Onze eerste stappen als Kiwi
Hoe onze eerste week in Nieuw-Zeeland ons beviel, lees je hieronder dag per dag. (Tipje van de sluier: 't is hier de max en het weer veel beter dan we ons durfden wensen!) Onderaan een paar dingen opgelijst die ons opvallen hier of interessante weetjes over NZ. Veel leesplezier!
Dag 1
Zaterdag 3 maart 2018, 14u30 NZ tijd. Ein-de-lijk geland in AUCKLAND. Amai mijn botten! En dat letterlijk, want mijn rug is geradbraakt van 33u onderweg te zijn, met slechts een handvol opgetelde slaapuurtjes. Die langste vlucht van 17u; wie vindt dat uit?! Maar hé, we zijn er heelhuids geraakt en hebben gelukkig films en series kunnen kijken. Lang leve de technologie! 🙌
Op de luchthaven belden we de maatschappij waarmee we onze campervan geboekt hebben (Happy Campers) voor de gratis shuttle naar hun gebouwen vlakbij de luchthaven. De laatste shuttle vertrok om 15u. Toen wij belden was het 15u02. Just great, ze konden "echt niet" omdraaien voor ons. Geen gratis vervoer dus een taxi van 20 NZD (NZ dollar, overeenstemmend met ratio van ongeveer 0,62 per euro) down the drain, want het ritje naar hen was 5 minuutjes rijden. Fuck dat, maar hé we zijn op vakantie!
Het eerste ritje in onze campervan met rechts het stuur en rijden op de linkerkant, leidde naar de supermarkt om eten in te slaan om de komende dagen ons eigen makkelijk pitje te koken - danku chef Huyby. Dankzij de prima offline GPS van HereWeGo Maps een gemak. We zagen meteen de couleur locale van de rand van de hoofdstad. Mensen op blote voeten (the Kiwi way), dikke buiken, en alle soort tatoeages die je je maar kan inbeelden. Echt grappig om zo meteen te zien hoeveel verschillende mensen hier wel wonen! Ook het eten in een supermarkt (Pak'nSave) aan de andere kant van de wereld is verrassend en even zoeken soms. Kaas 'the European way' bleek een goeie keuze te zijn. Groenten zijn duur, bvb courgetten (10 NZD de kilo, en das in seizoen hier nu) en kiwi's (fruit) hebben we zelfs niet gevonden! Gelukkig wel falafelballetjes om onze veggie magen te vullen. Het vlees was goed vertegenwoordigd. 😉
Met een busje vol boef gingen we snel op zoek naar een plek om te staan en overnachten. De vegetatie onderweg was kei verrassend. Dicht begroeid tot net aan de rand van de baan en een portie mixed van jewelste aan planten. Loof-, naald- en tropische bomen gewoon door elkaar. Had even de indruk in Mexico door de jungle te rijden. We vonden de parking van ARETAKI visitor centre, met wc en nog 3 koppels in hun busje. Het avondeten was chips; onze kaars was uit en begot een dik uur na aankomen, uitpakken en installeren lagen er in bed. Toen waren we meer dan 48u wakker. Licht uit, snaveltjes toe en snurken maar...
Dag 2
Omdat we laat gearriveerd waren op de parking waar we overnacht hadden, gingen we ons eerlijk nog aanmelden en betalen (8 NZD). De kerel apprecieerde het want toen hij aankwam om 7u 's ochtends reden 2 busjes snel nog weg. Dat zouden wij nooit doen, wij zijn seuten die in bad karma geloven 😇
Hij vertelde ons over de "dieback desease" die Kauri bomen in NZ treft en waartegen geen remedie bestaat. Helaas wordt ze ook door de mens/toeristen verspreid en wordt gevraagd om in bepaalde nationale parken niet te wandelen of voorzorgen te nemen en schoenzolen altijd goed af te borstelen. Ze zijn wel goed met informatieborden en flyers. Ge moet echt stront in uw ogen hebben ernaast te kijken, maar uiteraard lopen er altijd toeristen met hun hoofd in de wolken los voorbij...
We reden naar PIHA voor een mooie wandeling op de kliffen. We keken ook naar de Lion Rock die op het zwartgrijze strand stond. Een strand vol ijzer in het zand dus.
Iets verder deden we een hike naar de KITEKITE waterval. In het nationaal park werden we gevraagd door twee vrijwilligers om een enquête over de dieback desease en communicatie errond in te vullen. Een tien minuten vragenlijst! Zo zie je dat de lokale overheid er echt mee bezig is en natuurliefhebbers zich er actief voor inzetten.
