De benen los in Nederland
Aaaaah. Eventjes weg… en dat in het mooiste, zonnigste
weekend van deze ellendig natte zomer. Wat een chance! We vertrokken
vrijdagavond met de fietsen in de auto (mijn gloednieuwe baby, een echte
koersfiets!) en volgeladen met al ons favoriete eten en drinken. Twee koude
jupkes voor onderwerg; dit werd een weekend heerlijk ontspannen.
We huurden via Airbnb een heerlijk afgelegen studiootje in
Sint-Geertruid, niet ver van Maastricht. Pal in de natuur, met zalige wegen om
op te fietsen en een continu vakantiegevoel. Prachtige uitzichten, gezellige
huizen met kleurrijke bloemebakken ("zijn we in Bokrijk?"), vriendelijke mensen (we merkten dat “hoooj”
meer reactie gaf dan “daaag”, “hey” of “hoi”), … Wat
wilt ne mens nog meer?
Het drielandenpunt checken natuurlijk! Met wat parels op het voorhoofd kon ik boven dit item van onze bucket list schrappen. Een fietstocht van iets meer dan 60 km maar meer dan 1000 hoogtemeters op zaterdag: dat verdiende een Duvel en een Grimbergen met portie bitterballen (én vlaai, ik beken). Genieten in de zon, de promille in de benen laten komen en met een zalige lach de laatste 3 kilometer naar de studio bollen.
Het drielandenpunt checken natuurlijk! Met wat parels op het voorhoofd kon ik boven dit item van onze bucket list schrappen. Een fietstocht van iets meer dan 60 km maar meer dan 1000 hoogtemeters op zaterdag: dat verdiende een Duvel en een Grimbergen met portie bitterballen (én vlaai, ik beken). Genieten in de zon, de promille in de benen laten komen en met een zalige lach de laatste 3 kilometer naar de studio bollen.
Ook Maastricht konden we nog eens in de rapte zien ’s avonds
om te eten. En we waren niet alleen, want André Rieu hield er een klassiek
concertmarathon waardoor het centrum propvol zat en alle restaurantjes tv’s
voorzien hadden om op het terras mee te kunnen genieten van de aria’s die van
op het Vrijthof weerklonken.
Zondag een nog warmere dag met een fijne fietstocht langs
het enige Amerikaanse soldatenkerkhof in Nederland, natuurlijke poelen met
prairiepaarden en ganzen, Desperados in de zon en wat in mijn boekske lezen. Op
de weg naar huis een stop in Paal voor een update van Moeke en Vokke over de dorp, de "famille" en de nieuwe buren. Ze worden dikke vrienden van de 7 Kosovaarse kinderen die sinds kort hun linkerflank van leven in de brouwerij mogen voorzien. Alle namen onthouden, lag iets moeilijker ;) Goed gegeten,
gelachen en “geloerd” naar mijnheer Ronaldo zijn epic moment tijdens de finale
van het EK voetbal.
Hoe de max is een weekend niet als je er gewoon eens op uit trekt? Woot woot!
Reacties
Een reactie posten