La douce France - encore une fois

In juni 2021 gingen we een kleine twee weken naar de Provence in Frankrijk. Niet te ver weg want met corona was reizen niet zo onbezorgd. Vliegen zagen we zelf nog niet zitten, en om meerdere landen te doorkruisen moest je voor al die landen een geldig bewijs hebben - ne coronapas zoals ze zeggen. Gelukkig was onze PCR-test negatief (want nog niet gevaccineerd toen) en hebben we genoten van zalig warm weer op een dagje rijden van onze thuis. In een huisje met zwembad en zicht op het dorp, tijd om te rusten, te sporten, te lezen met op de achtergrond onze favoriete playlists, en te genieten van de Euro 2020 (in 2021) Rode Duivels gekte: meer moest dat niet zijn. 

Het was erg heet, en om 8 uur 's ochtends nog net 27 à 28 graden dus 'ideaal' om dan nog wat te gaan lopen elke twee dagen. Lang leve podcasts! Huyby trotseerde veel kilometers en cols op de fiets, alsook de Mont Ventoux langs alle kanten in verschillende ritjes. Met als summum op de laatste dag van de vakantie langs alle kanten na elkaar die berg op en af rijden. Daarna geen stramme spier of vermoeidheid; gewoon een crèmeke en plons in het zwembad achteraf. Wat een biest, die Huyby! 

We verbleven in Caromb, een charmant dorpje met op de eerste avond een kermis waar we de sfeer even gingen opsnuiven. Geen raveteven en gabbers gezien bij de botsotto's (jammer), maar wel smalle wandeldoorgangen en drinkfonteintjes. En een goeie bakker die vroeg en lang open was, niet onbelangrijk voor al ons Frans brood en de 'kaffekoeken'! 

Fietsen deden we ook wel eens samen, naar Venasque bvb: 

Of in de Gorge de la Nesque: 

Lekker verfrissend was een waterwandeling in de Gorge de Toulourenc. Ijskoud water en mooie kloven en rotsblokken maakten er een leuke tocht van, met ideale picknickplekjes: 

Dorpjes en stadjes bezoeken hoorde er ook bij natuurlijk: Faucon een piepklein dorpje met letter niks te doen buiten 1 cafeetje aan de kerk maar leuk om helemaal alleen rond te wandelen: 

Vaison la Romaine: ne klassieker! Middeleeuws oud dorp op een heuvel omgeven door water. Alle straten proberen te doen en achteraf genoten van een keilekker meloenijsje en de vriendelijke man die meesupporterde voor Lukaku en België die avond voor ons! :)

Wandelen rond Lac du Paty en in Orange was niet zo speciaal maar voldoende om ons bezig te houden. En fout te lopen zoals gewoonlijk wel eens. 

Al was een hike naar de Dentelles de Montmirail wel iets pittiger (dentelles= veters, nestels). Eens gans bovenaan vonden we absoluut niet alle paden terug en zijn we vaak op en af moeten gaan, met schrammen van dorre struiken en uitstekende takken als gevolg. Na veel gesukkel bovenop, geraakten we toch goed naar beneden, met net compleet lege drinkbussen. Tien minuten langer had het niet moeten duren in die hitte! Ma schoon, zo schoon! 

Avignon met de schoonouders was heel leuk: wat een toffe stad! En suuuuperlekker geluncht bij L'épicerie: alles home made en supervers mmmm! 

Het was een rustige vakantie. (Bedankt Annelies voor alle tips!) Nodig ook na enkele moeilijke maanden en de winter en lente nog half verterend in mijn geval. Een vakantie met veel ijskoude grenadine, waterijsjes, andere smaken Ben & Jerry's, lekker maar weinig eten (want véél te warm!) en alcoholvrij bier (het ene al wat beter te smaken dan het andere).

Alcoholvrij bier - omdat we toen in de helse wachtperiode zaten na een 'frozen embryo transfer' en het dus kon zijn dat ik zwanger was. Of niet. Het was op veel momenten voor mij geen ontspannende vakantie omdat ik (te) veel tijd had om bij allerlei dingen stil te staan. Vakantie is dan ook zo'n typisch moment waarop je voor jezelf een aantal dingen evalueert (je leven, je hobby's, je werk, ...) en ook plannen maakt voor de toekomst (nieuwe reizen, activiteiten, me-time en we-time, ons huis, ...). Maar op dat moment wou ik maar één ding weten: is het gelukt of niet? Kunnen we eindelijk vooruitkijken of vallen we weer helemaal terug naar af? Was dit eindelijk onze 'laatste vakantie met ons tweetjes' waar zoveel andere koppels met de glimlach over praten, maar waar wij al van zomer 2019 mee bezig waren? 

Ik voelde me in de tweede week behoorlijk opgefokt en was er zeker van dat het weer mislukt zou zijn. Het was niet altijd mogelijk om gewoon te genieten van het 'in het hier en nu aanwezig zijn'. Het lukte maar deels... Maar de zon en goede muziek konden m'n humeur niet helemaal kapotmaken. :) Toch hebben we op de voorlaatste dag een zwangerschapstest gedaan omdat ik het al wou weten en misschien bij negatief resultaat wou stoppen met de ongemakkelijke (k)Utrogestan die ik 4x per dag moest opsteken want ik werd er dag en nacht onnozel van het ongemak. 

Het resultaat was in een flits meteen zichtbaar: 2 rode streepjes. Niet te geloven. Was dit het moment waar we 2 jaar op gewacht hadden? Zo onwezenlijk. Het nieuws kon langzaam binnensijpelen... Alles was ineens anders. En ook was er weer angst om van deze goede golf geslagen te worden... Maar voor éven konden we weer lachen en zo content zijn dat we die eerste horde (die voor ons absoluut niet vanzelfsprekend was) toch al gepakt hadden, for now.

Voor altijd een speciale vakantie: niet altijd gemakkelijk, met plezier en ontspanning, met onrust en frustrerende gedachten in mijn hoofd, maar gelukkig ook met een héél onverwachte happy ending (en groooote smile van opluchting)! ♡