We reden door naar WAIPU; een dorpje waar we niks bezocht hebben (zelfs de grotten niet, oeps) maar waar we voor 8 NZD in een mini camping stonden met tuintje, open keuken met allerlei gerief, een lekker warme douche én Wi-Fi: awesome! Minder awesome was de Italiaan die continu zat te bellen over ditjes en datjes, alles behalve de reis hier precies. Molto bizarro!
Dag 3
Op het programma vandaag: de mermaid pools in de buurt van MATAPOURI. De weg ernaartoe is prachtig. Heel heel heel groen. We hebben denk ik veel geluk gehad dat het een vrij natte zomer was, waardoor alles nu niet dor is na de zomer (december en januari piek). Je ziet zowaar Schotse highlands pal naast de stranden, echt ongezien en magnifiek!
Wandelen op stranden waar niet veel volk is (enkel wandelaars, geen zonnekloppers), door het water en steil omhoog richting de zeemeerminbaden; allemaal deel van de blootvoetse ervaring. Eens zicht op de mermaid pools (rotsen die diepe holen hebben en tegen een rotswand staan, waardoor er water in komt te liggen en mooie algen ontstaan op wat er zich in het water bevindt), zijn we voldaan. Een frisse duik en met mijn mooie zeemeermin uit Humbeek en mijn dag kon niet meer stuk.
Maar ho. Toen hadden we onze zalige slaapplaats nog niet gespot! Gratis dan nog! Aan Woolley Bay is een klein hoekje van de grasparking voor kampeerders voorbehouden. Het zotte hieraan was het zicht. Glooiende groene heuvels gleden gewoon los over in zandstrand met rotsen en blauw water. Superschoon! Ik kon er niet van over hoe zalig we daar stonden. Met mijn persoonlijke Jeroen Meus op de camping 2.0 en een morantische wandeling op het strand, was vandaag toch wel al tien punten waard! Zelfs met de verbrande schouders… (met factor 50 hé! 😕)
Wat je enorm opviel; op geen enkele parking en geen enkel strand zie je vuil. Niks! Echt zot en zalig! Vergeleken met Jordanië waar het afval kilometerslang langs zelfs de meest afgelegen wegen lag, is het hier genieten van de gedachte dat zowel de NZ mensen als toeristen hier een hart voor de natuur hebben.
Dag 4
Olalala, 't was dinsdagochtend dus zijn we gaan lopen op het strand. Onder een broeierige ochtendzon..., dat hadden we al door na één minuut. Echt pokkewarm zo in de vroegte en je voelde de zon al branden. In het zand met zware benen, waren het 5 vermoeiende kilometers. Haha weg conditie! Of zou het nog aan de jetlag kunnen liggen?!
We wasten ons met een emmertje water aan de campervan. Amai dat deed deugd! We stonden al nat in 't zweet en de dag moest nog beginnen.
We reden richting PAIHIA, een dorpje aan de Bay of Islands, een van dé must sees van NZ. We namen voor het eerst een echte camping waar we ons op de stroom konden 'instekkeren'. 20 NZD per persoon plus 5 dollar voor de stroom. 45 kletten en de douche was zelfs niet inbegrepen. Niet goedkoop maar wel de gewone prijs. Buiten onze gsm's en externe batterijen opladen, hebben we namelijk niks aan die stroom. Doen er dus zo weinig mogelijk; lang leve de gratis campsites met wc!
Paihia is een raar dorpje en helemaal niet gezellig. Een bende toeristen van een gigantisch cruiseschip was net uitgestapt. Dusja het liep er vol ontsnapten uit een bejaardentehuis die allemaal een ijsje kwamen likken. Er wandelden nog tot een viewpoint dat helaas niet echt de moeite was, maar zo sterkten we toch nog even de beentjes. Aan de ingang van de mini trailer stonden bordjes dat kiwi vogels er leefden, maar we hebben er geen kiwi gezien. We bestelden voor morgen een dagtrip met... een catamaran! #yolo
Dag 5
Aaaargh, overslapen! We hadden de wekker goed op tijd gezet zodat we onze gsm's nog een anderhalf uur konden opladen, maar ook toast maken met onze broodrooster, en mijn liefje zou om de hoek een coffee on the go kunnen nemen. Maar de wekker gaf geen geluid en 52 minuten later dan voorzien, keek ik toch is op mijn klok want het was nu toch wel al lang licht.🤔 In een rush zak maken, kleren aandoen om te snorkelen en tussen proberen wakker worden? Kunnen we!
