Sugar sweet rushes
Vasten, 'het zich geheel of gedeeltelijk onthouden van eten of drinken voor een bepaalde periode' (met dank aan Wikipedia). Onder het mom van je gezondheid, een soort bezinning, als teken van rouw of om solidair stil te staan bij de mensen die het niet al te breed hebben. In mijn geval gaat het om bezinning en eens zien hoe vaak je wel niet grijpt naar zoete snacks zonder het te beseffen. Vasten in het Christendom (niet dat ik gelovig ben, sorry onze lieve Heer) begint op Aswoensdag en eindigt met Pasen. Voor een keer ga ik met Pasen voor het eerst in 46 dagen chocolade en koekjes naar binnen kauwen alsof het lucht is. Ja, 46 dagen en geen 40 zoals ik dacht... De meesten maken van zondag een 'zondigdag' en smullen op de laatste dag van de week wel van al dat lekkers dat ze de rest van de dagen afzweren. Mijn motto is echter 'ge gaat hard of ge gaat niet', dus zag ik me genoodzaakt heel de periode door te staan.
En dat is lang.
Dit is weer zoiets waar ik zonder nadenken op sprong en op twee seconden een beslissing had gemaakt. Zes en een halve week is het vasten! Het onnozele is... ik koop nooit chocoladen repen of snoepgoed. Maar koekjes of een boke met choco smaken me. Het verhaal van de verboden vrucht blijft gelden; als je iets niet mag, heb je des te meer hunkering om het te doen. Met het zonnig weer had ik belachelijk veel zin in een cornetto of straciatella-ijsje.
In de bioscoop: 'Een M&M'etje, Sofie?' Nee, bedankt. Op het werk: 'Ik ben 40 geworden! Er staan pralines op de tafel.' Oh damn that! Op resto geen dessert nemen. Vergaderingen met lekkere Delacre-koekjes die doorgegeven worden: een kwelling. Zondag een pannenkoek of koffiekoek eten, mag niet. Nu valt me pas op hoe vaak je zoete zaken binnensteekt zonder er echt zin in te hebben. Daar wil ik na de vasten toch meer over nadenken. Een boterham of stuk fruit meer eten en minder koekjes, chocolade en andere bucht. Ik heb wel al gezondigd. Een van mijn beste vriendinnen werd in begin maart voor het eerst mama van een flinke zoon en het doosje suikerbonen ging open voor ik het door had en de eerste boon werd in tien stukken gebeten voor ik me er bewust van was. Oeps. Dat was m'n enige zonde. (Wat betreft vasten toch.) Mijn fantasieën zien er tegenwoordig wat anders uit...
En dat is lang.
Dit is weer zoiets waar ik zonder nadenken op sprong en op twee seconden een beslissing had gemaakt. Zes en een halve week is het vasten! Het onnozele is... ik koop nooit chocoladen repen of snoepgoed. Maar koekjes of een boke met choco smaken me. Het verhaal van de verboden vrucht blijft gelden; als je iets niet mag, heb je des te meer hunkering om het te doen. Met het zonnig weer had ik belachelijk veel zin in een cornetto of straciatella-ijsje.
In de bioscoop: 'Een M&M'etje, Sofie?' Nee, bedankt. Op het werk: 'Ik ben 40 geworden! Er staan pralines op de tafel.' Oh damn that! Op resto geen dessert nemen. Vergaderingen met lekkere Delacre-koekjes die doorgegeven worden: een kwelling. Zondag een pannenkoek of koffiekoek eten, mag niet. Nu valt me pas op hoe vaak je zoete zaken binnensteekt zonder er echt zin in te hebben. Daar wil ik na de vasten toch meer over nadenken. Een boterham of stuk fruit meer eten en minder koekjes, chocolade en andere bucht. Ik heb wel al gezondigd. Een van mijn beste vriendinnen werd in begin maart voor het eerst mama van een flinke zoon en het doosje suikerbonen ging open voor ik het door had en de eerste boon werd in tien stukken gebeten voor ik me er bewust van was. Oeps. Dat was m'n enige zonde. (Wat betreft vasten toch.) Mijn fantasieën zien er tegenwoordig wat anders uit...
Reacties
Een reactie posten