Dagen van Sofie

Tijdens het weekend van Streekbieren, dé plaats waar mooie beloftes en vriendschappen gesloten worden, kreeg ik ook een mooi voorstel van een kennis, Marysa. Zij had zich ingeschreven voor de 20 kilometer van Brussel maar kon deze dan toch niet meelopen en zocht iemand die haar eer wou redden... Ik ben de uitdaging aangegaan op een week voor de loopwedstrijd waar zo'n 37 000 mensen aan deelnemen! Na menig Adlertjes, Grimbergens en Duveltjes, stond ik de dag erna op een voetbaltornooi. Na alles gegeven te hebben, voelde ik de dag erop dan ook elk spiertje in m'n lijf tegenstrubbelen. Die week ben ik nog één keer 11,7 kilometer gaan lopen aan een goed tempo en heb ik enkele dagen gerust om zoveel mogelijk energie op te sparen voor D-Day. Ik had er wel wat schrik voor. Na de Spartacus Run ben ik wel nog regelmatig gaan lopen en heb ik elke week één keer een toer van 10 kilometer gedaan maar toch, heb nooit op lange afstanden getraind... Het weer was fris en vochtig, ideaal om te l...

Vorig weekend heb ik eens lekker gek gedaan; vrijdag vrijaf genomen om te genieten van een weekend van woensdagavond tot maandagochtend. Na een schijtdag op het werk woensdag en naar huis fietsen onder een wolkbreuk, kwam uitslapen donderdag wel van pas. Na een verkwikkende slaap van bijna 11 uren, heb ik donderdag de hele namiddag gesolliciteerd. De volhouder wint? Vrijdagavond vertrokken Elien, Astrid en Maja met ons Wivina richting 't zeetje. Zoaleh! Oostduinkerke heeft enorm goed gedaan! Lekker gegeten, veel gewandeld, zelfs gaan joggen, wat sight geseed en gouden nagellak geshopt, meer moet dat niet zijn. We hielden zelfs een rood/bruin kleurtje over aan de felle wind en blauwe lucht, terwijl het in het centrum van het land voornamelijk drie dagen heeft geregend, I like. Buiten drie keer op rij pannenkoeken gegeten te hebben, heb ik ook wat leuke foto's genomen. Lovely memories with the girls!   Uiteraard konden sjieke fotoshoots niet ontbreken in dez...

Op 1 mei, wanneer iedereen de dag van de arbeid viert door op gepaste wijze in de pinten te vliegen, liet ik mijn spieren vooral werken en nam ik deel aan de Spartacus Run in Boom! Ik had er enorm veel zin in, de avond voordien veel pasta gegeten ("gelijk d'echten hè!"), verdacht veel kriebels in de buik en wat last van slapeloosheid de nacht voor D-day. Ik moest niet vrezen; ik ging vier tot soms vijf keer per week lopen, waarvan één keer sowieso 10 kilometer op een uurtje, bleef zaalvoetballen, af en toe eens een uur zwemmen en kon de laatste twee weken voor de loop met de fiets naar het werk: fysiek waren mijn spieren er klaar voor. Ik had gewoon schrik van de hindernissen en toch wel wat faalangst. Ik loop al jaren voor m'n plezier, nog nooit aan een wedstrijd meegedaan dus de kans dat ik het misschien dan toch niet kon halen, leek me reëel. De dag begon stralend, zo'n 15 à 16 graden -ideaal om te lopen- en Lara, Silke en ik hadden er enorm veel goesting i...