Op het strand wachtten Patricia en Luke ons op en maakten we ons debuut op een catamaran. In totaal waren er maar 9 mensen aan boord. Heerlijk! En wat een toffe 6 uren waren dat?! Dolfijnen: check. Pinguïns check. Pijlstaartrog: check. Zeilen voor het eerst: check (zonder flater). Én kers op de taart, een zwemmende egel in het water: check.
Het was echt zalig zo op het tempo van de wind en de zee. Ne winner, die BAY OF ISLANDS.
Met rode wangen en krokante krullen van het zoute water deden we mooie rit onder een zonnige hemel naar opnieuw een gratis camp site bij PORT ALBERT. Aan het water dus 😉 Koken, fretten en pitten!
Dag 6
Vandaag gingen we naar THAMES. Stadje heeft haar naam te danken aan de gelijknamige rivier in Engeland. Britse goudzoekers kwamen hier en noemden de stad zo. Hier ontgonnen ze goud in de 19e eeuw, en dat gingen wij ervaren. Een beetje cultuur opsnuiven mocht ook is hé, na al die mooie natuur.
De 'gold mine experience' die werd aangeraden in onze Lonely Planet was euhm... een beetje raar. Twee ouw mannen hielden dat daar open en voor we het wisten, hadden we elk 15 NZD betaald voor een vergane glorie museum. Een kijkje in het fotohuis en de filmkamer waren echt ongezien. 😂 Je moest je adem inhouden van al het vuil en stof. De stoelen die er stonden waren net niet vooroorlogs, een degoutant bestofte dvd speler gaf de aanzet voor een heel oude film gemaakt van postkaarten en dramatisch muziek uit Hitchcockfilms. Het was wat triest en lachwekkend ook. Huyby werd al helemaal onnozel, maar ik wou doorzetten en de rondleiding van een van de mannen in de mijngangen en uitleg over de machines nog horen. Later hoorden we dat het vrijwilligers waren en ze alles zelf hadden opgezet en onderhielden. Oké, dat verklaarde alles en ik had meteen al meer sympathie voor en geduld met het oud mannetje met typisch behaarde opaneus, hij leek op de opa van Up!) dat uitgebreid maar correct vertelde over het dorp, het leven toen in en rond de mijn.
Zo weten we nu dat Britten heel lang in een bepaalde mijn gegraven hebben, zonder succes. Wanneer hun geld op was, kochten de NZ een stuk land op om in te mijnen. Na drie weken hadden ze prijs. Een rijkgevulde goudmijn van wel 230 kilo goud per ton. Jackpot! Van toen ging het snel en zie je aan de foto's hoeveel mannen hier werkten, woonden (17 000 mensen in dit kleine dorpje), pinten gingen drinken en naar de dames van plezier gingen. De foto's deden aan West World denken, wie de serie gezien heeft, snapt het wel.
Een rare dag daar, ook omdat we een halfuur met ons vuilnis hadden rondgelopen omdat we in een app zagen dat er een recycle point was en wij braaf ons papier, composteerbaar en pmd afval wouden indienen. Maar dat recycleren point bleek eerder een soort tweedehandse brolhoop te zijn waar mensen allerlei dingen voor thuis en den hof konden gaan halen. En daar liepen wij dan met ons zakske afval 😂 Goed gelachen met onszelf!
We namen de laatste gratis plek in TAIRUA met zicht op een bedding en bootjes. Het regende en Huyby maakte superzimerse couscous. Mmmmh! Het steeds aanpassen van je campervan voor overdag en voor te slapen zijn we tot nu nog niet beu. Al zal dat moment ooit wel eens komen deze vakantie, want ook in OZ zullen we waarschijnlijk zo rondreizen. (Al denken we ook aan een 4x4 met tent op voor bepaalde delen van de route zodat we autonoom door zandgebied mogen rijden.) We zitten in zo'n busje waar je tegelijkertijd seks kan hebben op het bed, de keukentafel én het fornuis 😄 Niet dat wij zo'n lenige mensen zijn hoor - 't is gewoon om te zeggen hoe compact alles hier is.
