Like a room without a roof.
Op maandag 2 december - nadat ik zaterdag geland was uit Buenos Aires en na drie slapeloze nachten na elkaar - startte ik bij vzw 'de Rand' in Wemmel. Ik mag er een toffe kersverse mama vervangen tot einde maart als eindredactrice en coördinatrice van de zes maandelijkse gemeenschapskrantjes in de faciliteitengemeenten rond Brussel. Ik zorg ervoor dat de inhoud vastligt en 'bestel' de artikels bij journalisten en stuur de fotograaf er op af voor een foto. Ik doe eindredactie op alle teksten die in de zes krantjes komen te staan. Ik stuur bij waar nodig en zit achter iedereen zijn veren om elk krantje zo goed en zo interessant mogelijk in te vullen, tegen de deadline. Ik mag met lay-out overleggen welke foto's en artikels ik waar wil en kijk erop toe dat de krantjes ook visueel sterk ogen. Naast inhoudelijk werk, sta ik ook in voor de facturatie en verspreiding van de krantjes via verschillende kanalen. Iedereen mee?
De eerste dagen waren wennen en stilletjes mijn weg zoeken, maar na twee weken zat ik al helemaal in't ritme en dat ritme geeft me een energieboost zoals een opzwepend ritme dat hoort te doen. Ik werk gemiddeld van 9 tot 18.30 uur en ga elk weekend wel over een tekst of een voorbereiding. Ik ga elke dag als een breedsmoelkikker naar huis omdat ik de job zo graag doe en ik zo blij ben dat ik het tot een goed einde kan brengen. Mijn energie loont en ik krijg en er zoveel voor terug! Het is zo plezant om de ene deadline na de andere te volgen en zo geleidelijk aan tot een resultaat, krantje, te komen. Foto's kunnen zo sprekend zijn en een artikel dragen dat de voorlopige foto's zien en kiezen een van de leukste dingen zijn om te doen - samen met het bedenken van (tussen)titels en taalfouten opsporen. Elke anderhalve maand zijn er voor de zes krantjes redactieraden met de locale redacties van vrijwilligers. Het is superfijn om de mensen te ontmoeten die de inhoud van de krantjes bepalen, die ideeën voorstellen en informatie hebben over het reilen en zeilen van de gemeente en hun interessante inwoners. Dankzij hen komen er mooie verhalen in de krantjes en is er altijd een directe link met de gemeente. Die avonden waarop 's avonds nog vergaderd wordt van 20 tot 22 uur maken mijn dagen lang maar geven zoveel voldoening dat ik het met plezier doe. Elk stukje van de puzzel heb ik nu meegemaakt en de puzzel wordt steeds mooier en intrigerender. Ik zal het superjammer vinden om na drie en halve maand het mooie werk te moeten afbreken en de stukjes weer in de doos te moeten steken om de doos in de spelletjeskast te steken... Maar da's dan weer eentje die ik gemaakt heb en waar ik zo veel uit heb geleerd! Vanaf april ben ik klaar om een nieuwe puzzel op tafel te leggen.
Om de nieuwsgierigen te plezieren die niet in Wemmel, Drogenbos, Linkebeek, Kraainem, Wezembeek-Oppem of Sint-Genesius-Rode wonen, zet ik hier wat foto's op van de januarinummers van respectievelijk zandloper, kaaskrabber, sjoenke, lijsterbes, uitgekamd en buurten. De eerste keer dat zo'n krantje van de drukker in mijn handen terechtkwam - ja, dat geef ik toe - was het glunderen en blijdschap alom. Tot ik één schrijffout zag staan... Damn! Schoonheidsfoutje zeker? Eens goed met mezelf gelachen vooral. ;)
Een leuke job, interessante collega's, stressy kriebels die me toch weer energie geven om door te gaan, drukke dagen die voorbij vliegen en lekker veel sporten; ik ben echt gelukkig nu! Deze namiddag bind ik mijn loopschoenen nog eens aan en zal ik de rustgevende 17 km van Grimbergen naar Rossem en terug door mijn kniën jagen. Voortaan loop ik weer met een doel; ik wil een betere prestatie dan vorig jaar op de Spartacus Run in Boom neerzetten. En vanavond zullen mijn dancing shoes mij niet in de steek mogen laten want we gaan traditiegewijs feesten en de vriendschap vieren op de beste fuif van gans Vlaanderen: Knallen mit die ballen!
