La douce F to the rance

Geen inspanning zonder ontspanning. De werkdagen worden gecompenseerd door regelmatig wat tijd te nemen om te genieten en wat stil te staan, want soms is dat niet achteruitgaan, maar nodig om op adem te komen. 

Voor we in Paal vogelnestjes mochten naar binnen spelen, gingen we nog eens in het Hallerbos wandelen. We hebben ons ingehouden, maar 't is toch moeilijk om geen smoelenfoto te trekken! We waren net te vroeg voor de paarse bloemetjes en de weken erop hebben we geen tijd meer gehad. Dju, dat staat op de to do's van volgend voorjaar dus!  

Ook een fietsweekend Tour de Brûly heeft mijn gedachten twee volle dagen kunnen verzetten. Al heb ik daar toch gemerkt dat ik nog wat fietstraining kan gebruiken en wie weet nog wel eens een deftige, vederlichte fiets koop om door te knallen. Mijn zwaar stadsmountainbikefietske maakte het alleen maar gênanter om achter de horde afgetrainde en professioneel (ogende) venten te vlammen. We hadden zo veel chance met het weer! Ook de allereerste Grimbergse lentemarkt, een zalige trouwfuif van twee toffe colluonega's en een dagje vrij in mei - omdat het kan - om met mezelf wat te gaan shoppen in Brussel (met den 230 tot daar gaan, was al het nostalgie event van het jaar) deden mij deugd. Toppunt in mei was het lumineuze idee om op 'pinksterdinsdag' een dagje vrij te nemen en een extra lang weekend af te zakken naar la douce France. 

We huurden op Airbnb het tofste appartement dat we konden vinden in het prachtige stadje Senlis, 60 km ten noorden van Parijs, in Picardië. Gezellig, hip ingericht met mooie vloer en leuke thema's in de kamertjes van het oude huis, op 5 minuten wandelen van de kerk van Senlis. Wie geïnteresseerd is, kan de charmante gastvrouw Nathalie hier contacteren. Ze is een echte bakmadame. Haar home made chocolate cookies met wat noot en kaneel waren delicieus, potverdekke!

Voor we vertrokken op zaterdagochtend sliepen we gewoon uit, want we waren vrijdagavond eigenlijk "poempaf". Mezelf in bed gesleept en zalig gemaft, yes! Na een drietal uren rijden kwamen we aan in Senlis rond 14u15. We waren al belachelijk enthousiast door gewoon in het straatje van het appartement te rijden. Zo typisch Frans! Smal, dikke scheve kasseien, oude hoge muren van huizen in dezelfde stijl, klimop en rozen die tegen de gevel groeien, zon, ... vakantie! Na ons installatiemomentje trokken we in volle zon naar het oude stadscentrum van Senlis. Oude gebouwen en smalle straatjes; heerlijk wandelen! Opvallend: een stuk of tien kapsalons in het kleine dorpje... Misschien zat er iets in het water waardoor de inwoners hun haar zot snel groeit misschien? Wat inkopen gedaan, een mini dutje want Jan Vaak passeerde al lang voor de zon onder was. Huyby die mij er met wat guacamole en een chipske weer bovenop kreeg en waarna we nog een dikke 6 km zijn gaan lopen door de wijken rond Senlis richting "parc écologique". Zaterdagavond ontkurkte ik eindelijk de fles champagne die we op Luon met nieuwjaar gekregen hadden; mmmm, dat zouden ze vaker mogen doen! ;) Spaghetti à la Huyby smaakt ook in Frankrijk, dat kan ik je verzekeren! De eerste avond minivakantie sloten we af met The Grand Budapest Hotel, een verrassend knap gefilmde prent met unieke decors. 