Dag 7
Wat een drasjnacht zeg! Keiveel wakker geworden van de regen. Maar hé; ze blijven de landschappen waar we nog door moeten rijden lekker groen én is de regen er hopelijk uit voor de rest van de dag! En ochtendstond heeft goud in de mond. Dus gingen we in de zon lopen rond het water. Stramme benen maar het deed deugd. Nadien gaan douchen in onze badtenue aan een strandje terwijl daarnaast locals passeerden en toeristen een ontbijt nemen in het café ernaast. Het deed deugd! #noshame
Naar HEIHEI want de zon schijnt vollenbak en het is daar een super mooi strand. We deden een wandeling naar de CATHEDRAL COVE en je hoor, we hebben schoon fotootjes getrokken! Hoe prachtig kan een zee zijn als de zon schijnt...
Daarna was het eindelijk mijn vuurdoop in de auto. Links rijden. Met een kleine campervan. Met naft. En met zalige vering zodat ik een beetje het gevoel had een truckchauffeur te zijn (en da's oké want ik kan al boeren als één 🤣). Serieus wennen en Huyby heeft maar 4 hartaanvallen gehad en zelfs zijn stem nog na al dat roepen. #neverforget
Aangekomen in WAIHI beach en we staan weer gratis en voor niks op een parking, nu met uitzicht op de duinen. Gewoon doorsteken en je botst weeral op de zee. Ik ga moeten stoppen met foto's nemen want het zijn allemaal zo'n mooie plaatjes en we zijn nog maar een kleine week hier! 🙈
Dag 1
Zaterdag 3 maart 2018, 14u30 NZ tijd. Ein-de-lijk geland in AUCKLAND. Amai mijn botten! En dat letterlijk, want mijn rug is geradbraakt van 33u onderweg te zijn, met slechts een handvol opgetelde slaapuurtjes. Die langste vlucht van 17u; wie vindt dat uit?! Maar hé, we zijn er heelhuids geraakt en hebben gelukkig films en series kunnen kijken. Lang leve de technologie! 🙌
Op de luchthaven belden we de maatschappij waarmee we onze campervan geboekt hebben (Happy Campers) voor de gratis shuttle naar hun gebouwen vlakbij de luchthaven. De laatste shuttle vertrok om 15u. Toen wij belden was het 15u02. Just great, ze konden "echt niet" omdraaien voor ons. Geen gratis vervoer dus een taxi van 20 NZD (NZ dollar, overeenstemmend met ratio van ongeveer 0,62 per euro) down the drain, want het ritje naar hen was 5 minuutjes rijden. Fuck dat, maar hé we zijn op vakantie!
Het eerste ritje in onze campervan met rechts het stuur en rijden op de linkerkant, leidde naar de supermarkt om eten in te slaan om de komende dagen ons eigen makkelijk pitje te koken - danku chef Huyby. Dankzij de prima offline GPS van HereWeGo Maps een gemak. We zagen meteen de couleur locale van de rand van de hoofdstad. Mensen op blote voeten (the Kiwi way), dikke buiken, en alle soort tatoeages die je je maar kan inbeelden. Echt grappig om zo meteen te zien hoeveel verschillende mensen hier wel wonen! Ook het eten in een supermarkt (Pak'nSave) aan de andere kant van de wereld is verrassend en even zoeken soms. Kaas 'the European way' bleek een goeie keuze te zijn. Groenten zijn duur, bvb courgetten (10 NZD de kilo, en das in seizoen hier nu) en kiwi's (fruit) hebben we zelfs niet gevonden! Gelukkig wel falafelballetjes om onze veggie magen te vullen. Het vlees was goed vertegenwoordigd. 😉
Met een busje vol boef gingen we snel op zoek naar een plek om te staan en overnachten. De vegetatie onderweg was kei verrassend. Dicht begroeid tot net aan de rand van de baan en een portie mixed van jewelste aan planten. Loof-, naald- en tropische bomen gewoon door elkaar. Had even de indruk in Mexico door de jungle te rijden. We vonden de parking van ARETAKI visitor centre, met wc en nog 3 koppels in hun busje. Het avondeten was chips; onze kaars was uit en begot een dik uur na aankomen, uitpakken en installeren lagen er in bed. Toen waren we meer dan 48u wakker. Licht uit, snaveltjes toe en snurken maar...
