Een eigen huis, een plek onder de zon...

Exact één jaar geleden kwamen we vandaag het huisje van Corry bezoeken. Een huis dat misschien te koop zou komen (zij huurde en de eigenaar woonde nu al een poos ergens in een leuke bungalow, dus die twijfelde om ooit terug te komen). Een huis waar mijn lief jàren geleden voor het eerst binnenliep en zei "wauw, als dit ooit te koop zou komen...". Een huis waarvan hij tegen mij sprak wanneer we op huizenjacht gingen: "zo'n huis als dat van Corry met tussenverdiepjes, dat zou echt de max zijn". 

Ik was er nog nooit geweest en intussen waren wij in december 2019 al anderhalf jaar op zoek naar een huis in de omgeving van Grimbergen. Tjah, dure côté en veel gegadigden, dus we hadden nog geen geluk gehad. Tot we op een avond met de eigenaar van Corry's stekje eentje gingen drinken, en er sprankeltjes hoop opborrelden voor een leuk huis op een toplocatie. Buiten die sprankeltjes hoop borrelde er ook nog wat anders op want zowel Huyby als ik waren eigenlijk ziek die dag en avond, zagen wat bleek en zijn elk 3 keer op 1,5u naar de wc gegaan. Maar we wouden het ijzer smeden nu het heet was, dus ne cola gaan drinken moesten we er voor over hebben. Dit wouden we niet laten passeren. Er waren wat gezamenlijke vrienden en connecties, er was een klik, er was interesse en we hadden van hem onze zegen om bij Corry eens te gaan kijken en aan hem te laten weten of we een bod wouden doen. Zoniet, ging het een maand later op het wereldwijde web. 

Wat hadden we eens geluk; rustig de tijd hebben om er over na te denken en iets te laten weten. Tegen 29 december stond het officieel op mail: we kwamen een prijs overeen en maakten wat afspraken. #huybfie ging een huis kopen in Grimbergen, met een toffe (zuidgerichte!) tuin met volwassen bomen, een groot terras, gelegen in een buurt waar we stiekem van droomden, een garage voor onze fietsen,... Al onze hokjes konden worden aangevinkt: check, check, dubbelcheck! 

In de eerste lockdown van 2020 was het vollenbak uitkijken naar ons huisje. Het appartement was ruim en lichtrijk, maar zonder tuin of terras en daar snakten we nu echt wel naar. Op 14 juni kregen we de sleutel en deden we anderhalve week wat opknapwerken in huis en schilderden we alles wit, wit, wit. De 'travakantie' was snel om en de schouders hebben het gevoeld :) Een iets langer dan verwacht manoeuvre om het parket op te schuren en mat te vernissen liet ons nog even geduldig zijn.
Op een stralende 11 juli verhuisden we van Strombeek naar Grimbergen. Op een paar uur was alles in de sacoche: preparation is key en alle helpers hebben keigoed meegewerkt en alles supervlot laten gaan. Kudos voor mijn lief die om 8u met de vlo naar Docks reed om een camionette te huren. En vrienden met een auto: wat een gemak zeg! 

Intussen zijn we hier al 5 maanden, en geniet ik er nog steeds van nieuwe dingen in huis te ontdekken. Met de lage winterzon bijvoorbeeld baadt het huis op een zonnige dag in de namiddag in het licht en ook de ruimtes boven voelen anders aan in de winter dan in de zomer. En dan huppel ik gelijk een klein kind in huis rond en doe ik de bergingdeur nog eens open om gewoon te kijken - no shame om dat toe te geven, haha! De tuin schonk ons al 1000 walnoten, vele peren en frambozen: wat een plezier! We maken plannen voor binnen en buiten, voor binnenkort en voor op lange termijn: hoe heerlijk te bedenken dat we hier waarschijnlijk oud en kreupel zullen worden. 

Hier kunnen we niet anders dan vaak simpelweg gelukkig zijn :)

De vruchten plukken van onze tuin, en niet alleen peren en walnoten!