This girl is on fire!
De eerste dagen waren wennen en stilletjes mijn weg zoeken, maar na twee weken zat ik al helemaal in't ritme en dat ritme geeft me een energieboost zoals een opzwepend ritme dat hoort te doen. Ik werk gemiddeld van 9 tot 18.30 uur en ga elk weekend wel over een tekst of een voorbereiding. Ik ga elke dag als een breedsmoelkikker naar huis omdat ik de job zo graag doe en ik zo blij ben dat ik het tot een goed einde kan brengen. Mijn energie loont en ik krijg en er zoveel voor terug! Het is zo plezant om de ene deadline na de andere te volgen en zo geleidelijk aan tot een resultaat, krantje, te komen. Foto's kunnen zo sprekend zijn en een artikel dragen dat de voorlopige foto's zien en kiezen een van de leukste dingen zijn om te doen - samen met het bedenken van (tussen)titels en taalfouten opsporen. Elke anderhalve maand zijn er voor de zes krantjes redactieraden met de locale redacties van vrijwilligers. Het is superfijn om de mensen te ontmoeten die de inhoud van de krantjes bepalen, die ideeën voorstellen en informatie hebben over het reilen en zeilen van de gemeente en hun interessante inwoners. Dankzij hen komen er mooie verhalen in de krantjes en is er altijd een directe link met de gemeente. Die avonden waarop 's avonds nog vergaderd wordt van 20 tot 22 uur maken mijn dagen lang maar geven zoveel voldoening dat ik het met plezier doe. Elk stukje van de puzzel heb ik nu meegemaakt en de puzzel wordt steeds mooier en intrigerender. Ik zal het superjammer vinden om na drie en halve maand het mooie werk te moeten afbreken en de stukjes weer in de doos te moeten steken om de doos in de spelletjeskast te steken... Maar da's dan weer eentje die ik gemaakt heb en waar ik zo veel uit heb geleerd! Vanaf april ben ik klaar om een nieuwe puzzel op tafel te leggen.
Om de nieuwsgierigen te plezieren die niet in Wemmel, Drogenbos, Linkebeek, Kraainem, Wezembeek-Oppem of Sint-Genesius-Rode wonen, zet ik hier wat foto's op van de januarinummers van respectievelijk zandloper, kaaskrabber, sjoenke, lijsterbes, uitgekamd en buurten. De eerste keer dat zo'n krantje van de drukker in mijn handen terechtkwam - ja, dat geef ik toe - was het glunderen en blijdschap alom. Tot ik één schrijffout zag staan... Damn! Schoonheidsfoutje zeker? Eens goed met mezelf gelachen vooral. ;)
Een leuke job, interessante collega's, stressy kriebels die me toch weer energie geven om door te gaan, drukke dagen die voorbij vliegen en lekker veel sporten; ik ben echt gelukkig nu! Deze namiddag bind ik mijn loopschoenen nog eens aan en zal ik de rustgevende 17 km van Grimbergen naar Rossem en terug door mijn kniën jagen. Voortaan loop ik weer met een doel; ik wil een betere prestatie dan vorig jaar op de Spartacus Run in Boom neerzetten. En vanavond zullen mijn dancing shoes mij niet in de steek mogen laten want we gaan traditiegewijs feesten en de vriendschap vieren op de beste fuif van gans Vlaanderen: Knallen mit die ballen!
This girl is on fire!
Reacties
Een reactie posten