Dag 2
Omdat we laat gearriveerd waren op de parking waar we overnacht hadden, gingen we ons eerlijk nog aanmelden en betalen (8 NZD). De kerel apprecieerde het want toen hij aankwam om 7u 's ochtends reden 2 busjes snel nog weg. Dat zouden wij nooit doen, wij zijn seuten die in bad karma geloven 😇
Hij vertelde ons over de "dieback desease" die Kauri bomen in NZ treft en waartegen geen remedie bestaat. Helaas wordt ze ook door de mens/toeristen verspreid en wordt gevraagd om in bepaalde nationale parken niet te wandelen of voorzorgen te nemen en schoenzolen altijd goed af te borstelen. Ze zijn wel goed met informatieborden en flyers. Ge moet echt stront in uw ogen hebben ernaast te kijken, maar uiteraard lopen er altijd toeristen met hun hoofd in de wolken los voorbij...
We reden naar PIHA voor een mooie wandeling op de kliffen. We keken ook naar de Lion Rock die op het zwartgrijze strand stond. Een strand vol ijzer in het zand dus.
Iets verder deden we een hike naar de KITEKITE waterval. In het nationaal park werden we gevraagd door twee vrijwilligers om een enquête over de dieback desease en communicatie errond in te vullen. Een tien minuten vragenlijst! Zo zie je dat de lokale overheid er echt mee bezig is en natuurliefhebbers zich er actief voor inzetten.
We reden door naar WAIPU; een dorpje waar we niks bezocht hebben (zelfs de grotten niet, oeps) maar waar we voor 8 NZD in een mini camping stonden met tuintje, open keuken met allerlei gerief, een lekker warme douche én Wi-Fi: awesome! Minder awesome was de Italiaan die continu zat te bellen over ditjes en datjes, alles behalve de reis hier precies. Molto bizarro!
Dag 3
Op het programma vandaag: de mermaid pools in de buurt van MATAPOURI. De weg ernaartoe is prachtig. Heel heel heel groen. We hebben denk ik veel geluk gehad dat het een vrij natte zomer was, waardoor alles nu niet dor is na de zomer (december en januari piek). Je ziet zowaar Schotse highlands pal naast de stranden, echt ongezien en magnifiek!
Wandelen op stranden waar niet veel volk is (enkel wandelaars, geen zonnekloppers), door het water en steil omhoog richting de zeemeerminbaden; allemaal deel van de blootvoetse ervaring. Eens zicht op de mermaid pools (rotsen die diepe holen hebben en tegen een rotswand staan, waardoor er water in komt te liggen en mooie algen ontstaan op wat er zich in het water bevindt), zijn we voldaan. Een frisse duik en met mijn mooie zeemeermin uit Humbeek en mijn dag kon niet meer stuk.
Maar ho. Toen hadden we onze zalige slaapplaats nog niet gespot! Gratis dan nog! Aan Woolley Bay is een klein hoekje van de grasparking voor kampeerders voorbehouden. Het zotte hieraan was het zicht. Glooiende groene heuvels gleden gewoon los over in zandstrand met rotsen en blauw water. Superschoon! Ik kon er niet van over hoe zalig we daar stonden. Met mijn persoonlijke Jeroen Meus op de camping 2.0 en een morantische wandeling op het strand, was vandaag toch wel al tien punten waard! Zelfs met de verbrande schouders… (met factor 50 hé! 😕)
Wat je enorm opviel; op geen enkele parking en geen enkel strand zie je vuil. Niks! Echt zot en zalig! Vergeleken met Jordanië waar het afval kilometerslang langs zelfs de meest afgelegen wegen lag, is het hier genieten van de gedachte dat zowel de NZ mensen als toeristen hier een hart voor de natuur hebben.
Dag 4
Olalala, 't was dinsdagochtend dus zijn we gaan lopen op het strand. Onder een broeierige ochtendzon..., dat hadden we al door na één minuut. Echt pokkewarm zo in de vroegte en je voelde de zon al branden. In het zand met zware benen, waren het 5 vermoeiende kilometers. Haha weg conditie! Of zou het nog aan de jetlag kunnen liggen?!
We wasten ons met een emmertje water aan de campervan. Amai dat deed deugd! We stonden al nat in 't zweet en de dag moest nog beginnen.
We reden richting PAIHIA, een dorpje aan de Bay of Islands, een van dé must sees van NZ. We namen voor het eerst een echte camping waar we ons op de stroom konden 'instekkeren'. 20 NZD per persoon plus 5 dollar voor de stroom. 45 kletten en de douche was zelfs niet inbegrepen. Niet goedkoop maar wel de gewone prijs. Buiten onze gsm's en externe batterijen opladen, hebben we namelijk niks aan die stroom. Doen er dus zo weinig mogelijk; lang leve de gratis campsites met wc!
