"Juffrouw Roelandt, versterking kassa 7 asjeblief!"
Sofie Roelandt is still jobhunting in media and communication. Deze slagzin siert mijn LinkedIn-pagina. Trendy misschien, maar toch niet zo cool als het klinkt. Ik draaide vorige week zaterdag mijn laatste shift aan de kassa in de Carrefour en hou mijn ogen wagenwijd open voor alles wat me zou kunnen aanstaan. Toch gek om na drie maanden plots weer zoveel vrije tijd te hebben en energie te steken in dingen die (naast geld dan toch) opbrengen en voor de toekomst meer betekenen. Ik zal de toffe collega's toch wel wat missen maar ik kan nog genoeg binnenwippen om de lastige klant uit te hangen natuurlijk :) Wat ik niet zal missen zijn de klanten die zich van de domme houden als ze iets stelen (allemaal vrouwen!), die grofweg vragen of ik wel naar school ben geweest (Krëfelman!), die zeker 65 zijn en vuil staan te knipogen en over 'passie' beginnen tegen mij (brrrr opa's!) en de klanten die gewoon nog niet ontdekt hebben dat teruglachen helemaal gràtis is (jawel!). Daarnaast zijn er ook echt superplezante mensen aan mijn kassa gepasseerd! Twee dames die zwaar fan waren vanwege mijn "eeuwige lach", 't sportief meisje die mij het gevoel gaf dat ik haar al jaren kende, alle vriendelijke mensen die ermee konden lachen dat ik ze uit hun dagdromen haalde of eens een mopje maakte wanneer ze opvallend veel alcohol (en alleen dat) kwamen halen. Ook de mannen die eerst 2 flessen wisky kwamen kopen, om dan 20 minuten later met vrouwlief de andere inkopen te komen doen, konden op mijn subtiliteit rekenen :) En van alle schattige kindjes zullen vooral 'chocosmoel' en zijn plezante ouders mij bijblijven. Kassierster, toch een vak apart!
Voor de rest heb ik na jaren nog eens met een oude kennis afgesproken. Ongelooflijk hoe snel de tijd vliegt en hoe het lijkt alsof het slechts enkele maanden geleden was dat we voor 't laatst met mekaar lachten. Moeten we vaker doen. Aan de vrienden en vriendinnen die nu mijn weken vullen met etentjes en caféhangavonden: oprecht merci!
Noot aan mezelf: het loopt altijd uit de hand als ik mijn vrijdagavond begin in 't Staminee en ik met Japoe Grimbergen onveilig maak :)
Voor de rest heb ik na jaren nog eens met een oude kennis afgesproken. Ongelooflijk hoe snel de tijd vliegt en hoe het lijkt alsof het slechts enkele maanden geleden was dat we voor 't laatst met mekaar lachten. Moeten we vaker doen. Aan de vrienden en vriendinnen die nu mijn weken vullen met etentjes en caféhangavonden: oprecht merci!
Noot aan mezelf: het loopt altijd uit de hand als ik mijn vrijdagavond begin in 't Staminee en ik met Japoe Grimbergen onveilig maak :)
Reacties
Een reactie posten