opnieuw een geslaagde staptocht. Na de hagelbui maakten regenwolken stilaan plaats voor zon en ... sangria! Tussendoor stapten we flink verder met de originele kaarten in de vorm van een vissengraat, blinde kaart, doolhof, kompasaanwijzingen,... De oude meisjes konden nog eens lid spelen en genieten van een tocht 'door den bos', old school. Af en toe verbaasd door de mooie wouden, knappe beesten onderweg, de schiet- en nagelkeklopkunsten van mijn vriendinnen en de leuke uren met zo'n 60 oud- en leiding, nam ik me voor nog zo veel mogelijk Stambo's mee te doen.

"Is da e wegske?"

Wij hebben de allerlaatste post niet gehaald aangezien we een belangrijke afslag in het bos misten door het steeds donkerder worden... Dat was de belangrijkste reden waarom bijna alle groepen op het einde de mist in gingen - of waren onze zintuigen wat beïnvloed door de pintjes?! We hebben zeker zo'n 5 kilometer verkeerd gelopen én we zijn nadien helemaal teruggestapt naar de slaapplaats. Trots kunnen we stellen dat we waarschijnlijk de meeste kilometers van alle groepen hebben gestapt en op eigen houtje zijn teruggeraakt. Booya!

Danku stam en werkgroep! Nu is het weer twee jaar wachten...



























Reacties

Een reactie posten

Populairste posts

Faleminderit Albanië!

Afbeelding
En toen gingen we eens naar Albanië… Wat een TOP bestemming voor een mooie, rustige, verrassende vakantie. Dag na dag groeide mijn enthousiasme. Ik kan alleen maar aanraden zélf eens een kijkje te gaan nemen in dit land met gevarieerde natuur, extreem vriendelijke mensen en lekker (goedkoop) eten. Hier kom ik vast en zeker eens terug. Onze heerlijke, avontuurlijke elfdaagse reis zag er ongeveer zo uit: Dag 1 - Tirana Eerlijk gezegd? Niet veel te zien… We ontdekten hier wel dat het eten keigoedkoop is! We genoten van de zon, het slenteren, een fro’ yo’ ijsje, inkopen doen voor de road trip,.. We logeerden in een proper en centraal gelegen appartement van een Albanese chique madame waarvan haar twee dochters in New York woonden. Haar tips en vriendelijke opwacht op de luchthaven (met plakkaat en al!) maakten alvast duidelijk hoe warm de Albanezen zijn. Dag 2 – start road trip: van Tirana naar Berat Berat had een middeleeuws centrum met duidelijke restanten van...
Meer lezen

Me gusta Cuba

Afbeelding
Twee dagen en een scheet spenderen we in la Habana . Het lijkt alsof je door een grote filmstudio wandelt met fantastisch voorziene props uit de jaren 50. We bezochten een supergroot fort dat al voor heel veel geschiedenis gezorgd heeft, met een interessante tentoonstelling met veel oude foto's van Che en de Castro's. We liepen door alle straatjes van la Habana Vieja , het oudste stadsdeel. Binnenkijken bij de mensen en zien hoe ze met oude, verroeste toestellen een fitnesscentrum openhouden, hoe ze elk wrak nog aan de praat kunnen krijgen, hoe iedereen er bijna op elkaar leeft en dus ook vrede moet nemen met de luide muzieksmaak van de buur... Ik denk dat we wel het echte leven daar gezien hebben door te slapen in een buurt waar niet al te veel toeristen overnachtten. Ook een supercosy cafeetje ondekt waar we ook aten aan de bar. Later zal blijken dat we hier de beste mojito's van heel onze reis gedronken hebben (met een vleugje bitter!). Topsfeer, zeker wanneer drie jonge...
Meer lezen

Roodkapje voor één dag

Afbeelding
Het leven is geen sprookje, maar voor één dag kunnen we toch eens doen alsof? Mijn lieve ex-collega Eef van Sweetmoments.be zocht een Chinese vrijwilliger die haar van sprookjesfoto's kon voorzien. Ze zag in mij een Roodkapje, en ik? Ik wou wel eens iets doen wat ik op mijn 'done' lijstje kon zetten. Afspreken op een koude ochtend in april in Buggenbout Bos in een kleedje op hakjes; dat is langs een kant kiekenvel, en langs de andere kant vooral hopen dat je geen bekend volk tegenkomt ;). Dankzij de lange, donkerrode cape zat ik vrijwel meteen in mijn rol - toch wel moeilijk om serieus te blijven terwijl het geheel zo lachwekkend is en joggers en boswandelaars vreemd opkijken als ze zien wat er tussen de bomen staat. Dankzij goede coaching van de fotografe mag het resultaat er zijn. Dankjewel Eef! Vraag Eef om al jouw mooiste momenten vast te leggen om voor altijd van te genieten. Sweetmoments Roodkapje Sweetmoments Mieke en Wim Sweetmoments Sara en Tom ...
Meer lezen