Paihia is een raar dorpje en helemaal niet gezellig. Een bende toeristen van een gigantisch cruiseschip was net uitgestapt. Dusja het liep er vol ontsnapten uit een bejaardentehuis die allemaal een ijsje kwamen likken. Er wandelden nog tot een viewpoint dat helaas niet echt de moeite was, maar zo sterkten we toch nog even de beentjes. Aan de ingang van de mini trailer stonden bordjes dat kiwi vogels er leefden, maar we hebben er geen kiwi gezien. We bestelden voor morgen een dagtrip met... een catamaran! #yolo
Dag 5
Aaaargh, overslapen! We hadden de wekker goed op tijd gezet zodat we onze gsm's nog een anderhalf uur konden opladen, maar ook toast maken met onze broodrooster, en mijn liefje zou om de hoek een coffee on the go kunnen nemen. Maar de wekker gaf geen geluid en 52 minuten later dan voorzien, keek ik toch is op mijn klok want het was nu toch wel al lang licht.🤔 In een rush zak maken, kleren aandoen om te snorkelen en tussen proberen wakker worden? Kunnen we!
Op het strand wachtten Patricia en Luke ons op en maakten we ons debuut op een catamaran. In totaal waren er maar 9 mensen aan boord. Heerlijk! En wat een toffe 6 uren waren dat?! Dolfijnen: check. Pinguïns check. Pijlstaartrog: check. Zeilen voor het eerst: check (zonder flater). Én kers op de taart, een zwemmende egel in het water: check.
Het was echt zalig zo op het tempo van de wind en de zee. Ne winner, die BAY OF ISLANDS.
Met rode wangen en krokante krullen van het zoute water deden we mooie rit onder een zonnige hemel naar opnieuw een gratis camp site bij PORT ALBERT. Aan het water dus 😉 Koken, fretten en pitten!
Dag 6
Vandaag gingen we naar THAMES. Stadje heeft haar naam te danken aan de gelijknamige rivier in Engeland. Britse goudzoekers kwamen hier en noemden de stad zo. Hier ontgonnen ze goud in de 19e eeuw, en dat gingen wij ervaren. Een beetje cultuur opsnuiven mocht ook is hé, na al die mooie natuur.
De 'gold mine experience' die werd aangeraden in onze Lonely Planet was euhm... een beetje raar. Twee ouw mannen hielden dat daar open en voor we het wisten, hadden we elk 15 NZD betaald voor een vergane glorie museum. Een kijkje in het fotohuis en de filmkamer waren echt ongezien. 😂 Je moest je adem inhouden van al het vuil en stof. De stoelen die er stonden waren net niet vooroorlogs, een degoutant bestofte dvd speler gaf de aanzet voor een heel oude film gemaakt van postkaarten en dramatisch muziek uit Hitchcockfilms. Het was wat triest en lachwekkend ook. Huyby werd al helemaal onnozel, maar ik wou doorzetten en de rondleiding van een van de mannen in de mijngangen en uitleg over de machines nog horen. Later hoorden we dat het vrijwilligers waren en ze alles zelf hadden opgezet en onderhielden. Oké, dat verklaarde alles en ik had meteen al meer sympathie voor en geduld met het oud mannetje met typisch behaarde opaneus, hij leek op de opa van Up!) dat uitgebreid maar correct vertelde over het dorp, het leven toen in en rond de mijn.
Zo weten we nu dat Britten heel lang in een bepaalde mijn gegraven hebben, zonder succes. Wanneer hun geld op was, kochten de NZ een stuk land op om in te mijnen. Na drie weken hadden ze prijs. Een rijkgevulde goudmijn van wel 230 kilo goud per ton. Jackpot! Van toen ging het snel en zie je aan de foto's hoeveel mannen hier werkten, woonden (17 000 mensen in dit kleine dorpje), pinten gingen drinken en naar de dames van plezier gingen. De foto's deden aan West World denken, wie de serie gezien heeft, snapt het wel.
Een rare dag daar, ook omdat we een halfuur met ons vuilnis hadden rondgelopen omdat we in een app zagen dat er een recycle point was en wij braaf ons papier, composteerbaar en pmd afval wouden indienen. Maar dat recycleren point bleek eerder een soort tweedehandse brolhoop te zijn waar mensen allerlei dingen voor thuis en den hof konden gaan halen. En daar liepen wij dan met ons zakske afval 😂 Goed gelachen met onszelf!
