Zon en zeepaardjes in Mezquitilla

Nog eens weg met ''ons tweetjes'' in november: het mooiste cadeau dat we onszelf schonken om een superbewogen jaar bijna af te sluiten. De batterijen opladen voor de winter en voor het derde trimester van mijn zwangerschap. Terugblikken op wat mijn lichaam en wij als koppel doorstonden, maar vooral voor het eerst in lange tijd eens zorgeloos op vakantie (geen gestress en gepieker over (niet) zwanger worden) en vooruitkijken naar leuke dingen (een mormeltje dat ons op een dag mama en papa zou noemen).

We gingen opnieuw naar Mezquitilla (ja dat klinkt als tequila, kan niet slecht zijn hé), waar we in 2014 ook al op vakantie waren met Jesse, Bart, Sas en de kindjes. #huybfie was toen nog in de maak, en we hadden het zelf niet door. Maar wat een leuk gegeven om terug op die warme, zalige plek te zijn waar het allemaal begon. 7,5 jaar geleden werd daar een zaadje geplant en nu waren we er om iets van ons twee te laten en voelen groeien. Ne mens zou er melig van worden. 

Toch wat getwijfeld om dit te doen. Een beetje bang voor overvolle plaatsen en om covid op te lopen, maar dat was nergens voor nodig. De luchthaven en ons vliegtuig waren erg leeg, er was superveel ruimte tussen alle mensen. We zaten zelfs op een 'pimped out, chromed out' Tomorrowland vliegtuig! En in de dorpjes in Spanje droegen mensen zot plichtbewust hun mondmasker: buiten op straat onder de zon en tijdens een strandwandeling met in de verste verte geen andere mensen. We voelden ons daar veel covidveiliger dan hier thuis. 

Het was een vakantie van rusten en plannen. Elke dag wakker worden met een klare blauwe hemel en stralende zon. In kleedjes en t-shirts rondlopen terwijl in België de winter ingezet werd, de dagen donker en koud begonnen en eindigden. Jaja, wij zaten 10 dagen op een heerlijk plekje, na te denken over hoe onze baby er zou uitzien, volop genieten van te kunnen doen en laten wat wij wilden en veel wandelen. Ook De meeste mensen deugen heb ik er kunnen uitlezen, tof en interessant boek! Wanneer Huyby op de fiets zat, zette ik mij aan de administratie en vele reminders en todo's voor voor en na de geboorte. Er komt toch wel wat bij kijken zo'n kindje op de wereld zetten; ik dacht dat we na Jette toch even van de 'paperassen' af waren haha. Maar we keken zo uit naar de komst van onze zoon einde februari - freakin' finally! 

De batterijen goed opgeladen, met ons twee voor drie! 💛 En dat van die zeepaardjes? Da's voor de connaisseurs van El Hipocampo!