Zondag bezochten we het kasteel van Chantilly: de uitstap waardoor we naar deze streek gekomen waren. We hadden onze bokes en een deken mee dus konden de ganse dag blijven hangen. Zonnecrème op de snoet want de lucht was felblauw en de zon brandde al van 's ochtends. Het was een supermooi kasteel rond een gracht met een gigantisch park met ook grote stukken bos. Het park is zo'n 155 hectaren groot waarvan 25 hectaren water is want een deel van de rivier Nonette loopt erdoor en regelmatig worden ook fonteinen en bassins gevuld met dit water. Er zijn wat schapen en vogels in het park, dat naast het kasteel ook nog wat zijgebouwen en enkele bokrijkachtige huizen telt, verspreid over de mega lap grond. En dan is er nog een deel van het bos van het kasteel (60 hectaren) dat niet toegankelijk is voor het publiek. De bossige delen van het park zijn een deel van het grote 'fôret de Chantilly', dat 6130 hectaren bedekt! We hebben er zo'n 8 uren vertoefd; kasteel bezocht, rondgewandeld, op ons dekentje een dutje gedaan, gepraat over werk en leven en plannen gemaakt. In zo'n omgeving is dat toch opvallend meer inspirationeel dan ergens anders! Een schattig hoogtepunt van de dag was het kleine kangoeroeverblijf helemaal achteraan in het bos. Daar waren veel kleine kangeroes en hebben we zelfs 3 babykangoeroe's gezien, twee in de buidel. Te koddig. Een zalige dag. (Het bloemetje dat eerst in mijn oorgaatje stak, plaatste ik daarna achter Huyby zijn oren. Hij heeft er tot 19 uur 's avonds mee rondgelopen. Hilarisch moment in de auto! :'))

 

 

Pinkstermaandag trokken we naar Pierrefonds langs kleine mooie wegen en dorpen. Lang leve de voituur! Regelmatig gestopt om kerkjes te bekijken. In en rond Pierrefonds een mooie wandeling gedaan. Daar staat ook een grote burcht, een Lego-achtig kasteel met hoekige kartels op de muren. De mooie huizen in het dorp waren ook de moeite en wekten onze nieuwsgierigheid. Tof om te zien dat er mensen met centen zijn die deze prachtige woningen helemaal kunnen opknappen en de ziel van het huis bewaren en zo een mooi stukje rijke geschiedenis laten bestaan. Later die dag hielden we ook halt in Noyon voor een sjieke kathedraal.De kerk had een volwaardig 'bovenverdiep' waar je onder de bogen kan lopen, was groot en had mooi verzorgde zijkapellen. Ook een buitenkoer met daarrond gebouwen waar de nonnekes in woonden of les werd gegeven, was aan de kathedraal gebouwd. Op het kerkplein viel op dat de huizen pal tegenover de kerk erg hoge muren en poorten hadden, nog nooit gezien eigenlijk, idem de verdieping in de kathedraal die wat weg had van de basiliek van Grimbergen. Het dorp zelf was echter marginaal en veel te stads, totaal niet de moeite. Omdat we er nog niet genoeg hadden, passeerden we ook in Campiègne. Een grote stad die op bepaalde plaatsen zelfs iets van Brussel had. We deden een terrasje op dé spitsplaats waar iedereen met zijn vier "clignioteurs" wildparkeerde tegen het rond punt om saffen te gaan halen: marginaal! (Wist je trouwens dat "clignioteur" een compleet Belgisch/Brussels woord is en dat pinker (richtingaanwijzer) in het Frans clignotant heet? Aha!) Gelukkig botsten we voor het sluitingsuur nog op een mooi park met tuinen en rozen. Lang leve de natuur en het mooie weer! Maar ook lang leve Affligem tripel als aperitief en pizza voor de televisie in de zetel, want zo eindigden we deze actieve dag.

 

  

 

De laatste dag van onze minivakantie trokken we naar de markt in Senlis om wat culture locale op te snuiven. Ik vertrok met pijn in het hart en wou dat we nog een hele week in Frankrijk konden doorreizen... Misschien een volgende keer :) Onderweg naar huis stopten we in Valenciennes, maar dat beviel ons helemaal niet. Vergane glorie, enkel winkelketens, geen mooie kleine plekjes met kerk of oude huizen, twee uren gezocht naar een restaurant maar alles gesloten op de middag (slechte commercanten!), ... dus reden we snel door naar Grimbergen waar intussen de lucht blauw kleurde en de zon haar warmte liet voelen. Loopschoenen opnieuw aan en een heerlijke tocht door het hoge gras door het Lintbos. Ik bedenk me net dat we nooit op teken gecheckt hebben, dju. Maar hé, yolo zeker?