We namen de laatste gratis plek in TAIRUA met zicht op een bedding en bootjes. Het regende en Huyby maakte superzimerse couscous. Mmmmh! Het steeds aanpassen van je campervan voor overdag en voor te slapen zijn we tot nu nog niet beu. Al zal dat moment ooit wel eens komen deze vakantie, want ook in OZ zullen we waarschijnlijk zo rondreizen. (Al denken we ook aan een 4x4 met tent op voor bepaalde delen van de route zodat we autonoom door zandgebied mogen rijden.) We zitten in zo'n busje waar je tegelijkertijd seks kan hebben op het bed, de keukentafel én het fornuis 😄 Niet dat wij zo'n lenige mensen zijn hoor - 't is gewoon om te zeggen hoe compact alles hier is.
Dag 7
Wat een drasjnacht zeg! Keiveel wakker geworden van de regen. Maar hé; ze blijven de landschappen waar we nog door moeten rijden lekker groen én is de regen er hopelijk uit voor de rest van de dag! En ochtendstond heeft goud in de mond. Dus gingen we in de zon lopen rond het water. Stramme benen maar het deed deugd. Nadien gaan douchen in onze badtenue aan een strandje terwijl daarnaast locals passeerden en toeristen een ontbijt nemen in het café ernaast. Het deed deugd! #noshame
Naar HEIHEI want de zon schijnt vollenbak en het is daar een super mooi strand. We deden een wandeling naar de CATHEDRAL COVE en je hoor, we hebben schoon fotootjes getrokken! Hoe prachtig kan een zee zijn als de zon schijnt...
Daarna was het eindelijk mijn vuurdoop in de auto. Links rijden. Met een kleine campervan. Met naft. En met zalige vering zodat ik een beetje het gevoel had een truckchauffeur te zijn (en da's oké want ik kan al boeren als één 🤣). Serieus wennen en Huyby heeft maar 4 hartaanvallen gehad en zelfs zijn stem nog na al dat roepen. #neverforget
Aangekomen in WAIHI beach en we staan weer gratis en voor niks op een parking, nu met uitzicht op de duinen. Gewoon doorsteken en je botst weeral op de zee. Ik ga moeten stoppen met foto's nemen want het zijn allemaal zo'n mooie plaatjes en we zijn nog maar een kleine week hier! 🙈
Hier zagen we de mooiste en volste sterrenhemel tot nu toe!
WAT ONS OPVALT / WEETJES:
- "Kiwi" hier is het meervoud voor a) de vogels die enkel in NZ leven en b) inwoners van NZ.
- "Kiwifruit" is wat wij kennen als de groene of gouden vrucht.
WAT ONS OPVALT / WEETJES:
- "Kiwi" hier is het meervoud voor a) de vogels die enkel in NZ leven en b) inwoners van NZ.
- "Kiwifruit" is wat wij kennen als de groene of gouden vrucht.
- Het fruit kiwi is Chinees van oorsprong! Het waren ‘monkey peaches' en ze waren kleiner dan hoe er ze nu kennen. Ze weten hier dan groter gekweekt als exportproduct.
- We hebben nog maar in één supermarkt kiwi's gezien en die kwamen uit Italië 😆 Seriously’kes?! Die hebben we dus niet gekocht.
- Kiwi (vogels) hadden vroeger - tot de mens aan land kwam - geen last van 'preditors'. Ze kwamen overdag buiten. Maar sinds de mens er kwam, en dus ook katten en honden, zijn het nachtdieren geworden. Helemaal ten zuiden van NZ is een eiland dat 100% natuurreservaat is en dus onbewoond, waar kiwi wel nog buiten zouden komen tijdens de dag.
- Hier is echt overal gras. Niemand legt kiezels of beton aan de oprit. Gewoon gras. Zou hier geen mos groeien? Of is iedereen verslaafd aan op zijn grasmachine zitten?
- Anders dan onze BOB campagnes, hebben zij supereenvoudige borden langs de weg met klare boodschappen. Links een veiligheidshelm, rechts een gordel. "Same diff, seatbelts on." Of een tekening van een vrouw wiens haren overgaan in haarspeldbochten; "one tear too many, seatbelts on." En waarom niet gewoon kort en krachtig? "Drive sober", punt.
- Er staan regelmatig borden in de kant om kiwi te beschermen ("hou je honden 's nachts binnen"). Ze zijn echt super begaan met de natuur en wildlife.
- Overal is recycleren doodnormaal en wordt met aandrang gevraagd het te doen.
- De toon van hun borden is altijd dezelfde; verantwoordelijkheid wordt bij jezelf gelegd en door hun opmerking is er maar één logisch gevolg. Bvb op stranden en parken: "no rubbish, no bins, better beaches". Of "cleaner for all". Respect voor de natuur en je medemens wordt hier goed afgedwongen. En terecht.
- De vogels hier wandelen over de straat. Zelfs wanneer we met de auto snel aankomen en we roepen WEG! WEG!, wandelen ze chillekes over, ze vliegen nooit weg. Raar!
- We merkten na dag 1 dag de zon hier echt straf is. Zelf dachten we aan het gat in de ozonlaag, maar het is blijkbaar omdat de ozonlaag hier heel dun is en er minder vervuiling in de lucht hangt, dat de stralen van de zon gevaarlijker zijn. In de winter is het hier zelfs maar max 30 graden! Terwijl wij de voorbije dagen soms al dat gevoel hadden, puur door het voelen van de zon zo je huid.
- Bij auto-opritten waar het te druk is in de steden plaatsen ze lichten en gaan auto's er per twee op de snelweg. Het licht wordt dan één seconde groen en dan weer rood. En dan weer één seconde groen. Echt grappig want tegen je op bergop vertrokken bent, is het soms al weer rood. Maar hé, het zorgt ervoor dat auto's geleidelijk aan op de autostrade invoegen.
- Soms kom je een 'zaak' tegen waar huizen te koop staan, kant-en-klaar. Op paletten staan dan enkele huizen die je kan laten verhuizen op een truck. Een beetje zoals wij misschien tweedehands een thuishuis zouden overnemen van iemand. Maar dan veel duurder en groter - en hopelijk voor die prijs ook al keuken en badkamer inclusief 😉
- Waar gaan alle mensen werken? Daar zijn we nog niet uit!
- Hier is echt overal gras. Niemand legt kiezels of beton aan de oprit. Gewoon gras. Zou hier geen mos groeien? Of is iedereen verslaafd aan op zijn grasmachine zitten?
- Anders dan onze BOB campagnes, hebben zij supereenvoudige borden langs de weg met klare boodschappen. Links een veiligheidshelm, rechts een gordel. "Same diff, seatbelts on." Of een tekening van een vrouw wiens haren overgaan in haarspeldbochten; "one tear too many, seatbelts on." En waarom niet gewoon kort en krachtig? "Drive sober", punt.
- Er staan regelmatig borden in de kant om kiwi te beschermen ("hou je honden 's nachts binnen"). Ze zijn echt super begaan met de natuur en wildlife.
- Overal is recycleren doodnormaal en wordt met aandrang gevraagd het te doen.
- De toon van hun borden is altijd dezelfde; verantwoordelijkheid wordt bij jezelf gelegd en door hun opmerking is er maar één logisch gevolg. Bvb op stranden en parken: "no rubbish, no bins, better beaches". Of "cleaner for all". Respect voor de natuur en je medemens wordt hier goed afgedwongen. En terecht.
- De vogels hier wandelen over de straat. Zelfs wanneer we met de auto snel aankomen en we roepen WEG! WEG!, wandelen ze chillekes over, ze vliegen nooit weg. Raar!
- We merkten na dag 1 dag de zon hier echt straf is. Zelf dachten we aan het gat in de ozonlaag, maar het is blijkbaar omdat de ozonlaag hier heel dun is en er minder vervuiling in de lucht hangt, dat de stralen van de zon gevaarlijker zijn. In de winter is het hier zelfs maar max 30 graden! Terwijl wij de voorbije dagen soms al dat gevoel hadden, puur door het voelen van de zon zo je huid.
- Bij auto-opritten waar het te druk is in de steden plaatsen ze lichten en gaan auto's er per twee op de snelweg. Het licht wordt dan één seconde groen en dan weer rood. En dan weer één seconde groen. Echt grappig want tegen je op bergop vertrokken bent, is het soms al weer rood. Maar hé, het zorgt ervoor dat auto's geleidelijk aan op de autostrade invoegen.
- Soms kom je een 'zaak' tegen waar huizen te koop staan, kant-en-klaar. Op paletten staan dan enkele huizen die je kan laten verhuizen op een truck. Een beetje zoals wij misschien tweedehands een thuishuis zouden overnemen van iemand. Maar dan veel duurder en groter - en hopelijk voor die prijs ook al keuken en badkamer inclusief 😉
- Waar gaan alle mensen werken? Daar zijn we nog niet uit!
Reacties
Een reactie posten